Op het spoor van oude luchtvervuiling

Oude rook in één oogopslag: resultaten van een experimenteel onderzoeksproject geven aanwijzingen hoe de omvangrijke keramiekproductie van de Romeinen in de Eifel luchtvervuiling veroorzaakte. De grote last lijkt een rol te hebben gespeeld bij de keuze van locaties voor de oude ‘industriegebieden’.

Onze voorouders hebben rook en uitlaatgassen gecreëerd sinds ze doelbewust de kracht van vuur gebruikten. Natuurlijk is de dichtheid aanzienlijk toegenomen met de ontwikkeling van sommige technologieën. Zoals bekend geldt dit ook voor de productie van keramiek: aardewerk wordt door verhitting in ovens in een stabiele staat gebracht. Zo maakten de oude Romeinen hun bestek. Volgens de Universiteit van Tier is het al lang bekend dat er in de Romeinse tijd in de Eifel een grote productie van keramiek plaatsvond. Vooral Mayen staat hierom bekend.

Gericht op oud aardewerk

Onlangs is echter de steeds groter wordende omvang van het gebied duidelijk geworden: het Leibniz Centrum voor Archeologie (LEIZA) voerde onder leiding van Holger Schaff een systematisch geofysisch onderzoek uit van het gebied in het zuiden van de Eifel en ontdekte nieuwe overblijfselen : volgens dit waren er ooit vindplaatsen tussen Speicher en Herfurst met veel Romeinse keramiek. De resultaten wijzen op het bestaan ​​van een echt industriegebied van ongekende proporties in de oudheid. De vraag rees wat deze site is. Waarom werden er geen voorzieningen gebouwd in de buurt van de toen belangrijke Romeinse stad Trier?

Resultaten van een onderzoeksproject aan de universiteit van Trier geven nu aan dat luchtverontreiniging in de oudheid ook een rol speelde bij de selectie van locaties. In samenwerking met LEIZA onderzochten studenten milieugeowetenschappen de mogelijkheid van luchtverontreiniging in Romeinse ovens en hoe de ‘industriële regio’s’ van die tijd hun omgeving zouden hebben beïnvloed. Hiervoor was informatie nodig over de hoeveelheid brandstof die door de Romeinse oven werd verbruikt, de duur van het verbrandingsproces en de verwachte uitstoot. Dit is precies de informatie die het team van LEIZA’s Experimental Archaeology Laboratory vond in replica-ovens in het Maine Volcano Park.

De lasten zijn duidelijk

Andere aspecten waren ook belangrijk, omdat het team zich liet leiden door de regels die vandaag gelden voor de goedkeuring van industriële installaties. Dit omvat ook een onderzoek naar waar wind gewoonlijk luchtverontreinigende stoffen op een bepaalde locatie transporteert. Daarom ontwikkelde het team een ​​computersimulatie van de verspreiding van luchtvervuiling die mogelijk afkomstig was van de oude ovenlocaties. Hiervoor zijn weergegevens en digitale terreininformatie geïntegreerd in de modellen.

De resultaten toonden aan dat de Romeinse ovens, ondanks hun bescheiden omvang in vergelijking met de huidige fabrieken, aanzienlijke uitlaatgassen produceerden. Omdat ze geen filters of emissiecontrolesystemen hadden. Volgens de Universiteit van Trier toonden simulaties aan dat de oven over het algemeen de huidige grenswaarden voor luchtverontreinigende stoffen zou overschrijden. Simulaties laten zien dat dit lokaal duidelijk tot problematische belastingen kan leiden.

De Romeinen wisten nog niet wat stikstofoxiden en koolmonoxide konden doen. Maar ze willen zeker niet worden blootgesteld aan stofsporen en onaangename geuren. Zoals de Universiteit van Trier eindelijk bevestigt, lijkt dit te worden weerspiegeld in een bevinding die ook naar voren kwam tijdens het onderzoek: onder de huidige omstandigheden heeft het laatst bekende transport van oud aardewerk in Mayen de luchtkwaliteit in het gebied aanzienlijk verbeterd vanuit de nabijgelegen Romeinse nederzetting. Misschien gingen de Potters daarom ver terug in de tijd.

bron: Universiteit van Trier

© Zeiten.de – Martin Vieweg