Ontdek het Koninklijk Helfta-paleis

Het lang verloren gewaande koninklijk paleis van Helvetia in Saksen-Anhalt heeft meer geheimen onthuld: nadat de Radigonde-kerk vorig jaar werd herontdekt, hebben archeologen nu de overblijfselen gevonden van het hoofdgebouw van het middeleeuwse complex. Volgens experts hebben de Oost-Frankische koning en Romeinse keizer Otto I en zijn opvolger, keizer Otto II, tijdens hun reizen door het rijk blijkbaar in dit vermeende paleis uit de 10e eeuw gewoond.

De gebouwen verdwenen volledig en de site werd vergeten: lange tijd was het alleen bekend uit historische documenten dat er een belangrijke historische site was in de regio van het huidige Helveta bij Lutherstadt Eisleben. Het spreekt van “Hilvedburg”, dat uiteindelijk in de 10e eeuw een koninklijk paleis werd. Dit waren de regels van middeleeuwse heersers die niet vanuit een hoofdstad regeerden, maar rond hun rijk trokken – van de Palts naar de Palts. In Helvetia woonden bijzonder opmerkelijke heersers: Otto de Grote (912 tot 973) – koning van het Oost-Frankische rijk en de Duitse Romeinse keizer van 962 – en zijn zoon Otto II (955 tot 983) bleef daar.

Ondergrondse sporen van vroegere glorie

In latere tijden verloor de plaats echter zijn betekenis en daarom werden alle zichtbare bovengrondse bouwelementen hergebruikt – de Palts, het kasteel en de nederzetting verdwenen volledig uit het beeld en uit het geheugen van de mensen. Sporen van de plant bleven echter ondergronds. Archeologen van het Staatsbureau voor Behoud en Archeologie (LDA) van Saksen-Anhalt kwamen ze een paar jaar geleden tegen via geofysisch onderzoek. Het werd duidelijk dat er een omvangrijk nederzettings- en fortificatiecomplex had gestaan ​​in een gebied met als middelpunt Tell “Klein Klaus” nabij de huidige stad Hefta. De LDA doet daar sinds begin mei 2021 opgravingen. Archeologen hebben al sporen gevonden van een heilig gebouw van 30 meter hoog. Het is duidelijk dat het de Radigundis-kerk was, gebouwd door Otto de Grote, die voorheen alleen bekend was uit historische bronnen.

De LDA rapporteert nu de laatste ontdekking op de mysterieuze plek: de afgelopen maanden hebben archeologen de overblijfselen ontdekt van het paleis, dat het eigenlijke centrum van het Ottoonse paleiscomplex vormde. Heersers woonden in dit gebouw en ontvingen gasten toen ze stopten in Helfta op hun reis door hun rijk. Het stenen gebouw, dat destijds indrukwekkend was, werd op een heuvel niet ver van de Radegundis-kerk gebouwd. Volgens de resultaten van het onderzoek ging het om een ​​gebouw van zandstenen mortel, 20 meter lang en zeven tot twaalf meter breed.

Waar de keizers het hof hielden?

Volgens de bevindingen bestond het Palatium uit twee verdiepingen, een aantal kamers met gestuukte muren en verschillende ingangen – waaronder een trap naar het souterrain. Archeologen melden dat ongeveer 1050 jaar geleden het verwarmingssysteem, dat toen duur was, zorgde voor het wooncomfort van adellijke gasten. LDA schrijft: “In een tijd waarin flatgebouwen over het algemeen van hout en modder werden gebouwd, en het waren de kleine en posthuizen die het beeld van de nederzettingen domineerden, moet het Palatium, met zijn proporties en stenen muren, een geweldige indruk hebben gemaakt .” Daarom nemen experts nu aan dat het opgegraven gebouw het centrum vormde van dat keizerlijk hof (Cortes Imperiales) van de “Helpedi”, die op 6 juni 969 werd genoemd in een document uitgegeven door Otto de Grote in Azano in Umbrië (Italië).

Zoals de LDA verder meldt, heeft de huidige opgravingscampagne ook veel inzicht gegeven in de gebouwen, vestingwerken en economische en nederzettingsstructuren van de Ottoonse Palts. Het belang van de machtsbasis blijkt ook uit de vondsten van sieraden, munten en keramiek. Interessant is dat archeologen in de plaats ook sporen van nederzettingsgeschiedenis hebben gevonden: de overblijfselen van een houten aarden wal en een grachtversterking van ongeveer zes meter diep en ruim 15 meter breed zijn afkomstig van de Helvedburg-vestingwerken uit de vroege middeleeuwen. . Sporen van de pre-Romeinse ijzertijd verschenen vanaf ongeveer 750 voor Christus. op mij. Andere individuele vondsten bewijzen zelfs de vroegste activiteiten sinds de Neolithische periode. “Dit geeft ons geweldige informatie over hoe de heuvel duizenden jaren lang is geëgaliseerd”, schrijft LDA.

bron: Staatsbureau voor archeologie en archeologie in Saksen-Anhalt

© Zeiten.de – Martin Vieweg