Nucleair ongeval: Het koelwater van Fukushima moet op zee zijn
Japan is van plan om meer dan 1 miljoen ton vervuild water uit de verwoeste kerncentrale van Fukushima Daiichi aan de oostkust van het land in zee te dumpen. Dit voorstel werd duidelijk afgewezen door de buurlanden sinds het openbaar werd in april 2021: de minister van Buitenlandse Zaken van Zuid-Korea bijvoorbeeld, uitte aanvankelijk diepe spijt en ernstige bezorgdheid, terwijl Chinese wetenschappers tegen het plan waren, aldus het officiële Chinese persbureau (Xinhua ). . Liu Senlin van het China Atomic Energy Institute in Beijing zei dat de geplande aanpak buitengewoon onverantwoord is. Andere wetenschappers stellen echter dat de risico’s van waterafvoer – als alles volgens plan verloopt – minimaal zijn.
Zo denkt de directeur-generaal van de International Atomic Energy Agency (IAEA) dat de straling van gezuiverd afvalwater erg laag zal zijn. Bovendien wordt het water geleidelijk over meerdere jaren geïntroduceerd om elk risico te verminderen. “Als wetenschapper moet ik dit alles bekijken en naar de feiten kijken”, zegt Jordi Vives I Batlle, die de effecten van straling op mariene ecosystemen bestudeert aan het Studiecentrum voor Kernenergie in Molle: “De feiten vertellen me niet dat we ons hier grote zorgen over moeten maken. “.
Koeling van de gesmolten reactor
De aardbeving en tsunami die op 11 maart 2011 de oostkust van Japan troffen, leidden tot een catastrofale storing van de koelsystemen van de energiecentrale. In de loop van de volgende 10 jaar werd 1,25 miljoen ton zeewater door de getroffen eenheden gepompt om oververhitting van het gesmolten puin te voorkomen. Dit pompproces is nog aan de gang. Het vervuilde water wordt vervolgens behandeld om het radioactieve materiaal te verwijderen en wordt uiteindelijk ter plaatse opgeslagen in ongeveer 1.000 stalen tanks.
Het lozen van gezuiverd afvalwater behoort tot de standaardwerking van kerncentrales. De enorme hoeveelheid die in Fukushima plaatsvindt, maakt de situatie echter ongebruikelijk, zegt Vives I Batlle, evenals de oorspronkelijke hoge concentratie radionucliden in het water, die het gevolg was van direct contact met de gesmolten reactor. Er zijn echter geen aanwijzingen dat de stralingswaarden van het behandelde water hoger zullen zijn dan de natuurlijke achtergrondwaarden in het milieu, zegt Vives I Batlle, die sinds de tsunami onderzoek doet naar Fukushima.
Volgens Tokyo Electric Power Corporation, de exploitant van de Fukushima-faciliteit, verwijdert het behandelen van het water de meeste radionucliden, waaronder cesium en strontium. Alleen het tritium blijft in een bepaalde hoeveelheid over, maar dit geeft een van de laagste stralingsdoses van alle radionucliden af, zegt Vives I. Patley. Tritium kan worden afgeleid “in grotere hoeveelheden dan andere radionucliden, omdat het effect erg klein is”. Nucleair chemicus Deborah Augton, directeur van het Centrum voor omgevingsradioactiviteit aan de Noorse Universiteit voor Levenswetenschappen in Oslo, voegde eraan toe dat tritium een van nature voorkomende radionuclide is. Je kunt het vinden in het milieu en in levende wezens, inclusief mensen.
Het plan van Japan is om de uitgifte over twee tot drie jaar te verlengen. Volgens de modellen zouden de stralingsniveaus dan “binnen aanvaardbaar zijn in drinkwater”, zegt Oghton. “Naar mijn mening zouden de directe effecten van radioactiviteit op het milieu en de menselijke gezondheid heel, heel klein zijn.” En zelfs in de worstcasescenario’s ontworpen door Vives I Batlle – al het water zou één keer worden vrijgegeven voordat het volledig was behandeld – zouden de stralingsniveaus in het blootgestelde mariene milieu nog steeds “100 keer minder schadelijk zijn dan achtergrondstraling”, zegt hij.
“Analist. Schepper. Zombiefanaat. Fervente reisjunkie. Popcultuurexpert. Alcoholfan.”