Nieuwe resultaten verbeteren de behandeling – Healing Practice

Longziekte: de beste behandeling voor mensen met COPD

Chronische obstructieve longziekte (COPD), ook in de volksmond bekend rokershoest of rokerslong Het is een progressieve en ongeneeslijke longziekte. Dankzij de nieuwe kennis kunnen patiënten in de toekomst beter worden behandeld.

Mensen met COPD krijgen medicijnen om de ademhaling te verbeteren, samen met corticosteroïden, die het risico op ernstige longbeschadiging verminderen. De balans tussen deze vermindering en een toename van nadelige bijwerkingen hangt af van de dosis en kenmerken van patiënten, laten onderzoekers van de Universiteit van Zürich nu zien. Dankzij de nieuwe bevindingen kunnen COPD-patiënten gerichter worden behandeld.

Permanente vernauwing van de luchtwegen

Zoals in het heden Bericht Van de Universiteit van Zürich (UZH) hebben patiënten met chronische obstructieve longziekte (COPD) een permanente vernauwing van de luchtwegen, wat het ademen bemoeilijkt.

Deze vernauwing wordt veroorzaakt door een ontsteking van de kleine luchtwegen, wat leidt tot de productie van slijm en de vernietiging van longweefsel. Inhalatiecorticosteroïden worden meestal gebruikt met langwerkende luchtwegverwijders om ernstige verslechtering van de longen bij mensen met COPD te voorkomen.

Terwijl corticosteroïden ontstekingen of verslechtering verminderen, verbeteren luchtwegverwijders de ademhaling door de luchtwegen te verwijden.

Schadelijke bijwerkingen

Het gebruik van corticosteroïden bij een zeer heterogene groep COPD-patiënten is al jaren onderwerp van discussie. In de richtlijnen is een gepersonaliseerde behandelaanpak gesuggereerd, maar deze blijft enigszins vaag omdat het onduidelijk is voor wie de voordelen opwegen tegen de nadelige bijwerkingen.

een in het tijdschriftThe Lancet Digital HealthDe studie, gepubliceerd onder supervisie van Henock Yebyo, een postdoctoraal onderzoeker aan het UZH Institute of Epidemiology, Biostatistics and Prevention, werpt nu licht op deze vraag.

“Onze resultaten laten zien dat drie belangrijke factoren de balans tussen de therapeutische voordelen en bijwerkingen van verschillende doses corticosteroïden beïnvloeden: risico op ernstige achteruitgang, de hoeveelheid bepaalde bloedcellen en de leeftijd van de patiënt”, legt hoofdauteur Yebyo uit.

Risico-batenverhouding

Wetenschappers hebben rekening gehouden met veel kenmerken van behandelingen en patiënten die van invloed zijn op de risico-batenverhouding.

De onderzoekers voerden uitgebreide statistische analyses uit om het hoge risico op acute achteruitgang van de patiënt te berekenen om te profiteren van het verminderen van dit risico om op te wegen tegen de bijwerkingen: acute longontsteking, schimmelinfecties van het mondslijmvlies en heesheid.

Ze ontdekten dat degenen die lage tot matige doses corticosteroïden gebruikten er geen baat bij hadden als hun risico op ernstige verslechtering in de komende twee jaar minder dan 32 procent was. Wat zijn meestal getroffen mensen van wie de longconditie in het verleden stabiel was.

In de richtlijnen is geen rekening gehouden met de dosis corticosteroïden. De nieuwe studie toont nu duidelijk aan dat hogere doses gepaard gaan met significante bijwerkingen die de voordelen niet rechtvaardigen.

Ook patiënten ouder dan 80 jaar hebben nauwelijks baat bij behandeling, omdat de kans op longontsteking groter is dan de acute verslechtering laag. Zieke mensen die grote hoeveelheden van bepaalde bloedcellen hebben die typisch zijn voor astma – de zogenaamde eosinofielen – hebben meer kans om hiervan te profiteren.

Duidelijke en nuttige aanbevelingen

Toen de onderzoekers hun resultaten onderzochten op basis van gegevens van twee groepen patiënten uit Zwitserland en Nederland, bleek dat sommige patiënten overdreven werden behandeld met corticosteroïden, terwijl anderen slecht werden behandeld.

“Onze resultaten betekenen niet noodzakelijkerwijs dat er minder corticosteroïden worden gebruikt, maar ze helpen wel om over- en onderaanbod te verminderen door de behandeling af te stemmen op dosering en patiëntkenmerken”, legt Henock Yebyo uit.

Precisiegeneeskunde wordt vaak teruggebracht tot een enkele factor, zoals genetische markers, maar de realiteit is meestal complexer.

Met hun systematische aanpak hebben de wetenschappers drie categorieën factoren overwogen en geïntegreerd die van invloed zijn op het resultaat van de behandeling: factoren die de effecten van de behandeling veranderen, factoren die verband houden met het risico op voordelen en bijwerkingen zonder behandeling, en de voorkeuren van de patiënt.

“Onze studie is een voorbeeld van hoe de complexiteit van het balanceren van voordelen en nadelen systematisch kan worden benaderd, zodat medische richtlijnen duidelijke en bruikbare aanbevelingen kunnen geven voor gepersonaliseerde behandelingen”, zegt professor Milo Bohan van UZH. (advertentie)