Nederland versus Engeland: spelers in directe vergelijking

Nederland of Engeland – één van deze historische voetballanden zal de finale van het EK 2024 bereiken, maar wie heeft de betere individuele spelers?

Engeland wordt nog steeds beschouwd als een van de grootste teleurstellingen op het EK van 2024.Drie leeuwen“Ondanks hun uitstekende ploeg verdienen ze collectieve lof voor het bereiken van de halve finales. De ploeg van Gareth Southgate is het perfecte voorbeeld van hoe belangrijk collectieve prestaties zijn ondanks al hun individuele kwaliteit – omdat ze minstens zo goed waren in solide verdediging.”, Engeland. in de ronde vóór de finale van het toernooi.

Aan de andere kant wil Nederland voorkomen dat zijn rivalen voor de tweede keer op rij de finale bereiken en voor het eerst sinds de titel van 1988 om de EK-titel spelen. Er wordt – weliswaar een vergelijking – verwacht van de spelers laat zien dat de Engelsen op individueel niveau veel beter zijn.

Doel – Verbruggen en Pickford staan ​​op gelijke voet

Het waren moeilijke jaren voor Nederland, waarin men op zoek ging naar een geschikte opvolger voor voormalig wereldtopman Edwin van der Sar. Zelfs vóór het EK van 2024 koesterde Bart Verbruggen de hoop dat deze tijd eindelijk voorbij zou zijn – en het is onwaarschijnlijk dat zijn prestaties op het toernooi daar verandering in zullen brengen. De 21-jarige kreeg slechts vier doelpunten tegen, maakte 16 reddingen en toonde met een passingsnauwkeurigheid van 84 procent evenveel voetbalvaardigheden als Van der Sar destijds.

Verbruggen beleefde prachtige momenten in de slotfase van de kwartfinales tegen Turkije (2-1), toen hij met schitterend werk de voorsprong redde. De eindindruk van Jordan Pickford klopt ook, want zijn redding tegen Manuel Akanji was de enige in de hele shootout tegen Zwitserland, en was daardoor de winnaar. De dertigjarige speelt een foutloos toernooi, maar heeft ook een sterke verdediging voor zich en maakte slechts een tiental reddingen. In deze situatie staan ​​de teams op gelijke voet.

Centrale verdediger – De Vrij scoort, Stones maakt een fout en Nederland staat voorop

Stefan De Vrij heeft de hoop misschien al opgegeven dat hij nog een doelpunt kan vieren in het ‘Oranje’-shirt. Het is ruim negen jaar geleden dat de 32-jarige in maart 2015 een doelpunt scoorde, en toen kwam zijn grote moment in de kwartfinales tegen Turkije (2-1), toen hij de gelijkmaker binnenkopte. Deze ervaring was ook belangrijk omdat uitstekende verdedigende partner Virgil van Dijk met veel zelfvertrouwen de halve finales inging – Dit verzekert het Nederlandse voordeel in deze positie.

John Stones en Mark Guehi, die terugkeerden na een gele kaartverbod, speelden sterk in het toernooi en zorgden ervoor dat de aanvallende zwakte van Engeland niet werd bestraft. Maar Stones maakte een fout toen Breel Embolo de openingstreffer van Zwitserland scoorde in de kwartfinale. . En omdat het achterin zo nu en dan wankel wordt, zou Engeland ook een driemansreeks kunnen worden.

Vleugelverdediger – Trippier is het zwakke punt van Engeland

Op de rechterflank heeft Engeland in de persoon van Kyle Walker een lichte voorsprong op Denzel Dumfries, maar op de linkerflank is het verschil nog opvallender. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat Kieran Trippier zich daar niet op zijn gemak voelt en eigenlijk in loophouding thuis is. Verdedigend doet hij het goed, maar aanvallend biedt de 33-jarige heel weinig. Met Nathan Aké zijn de zaken anders, hij is een groot “oranje” element achterin en voorin. Pluspunt voor Nederland.

Centraal middenveld – Engels gebied

In tegenstelling tot veel zorgen is de afwezigheid van de geblesseerde Frenkie de Jong voor Nederland niet bijzonder opvallend geweest. Het is echter niet de individuele speler die de doorbraak van de beste middenvelder in de weg staat, maar juist gedegen werk is de sleutel tot succes. Maar Jerdy Schouten, Tijani Reynders en Xavi Simons hebben nog niet zo’n grote test hoeven doorstaan ​​als tegen Engeland. Er kunnen twijfels zijn of het wel of niet zal lukken.

Het Engelse middenveld is gevuld met spelers van wereldklasse en één speler die tijdens het toernooi in het team kwam met zijn jeugdige, zorgeloze stijl heeft al geschitterd in het seizoen van de club. De 19-jarige Kobe Maino heeft zich nu verzekerd van een plek in de middenmoot naast top zes Declan Rice, terwijl Jude Bellingham voor hen alle touwtjes van het Engelse spel probeert in handen te nemen. In de normale vorm kent de formatie op het centrale middenveld een klassenverschil.

Aanval – Drie keer van wereldklasse in de aanval in Engeland

Zou jij Donyell Malen, Steven Bergwijn of Wout Weghorst naast Memphis Depay zetten? Omdat het aan de rechterkant niet goed is gegaan, zijn er verschillende opties voor de manier waarop Nederland Engeland kan aanvallen – waarbij Malen, de onderste zestien speler, mogelijk nog een kans krijgt. Depay is nog steeds cruciaal, maar tot nu toe ligt hij beneden zijn mogelijkheden. In tegenstelling tot Cody Jacobo, die een sterk Europees toernooi beleeft en de laatst overgebleven speler in het toernooi is, die al drie doelpunten heeft gemaakt.

Onder de Engelsen zijn namen weer elitair geworden. Bukayo Saka, Phil Foden en Harry Kane behoren tot de beste aanvallende spelers ter wereld, maar alleen Saka is erin geslaagd om hier tekenen van te laten zien in de Europese competitie. Met deze opstelling kunnen de Three Lions echter alleen maar een voordeel hebben op het gebied van individuele spelers. Maar nu moeten ze het collectief implementeren.

Conclusie

De twee startende opstellingen geven een indruk van de wedstrijd die je kunt verwachten. Het Engelse elftal wordt te goed geleid om de oppositie ineens geweldig voetbal te kunnen laten spelen. Foden, Saka, Bellingham en Kane zijn altijd in staat wedstrijden zelf te beslissen, dus Nederland moet koste wat het kost hun spel in evenwicht houden – hoe goed de Engelsen ook overkomen.

Aangezien niet kan worden aangenomen dat de ploeg van Southgate plotseling met aanvallende moed zal spelen, zullen de zaken waarschijnlijk weer zeer tactisch verlopen. Dit vergroot de kans dat één enkele actie het spel beslist. En daarmee de kans voor Engeland, dat duidelijke voordelen heeft, vooral in het scorende aspect van het team.