Migratie in conflictgebieden: menselijk vluchtelingenbeleid helpt iedereen – Politiek

De volgende tekst vormt – hier een beetje ingekort – het inleidende hoofdstuk van Jessen Schwann’s boek “Europe Fails. The Politics of Human Refugees Are Possible” (S. Fischer Verlag, Frankfurt a. M. 2021. 144 pagina’s, € 16.

Op 20 juli 1957 keken ik en mijn Franse vriendin Claudette Kaze naar de Poolse film “The Last Stage (Ustatny Etape)” in de extreme hal van de Vrije Universiteit van Berlijn. We waren veertien jaar. Regisseur Wanda Jakubowska filmde deze documentaire over Auschwitz, waar ze van 1942 tot de ontruiming in 1945 werd vastgehouden. De film verontrustte me diep en vormde voor altijd mijn politieke standpunt. Ik kon de hele nacht niet slapen. Ik zag het nachtleven in Auschwitz voor me, waar honderden gevangenen de nacht moesten doorbrengen bij temperaturen onder de 20 graden Celsius.

Ze zorgden voor elkaar en zwaaiden ritmisch lichtjes heen en weer om de beproeving zo goed mogelijk te doorstaan. Een paar jaar later hoorde ik over het lot van het St. Louis-schip. Na de Reichspogromnacht in 1938 wilden 937 Duitse joden op dit schip van de rederij Hapag vanuit Hamburg naar Cuba en de Verenigde Staten emigreren. Hiervoor hadden ze meestal geldige papieren. Op enkele uitzonderingen na in Cuba mochten ze echter niet van het schip.

Canada was ook koppig

De Duitse kapitein van het schip, Gustav Schroeder, vroeg president Roosevelt persoonlijk om de passagiers de Verenigde Staten binnen te laten – tevergeefs. De president, die toestemming wilde geven, bezweek onder druk van zijn Democratische Partij, waarvan een deel dreigde hem niet meer te steunen bij de verkiezingen van 1940. Ook de toenmalige Canadese premier weigerde. Het schip werd gedwongen terug te keren naar Europa en mocht uiteindelijk in België landen, en de passagiers werden vanuit Antwerpen naar Nederland, Frankrijk en Groot-Brittannië verdeeld.

Alleen degenen die daar werden aangenomen, waren zeker van hun leven, ook als ze opnieuw werden gearresteerd. Een verschrikkelijke, soms fatale sage die eindigde in Auschwitz wachtte op iedereen.

Als de morele en juridische normen die wij democraten publiekelijk handhaven, worden genegeerd, zelfs in democratieën waar geen gevaar voor lijf en leden bestaat, zijn we medeplichtig als we geen actie tegen hen ondernemen. In gemeenten met een actief maatschappelijk middenveld zal waarschijnlijk een praktisch en humaan antwoord op de vluchtelingencrisis bestaan. Mijn voorstel is geen wondermiddel voor het migratie- en vluchtelingenbeleid van de EU. Ik ben me bewust van de urgentie van de problemen in andere delen van de wereld. Als Europa hierna wordt genoemd, zijn de belangrijkste EU-actoren in het migratiebeleid: de Europese Commissie, het Europees Parlement, de Europese Dienst voor extern optreden en vooral de Europese Raad.

[Wenn Sie aktuelle Nachrichten aus Berlin, Deutschland und der Welt live auf Ihr Handy haben wollen, empfehlen wir Ihnen unsere App, die Sie hier für Apple- und Android-Geräte herunterladen können.]

1. De EU heeft gefaald in het vluchtelingenbeleid omdat zij handelt tegen de waarden die zij voorstaat.

2. Met deze tegenstrijdigheid met zichzelf doen wij Europeanen onszelf pijn, verliezen we onze geloofwaardigheid en vertrouwen, zowel intern als extern, en tasten we onze sociale en politieke cohesie en het fundament van onze democratieën aan. Zo laten we kansen liggen voor een gezamenlijke toekomst, zowel in onszelf als in de mondiale relatie tussen Noord en Zuid.

3. Voor het humanitair vluchtelingenbeleid moeten we het huidige leidende principe van het zoveel mogelijk afschrikken van vluchtelingen overnemen, ten gunste van het begrip dat we het vluchtelingenbeleid kunnen ontwerpen als een win-winstrategie.

4. Een praktische uitweg uit de impasse is om een ​​vrijwillige overeenkomst te bereiken over de toelating van vluchtelingen in een coalitie van bereidwillige landen en daarvoor positieve en financiële prikkels te geven, in plaats van alle EU-landen die worden bedreigd met sancties voor “toelating”. Van vluchtelingen tot verplichten.

5. In het vluchtelingenbeleid is het makkelijker om langetermijnbelangen en waarden op gemeentelijk niveau op elkaar af te stemmen. Hier kan transparant gestemd worden en kan de instemming van de burgers worden verkregen. Het menselijk vluchtelingenbeleid kan ook worden gecombineerd met het succesvol uitbouwen van effectieve burgerparticipatie verenigbaar met representatieve democratie.

6. In overeenstemming met de Duurzame Ontwikkelingsdoelen 2030 van de Verenigde Naties en gemeentelijke integratie op lange termijn, kunnen “gemeentelijke ontwikkelingsraden” de toelating van vluchtelingen opnemen in de toekomstige planning van de gemeente. Gastlanden werken samen met gastgemeenschappen bij de decentrale opvang van vluchtelingen. Het matchingssysteem stemt de belangen van vluchtelingen af ​​met die van de gemeenten.

7. De toelating wordt gefinancierd door het Europees Fonds voor Lokale Integratie en Ontwikkeling, waarop bereidwillige gemeenten gemakkelijk een aanvraag kunnen indienen om de integratie van vluchtelingen te financieren, naast het ontvangen van hetzelfde bedrag voor projecten in hun belang.

Transparantie, eerlijkheid en vertrouwen

8. Menselijke asielprocedures zijn gebaseerd op transparantie, eerlijkheid, betrouwbaarheid en stiptheid. Rechtsbijstand en een georganiseerd maatschappelijk middenveld zijn essentieel. Verschillende categorieën vluchtelingen hebben complementaire immigratie- en werkregimes nodig.

9. Asielprocedures voor mensen kunnen worden uitgevoerd in testcentra in Centraal-Europa of op nationaal niveau.

10. Vluchtelingen die recht hebben op asiel en subsidiaire bescherming en die niet kunnen worden teruggestuurd (tolerante personen) dienen volgens de matchingsprocedures gelijk te worden behandeld. Iedereen die zeker geen asiel heeft en niet kan overstappen naar alternatieve huisvestingsprogramma’s – mogelijk tijdelijk – moet worden gerepatrieerd, indien mogelijk met financiële steun.

11. De angst voor een negatieve impact op vluchtelingen, vooral uit Afrika, kan alleen worden overwonnen door een frisse blik te werpen op het aangrenzende Europese continent. In plaats van het illusoire en onmenselijke isolement van Europa, biedt samenwerking op basis van partnerschappen in overeenstemming met de langetermijnbelangen van Europa en Afrika kansen voor beide partijen.

12. Lokale overheden en het Europese ‘Comité van Regio’s’ kunnen aan beide kanten een cruciale rol spelen. “Business as usual” in het vluchtelingenbeleid is niet alleen beschamend en onmenselijk, maar vernietigt ook de kansen op een toekomst van Europa in democratie en vrede. Wat we missen is de zin van het leven en vreugde.