Melodrama door Douglas Circus – Tears in the Cinema

Van Martina Muller

Zijn critici beschreven zijn komische melodramatische kreten: “Ik mocht geen revolutionaire films maken in Hollywood”, zei Douglas Circus zelf. (Imago / AF Archief / Mary Evans)

Van alle filmgenres is melodrama de grootste tranentrekker, van alle regisseurs van dit genre is Douglas Circus een meester. Zijn films, die Rainer Werner Fassbinder en Pedro Almodovar vormden, hebben tot op de dag van vandaag niets aan kracht ingeboet.

Detlev Circus werd in 1897 in Hamburg geboren en als Douglas Circus in Hollywood daagde hij grote passies uit. En wat de wereld van hem beu is, is bij Douglas Circus niet minder duidelijk dan bij Shakespeare.

Van Hamburg tot Hollywood

Douglas Circus herinnert zich: “Toen ik in Hollywood aankwam, kwam ik een wereld tegen van een verbazingwekkend gesloten autoritair, een verouderd maar zelfverzekerd kapitalisme.” “De oprichters van de studio’s waren nog steeds de eigenaren. Alleen de kassa werd geteld. Blinde gehoorzaamheid aan de grote Mughals in de film. De fantasieën die opkwamen aan de lopende band: van de frontoffice en distributie, tot de producent, de scenarioschrijver (die hem het meest verkeerd voorstelde, was de link). In de serie, hoe eerlijk hij ook is), naar het begrotingsbureau enz., en ten slotte naar de regisseur – die op de een of andere manier probeerde een bondgenootschap te sluiten met de scenarioschrijver. “

Schrijf je in voor onze Weekend Cultuur Nieuwsbrief.  De belangrijkste culturele discussies en aanbevelingen van de week.  Vanaf nu elke vrijdag per e-mail.  (@ DeutschlandRadio)

Meer dan 1.500 filmmakers ontvluchtten nazi-Duitsland. Velen waren op zoek naar werk in Hollywood. Toen de massa-immigratie van de Duitse filmindustrie begon, was Detlev Circus nog steeds in het theater, met klassieke en hedendaagse stukken op het podium in Hamburg, Chemnitz en Bremen sinds 1922 – tot 20 premières per seizoen, waaronder de ‘Threepini-opera’ van Brecht en Weil.

In 1929 werd hij directeur van het theater in Leipzig. Zijn werken, vooral ’s werelds eerste shows van politiek explosieve stukken, werden vanaf februari 1933 aangevallen door de nazi’s. Sierck gaat naar Berlijn, waar hij Shakespeare’s “What You Want” in Volksbühne organiseerde.

Douglas Circus: “De show verraste me omdat de president van Volkswagen Bonnie Berlin een groot dier was in de SS. Ik herinner me nog hoe hij tegen me zei:” Ik weet dat je getrouwd bent met een Jood, maar door mijn positie kan ik het over het hoofd zien. , omdat ik kan bepalen wie een Jood is en wie niet. Ik was niet echt enthousiast over het spelen van het stuk, ik had het al twee keer. Maar ik zei tegen mezelf: dit is in ieder geval een kans om iets in Berlijn te doen. ‘

Van theater tot film

De beste filmmakers vluchtten uit Ufa. Om een ​​vervanger te vinden, werden theaters opgeruimd. En Detlef Sierck wil de film ingaan, en verwacht minder represailles van Ufa. Hij begon met het maken van zijn eerste films in 1934. Ufa miste niet alleen goede regisseurs, noch had de Duitse cinema grote sterren. Dat moet veranderen met een Zweedse zangeres. Haar naam was Sarah, en hij heette: Zerah en Zara Leander. Haar eerste film in nazi-Duitsland: “To New Shores.” Regisseur van het spel: DetLife Circus.

READ  Elspe test voetbalklassiekers in een twinpack

Een scène uit een film La Habanera, regisseur: Douglas Circus, acteurs: Zara Linder, Karl Martell (Imago / United Archives)

Ufa had een nieuwe ster, en de volgende film met Zara Linder zou onmiddellijk met de productie beginnen: “La Habanera”. Het was een meevaller dat deze film op Tenerife is opgenomen. Om in het buitenland te kunnen filmen, moest de filmmaker het gestolen paspoort inleveren. Detlev Circus besloot lang geleden, maar hij kon het land niet verlaten zonder papieren. In december 1937, kort na de première van “La Habanera” in het Gloria-Palast Hotel in Berlijn, zat hij in de trein met zijn vrouw, de joodse actrice Hilda Gary.

De gouden jongen in Ufa was gevlucht. Een reis door Wenen, Rome, Zürich en Parijs, gevolgd door Ufa-managers, die in geen geval wilden dat Detlev Circus als directeur zou verliezen. Een productiemanager in Ufa spoort hem op in Parijs met een bericht van Goebbels: De Führer wil dat hij terugkeert naar het Reich. Sierck moet onmiddellijk van zijn joodse vrouw scheiden. Volg juridische bedreigingen en Ufa geeft niet op.

Door heel Nederland, waar Detlev Circus nog een film kon maken, verdween hij in 1939 per schip naar de Verenigde Staten. Jack Warner, hoofd van Warner Bros. Hollywood, bood hem een ​​contract voor een jaar aan. “To New Shores” is met succes uitgezonden in New York, en nu moet er een remake in Hollywood worden opgenomen. Er komt niets uit.

Een moeilijke start

Detelf Circus is 42. Een nieuw leven, een nieuwe taal, een nieuwe identiteit. Hij maakt zichzelf drie jaar jonger en doet alsof hij Dane is met een nieuwe naam: Detlev wordt Douglas, Douglas Circus. Hij runt samen met zijn vrouw een kippenboerderij en schrijft scripts. Met onafhankelijke productiebedrijven kan hij films maken met een beperkt budget. Tegelijkertijd probeert hij materialen en budgetten te verwerven voor films die niet zonder betekenis verdwijnen.

Eind 1950 tekende hij een zevenjarig contract bij Universal. Met drie films per jaar wordt Sirk een soort huisregisseur. Tegen 1958 maakte hij 22 films en het was tijdens deze productiemarathon dat zijn beste melodramatische films verschenen.

READ  7 hoogtepunten van actuele films op ARD en ZDF voor het hele gezin

Douglas Circus: “De studiowerkers, wat ze ook waren, waren vreselijke dictators, eigenlijk grote schaapskoppen, maar ze wisten precies of iemand hun vak kende. Ik stond meteen bekend als een goede vakman. PhD in films … Nou, het moeilijkste voor een Europeaan was natuurlijk om de sterren te krijgen, want de ster in Amerika had nog steeds een andere baan dan Europa, hij was eigenlijk de dominante factor in de film. Het moest iemand zijn die was geworden een concept en een idee voor het publiek. “

En dat was Barbara Stanwyck, de Hollywood-ster sinds de jaren dertig.

In “All I Desire” – uit 1953, speelt Barbara Stanwyck een actrice die haar familie in de overtuiging houdt dat ze een beroemde toneelster is, en speelt ze Shakespeare tijdens een tournee door Europa. Sterker nog, ze eindigde als showgirl in het Vaudeville Theatre in het Amerikaanse Westen.

Werken met een actrice

Douglas Circus: “Barbara Stanwyck was een grote investering voor de studio. Je moest heel voorzichtig met haar zijn om niet te falen. Daar was ze erg duur en heel goed voor. Ze werkte perfect met haar, en ik heb ook een persoon die vooral houdt van haar.

Ze was niet het lieve, glimlachende Hollywood-meisje, maar ze was meer een persoonlijke speler. Niets, helemaal niet slecht, althans niet. Dat lukt haar niet. Ze begrijpt elk moment, alle nuances zonder op de trommel te slaan. En tegelijkertijd had ze deze verbazingwekkend tragische kalmte. Deze stilte is er altijd, deze depressie is diep in hun aanwezigheid. All I Desire is daardoor vooral gelukt.

In 1955 werd All That Heaven Allows uitgebracht met Jane Wayman en Rock Hudson.

Train met Rock Hudson

Douglas Circus: “De mensen in de studio vonden de titel leuk, ze dachten dat het betekende dat je alles kon krijgen wat je wilde. Ik bedoelde precies het tegenovergestelde. Wat mij betreft is de lucht behoorlijk gierig … Rock Hudson was het grootste bezit Ik had gemaakt voor Universal. Vriendelijk verlegen, gereserveerd, erg leergierig, iemand die ik mee naar huis kon nemen om in te trainen. Hij had veel training nodig, veel werk en groeide langzaam op.

Maar ik denk dat je dat wel kunt doen in een film met mensen die “geen talent hebben voor acteren”. Soms is het beter als een acteur niet veel acteertalent heeft. Anders moet een deel hiervan worden gewist en omgeleid. Ik denk dat Rock Hudson een superster werd omdat ik niet probeerde hem te dwingen iets te doen wat hij niet kon. “

READ  Vaarwel Brussel: de Timmermans grijpen de macht in Nederland - Politiek

Maatschappelijke kritiek als melodrama

Douglas Circus: “De gemeenschap en haar mensen die ik in deze films uit de jaren vijftig heb geportretteerd, zijn niet klaar voor revolutie, en dat zijn ze ook nu nog niet. Amerika is een continent met een groot gebied waar iemand onder druk staat, ik kan nog steeds dromen van tijdelijke vrijheid ontwijken. . Trouwens, het was niet toegestaan ​​om revolutionaire films te maken in Hollywood. “

Douglas Circus bij Duel in the Clouds met Dorothy Malone en Rock Hudson.  (Imago groep / Everett)Douglas Circus bij Duel in the Clouds met Dorothy Malone en Rock Hudson. (Imago groep / Everett)

“The Tradition of Life” uit 1959 – Duitse titel: “Zolang er mensen zijn”. Film over de toestand van de zwarte bevolking, gefilmd voor de American Civil Rights Movement.

“Ik heb geprobeerd om van sociaal bewustzijn een onderwerp te maken voor een film – blank en zwart leven is een traditie.”

Vier vrouwen imiteren wat het leven wordt genoemd. Het vergt veel doen alsof en zelfbedrog. Plannen voor een leven waarin sociale conflicten geen plaats zouden moeten hebben en die juist de oorzaak zijn van haar kwellende bewustzijn. Met een hele reeks vrouwenportretten wilde Hollywood vooral vrouwen naar de bioscoop lokken. Douglas Circus gebruikt deze strategie en ontneemt tegelijkertijd de films het kwaad. Critici deden zijn melodrama’s smalend af als komisch arrogant – met onwetendheid die de personages in circusfilms kenmerkte.

Terug naar Europa

Nog voordat het Hollywood-studiosysteem instort, doet Douglas Circus afstand van de troon. Hij trekt zich terug in Zwitserland. Een langdurige ziekte bevestigt zijn beslissing om filmaanbiedingen af ​​te wijzen. Het werd in de jaren zestig in Duitse theaters geregisseerd en werd gevierd door de jongere generatie Europese critici en filmmakers.

Jean-Luc Godard en François Truffaut schrijven enthousiast over zijn films. Rainer Werner Fassbinder bewerkte een circusmelodrama, Pedro Almodovar deed zijn ogen open. Quentin Tarantino buigt in de Pulp Fiction: “Oh ja, ik krijg een Douglas-Sirk-Steak, en het is verdomd verdomd.”

DVD-releases van Douglas Circus Movies
Imitatie van het leven / zolang er mensen zijn
Een tijd voor liefde en een tijd om te sterven / een tijd om te leven en een tijd om te sterven
Alles wat de hemel toelaat
(Via CarolMedia Home Entertainment)
Wat ik ook verlang / Al mijn verlangen
Er is altijd morgen
Stained Angels / Duell in den Wolken
(Via Coach Media)

Literatuur
Douglas Circus: A Life Mimic: A Conversation with John Hallyday / Douglas Circus.
Duitse uitgave. Door Hans Michael Bock en Michael Toothberg. Frankfurt am Main, 1977.

Geproduceerd door Deutschlandfunk Culture / Deutschland Funk 2021.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *