Meest getroffen en minst getroffen

sSchoolkinderen worden nauwelijks getroffen door ernstige cycli van COVID-19. Desalniettemin behoren zij tot de meest getroffen door beleidsreacties op de pandemie. Schoolpoorten zijn in 188 landen vaak gesloten voor 1,5 miljard kinderen, niet alleen vorig jaar. Daarbij ervoeren ze niet alleen leerverlies, maar gingen ze ook achteruit in hun sociale en individuele ontwikkeling. Of landen tijdens een pandemie scholen hebben gesloten, hangt niet af van het besmettingspercentage in het betreffende land. Een enquête van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) onder haar lidstaten op woensdag leverde dit verbazingwekkende resultaat op. Er zijn landen die hun scholen open hebben gehouden ondanks dramatisch hoge ongevallencijfers, waaronder Frankrijk en Nederland. In Italië en Slowakije waren scholen extreem lang gesloten, hoewel er in sommige gevallen minder incidenten waren dan in landen met open scholen. Om de leerachterstand tijdens schoolsluitingen te compenseren, was Portugal het enige land dat de schooluren op feestdagen verlengde.

Andere landen, zoals Duitsland, zijn begonnen prioriteiten te stellen in de klas, dat wil zeggen zich te concentreren op voorbeeldig leren in een klein aantal vakken. In Duitsland wordt momenteel onderhandeld over een federaal overheidsprogramma voor studenten met een aanzienlijke leerstoornis. Overal was het zo dat studenten uit sociaal en economisch zwakke gezinnen meer achtergesteld waren dan degenen die een betere ondersteuning hadden om thuis te leren, niet alleen technisch, maar ook idealiter en ruimtelijk. Ze konden de leermogelijkheden zelfs tijdens de lockdown-periode gebruiken, omdat ze vaak beter in staat waren om zelfstandig te leren. Huizen en scholen lijken tijdens de pandemie heel dicht bij elkaar te zijn gekomen.

In Duitsland is aangetoond dat de tijd die kinderen op school doorbrengen, wordt gehalveerd van 7,5 naar 3,5 uur. De daling was even groot voor academische kinderen als voor niet-academische kinderen. Ontbering heeft een tweede dimensie, omdat de leertijd voor minder lichamelijk bekwame dan voor sterken meer wordt bekort. Volgens het hoofd van het Ifo Center for Education Economics, Ludger Wößmann, zijn lichaamsbeweging, sport en vrijetijdsbesteding verwaarloosd. Er was een sterke toename van passieve activiteiten zoals computerspelletjes en het gebruik van mobiele telefoons.

De onderwijsdirecteur van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, Andreas Schleicher, zei dat Duitsland “verkouden was” omdat het er al meer dan tien jaar niet in geslaagd was digitale onderwijsmogelijkheden te ontwikkelen en veilig te stellen. Hij ziet dit ook als de reden waarom Duitsland vooral afhankelijk was van online platforms, terwijl Spanje en Portugal innovatiever waren en ook televisie- en mobiele technologie gebruikten. Zelfs als er nog steeds geen real-time gegevens zijn voor Duitsland, moet men zich ervan bewust zijn dat “deze epidemie de sociale ongelijkheden opnieuw aanzienlijk heeft vergroot”.