Leven na de zondvloed – Hoop op hulp – Nieuws

In het tegenoverliggende huis is ook het wederopbouwfonds een probleem: Waltraud en Günter Groten hebben een afspraak gemaakt met de stad voor ondersteuning bij de aanvraag. Maar toen ze op het gemeentehuis aankwamen, waren ze teleurgesteld: “We dachten dat je alle documenten klaar had, iemand zou daar zitten en alles opnemen, en dan zou je op een gegeven moment een brief krijgen”, zegt Waltraud Groten. In plaats daarvan hadden ze kunnen horen dat dat niet mogelijk was.

Het stadsadviescentrum was niet behulpzaam voor de getroffenen

We kregen te horen: “Ze mogen hier om juridische redenen niet zelf op ingaan. Daarom moeten we achter de computer gaan zitten waar we nog niet eerder hebben gezeten en die invoeren.” De Grotens, 79 en 80, keren terug naar huis zonder iets te bereiken – gedesillusioneerd en teleurgesteld. Nu zorgt haar zoon voor de app.

Ook de familie Groten is afhankelijk van financiële hulp. Met de hulp van verschillende vrijwilligers hebben ze je begane grond gesloopt, er ligt al een nieuwe dekvloer, de woonkamer was een paar dagen beplakt met papier. De hulp van vele vrijwilligers bezit Gunther Groten nog steeds: “De helpers kwamen uit de regio Stuttgart. Ze hebben de muren gepleisterd, behangen en geverfd.” Zonder deze hulp, zeggen ze, hadden ze het al lang opgegeven.

Nieuwe schade zichtbaar

Want er zijn altijd nieuwe onaangename verrassingen. In de keuken werd olieschade zichtbaar in de muur. Met de overstroming drong stookolie de muren van het naburige huis binnen. Gunter Groten hoopt deze schade onder controle te krijgen. Maar het zal nog wel even duren voordat hij en zijn vrouw weer kunnen intrekken. Ze hopen allebei met Kerstmis naar huis te gaan.

Tot die tijd hebben ze nog veel werk te doen. Direct achter Grotens Park is de richel waar de vloed het land heeft verscheurd. “Onze oude levens zijn weggezwommen, het is precies daar in het gat”, zegt Waltraud Groten. “We hadden een vol leven, we hadden rust, we wilden ervan genieten. Maar nu zijn we rusteloos.” Ze wordt ’s nachts nog steeds een paar keer wakker.

Onrustige nachten, wachtend op regendruppels

De buurvrouw, Maria Dunkel, had ook veel nachten achter haar. Toen ik thuiskwam, kwamen er weer veel herinneringen terug: “Je luistert naar elk geluid, je let op de scheuren, je wacht op de regendruppels.” En hoe blij haar man ook is om weer thuis te zijn – Ulrich Dankel zegt ook dat hij nooit zal vergeten hoe hij heeft moeten meemaken toen verschillende huizen aan de overkant van de straat door een overstroming verdwenen: “Je moet gewoon uit het raam gaan kijken. Vooral waar de huizen verdwenen. , en de foto – je neemt het mee naar het graf, en je kunt het niet uitschakelen.”