Jaar van Esther Verger: ‘Ik heb deze strijd tegen kanker nog nooit gevoeld’

Verger spreekt vrijuit over haar ziekte en hoe ze eraan leed. Vanachter haar laptop kon ze de pijnlijke momenten gemakkelijk naar boven halen. Ze zegt dat ze er vanaf het begin bewust open over is geweest.

“Het is een visuele aandoening. Ik vond het belangrijk om te vertellen wat er met me is gebeurd, en waarom ik soms geen wedstrijd kan bijwonen of niet kan trainen voor atleten die zich aan het kwalificeren waren voor de wedstrijden. Dat was ook moeilijk. Ik kon dit niet anoniem meemaken in mijn eigen grot.” .

Geen knuffels maar sms’en

Dan bereikt het Coronavirus Nederland en volgt eind maart een “slimme lockdown”. Geen knuffels van vrienden en familie, geen bezoekers, alleen af ​​en toe sms’en en videogesprekken. Enerzijds is er rust: Vergeer is graag bezig en hoeft nu niets te “missen”.

Het vriendje van Maren werkt uit voorzorg prima thuis. Door de lage weerstand kan een Corona-infectie ernstige gevolgen hebben voor Vergeer. Hij en haar familie zorgen regelmatig voor hun dochter Jeanty. “Ik had gemengde gevoelens, omdat ik zo trots op haar was en zo graag bij haar wilde zijn. Dat botste af en toe, maar ik wist ook dat het niet mogelijk zou zijn als ik de hele tijd ’s nachts uit bed moest komen.”

Op 24 maart komt er weer nieuws in de woonkamer van Vergeer. Ziet er nog steeds onmogelijk uit Een maand geleden gebeurt het: de Olympische en Paralympische Spelen zijn een jaar uitgesteld. Iets eerder werd Marianne Timmer benoemd tot Virgirs plaatsvervanger in Tokio, als ze niet op tijd herstelde.

Ze lacht voorzichtig: ‘Was de vertraging in het spel iets voor mij? Ja, het was een geschenk voor mij persoonlijk.’

verdenking

Sommige Atleten van TeamNL delen haar opluchting: na weken van afgelaste toernooien en onzekerheid weten ze eindelijk waar ze zijn. Bij anderen is er frustratie.

Vergeer zet het harde werk tussen chemotherapie en bestralingstherapie voort. Het voelt vaak krap aan na een week chemotherapie, maar het is ook oké voor een week. Even pragmatisch als de voormalige beste atleet plant ze haar werk.

“Ik heb veel atleten gebeld en gevraagd hoe het met ze ging. Ze moesten ze thuis trainen in het park of vanuit de schuur, en een lichamelijke beperking betekende soms heel creatief zijn. Ik neem mijn hoed af over hoe het moet.