Het schuldencorset in de Europese Unie moet worden versoepeld – de economie

Hervorming van het stabiliteits- en groeipact

Het stabiliteits- en groeipact staat al lang in de krantenkoppen van de Europese berichtgeving. Een totale schuld van 60 procent en maximaal drie procent van de nieuwe schuld per jaar werd als goed beheer beschouwd. Degenen die boven hun stand leefden, kregen een “blauwe brief” uit Brussel. Maar omdat de woorden niet werden gevolgd door sancties, was de discipline moeilijk af te dwingen. De Europese Commissie doet nu een nieuwe poging om het Stabiliteitspact zodanig te hervormen dat de lidstaten meer begrotingsdiscipline aan de dag leggen. Volgens Brussel moeten de nieuwe regels vanaf 2024 worden ingevoerd.

Waar is een stabiliteitspact voor?
tweedehands?

Wanneer landen zich verenigen om een ​​muntunie te vormen, is de wisselkoers niet langer een belangrijke controle. Als individuele landen in het valutagebied zware schulden hebben en dreigen met faillissement, kan dat alle anderen in de afgrond slepen. “Een snelle hervorming van de gemeenschappelijke economische regels zal het bewijs zijn van de institutionele kracht van de eurozone, die gebaseerd is op het feit dat regeringen hun overheidsfinanciën onder controle hebben en dat macro-economische onevenwichtigheden snel worden weggewerkt”, schreef de Europese Commissie ter rechtvaardiging. De hervorming van het stabiliteitspact moet worden. Dit is de enige manier waarop de Europese Centrale Bank de inflatie onder controle kan houden en kan voorkomen dat individuele economieën afdrijven.

Wat moet er veranderen?
Het gaat erom dat regeringen hun begrotingsplanning beter en op langere termijn moeten afstemmen met Brussel. Regeringen dienen elk jaar hun begrotingsontwerpen in. Ze houden zich echter zelden aan de verbetervoorstellen van de Europese Commissie. Het geld van de belastingbetaler wordt vaak niet besteed aan structurele hervormingen of investeringen in de toekomst, maar aan het bevredigen van kortetermijnwensen van kiezers.

Daarom willen ze nu een periode van vier jaar proberen voor landen met aanzienlijk hogere schuldquotes. Landen als Italië zullen aan de Europese Commissie moeten uitleggen hoe ze hun financiën in deze periode onder controle willen houden en meer willen investeren in klimaatbescherming, onderzoek en modernisering. Het plan moet worden goedgekeurd door de Commissie van de Europese Unie en door de Raad worden vastgesteld. Brusselse ambtenaren gaan na of de regering zich aan haar engagement houdt. In moeilijke gevallen kan de schuldafbouw worden verlengd met maximaal drie jaar – maximaal zeven jaar. Contracten worden niet gecompromitteerd. Het blijft zo dat landen niet meer dan 60% van het BBP aan schulden hadden moeten opbouwen en misschien maximaal 3% aan nieuwe leningen per jaar hadden moeten krijgen.

Waarom eerst repareren?
Over twee jaar halen?
De commissie gaat er met groot realisme vanuit dat er verhitte debatten over hervorming komen in de Raad van Regeringen. De conflictlijnen zijn al duidelijk: de “thrifty four”, namelijk Nederland, Oostenrijk, Denemarken en Zweden, zullen strengere regels willen. Duitsland, als grootste lidstaat en sterkste economie, houdt zich meestal wat terug in het debat, maar is eerder voorstander van meer spaarzaamheid. De Duitse positie is nog verwarrender geworden door de verschillende basisposities van de uiteinden van de verkeerslichten.

Anderen – vooral de grote stichtende leden van Frankrijk en Italië – geloven dat schuld een goede zaak is en zouden liever vandaag dan morgen euro-obligaties invoeren om de last op ieders schouders te spreiden. Uiteindelijk moeten alle 27 regeringen instemmen met de hervorming, niet alleen de 19 leden van de Eurogroep.