Het plagiaat is een provocatie voor de rechterlijke macht

Laten zien

De Tsjechische politica en propagandiste Marie Tomlyova (1889–1973) kan je voorstellen als een zeer assertieve dame. Waarschijnlijk de eerste vrouw ooit, behaalde ze in 1921 een doctoraat in de agronomie in Praag, op een proefschrift over de fysiologische problemen van tamme kippen. Ze overleefde het nazi-regime op haar eigen boerderij. Nadat de communisten in 1948 de macht hadden gegrepen, ging Tomlichova met haar gezin in ballingschap naar het Westen, onder meer als redacteur bij Radio Free Europe in München.

Op 20 februari 1956 probeerden twee mannen die vorig jaar door de Tsjechoslowaakse inlichtingendienst waren gerekruteerd haar naar het oosten te ontvoeren. De twee mannen – de fraudeur en zijn assistent – hadden gepland om de vrouw, gehaat door de communistische heersers, weerloos te maken met een klap op het hoofd. Vanwege zijn risicovolle uitrusting, altijd met auto’s, moet het vervoer van München naar de grens, zo’n 200 kilometer verderop, per taxi gebeuren en moet de chauffeur worden geïnformeerd dat de oudere dame ziek is geworden.

Maar in plaats van in te storten, weet Marie Tomlyuva te ontsnappen naar het nabijgelegen Regina Palace Hotel in het hart van München. Twee assistenten van de geheime inlichtingendienst werden kort daarna gearresteerd.

Bij de Britse gezondheidsdienst en de communistische inlichtingendienst

Uitspraak van het Federale Hof van Justitie (BGH) over deze kwestie – de 38-jarige hoofddader heeft momenteel een relatief minnelijke gevangenisstraf van vier jaar gekregen voor poging tot ontvoering en andere misdrijven, en zijn iets jongere assistent is ontsnapt met een gevangenisstraf van twee jaar – Spannender dan gemiddeld Duitse tv-thriller (arrest van 26 juni 1958, Az.6 StE 3/58)​ Hierbij ligt de nadruk vooral op het karakteriseren van de hoofdpleger als bedrieger.

Hij had een bewogen leven achter de rug: hij werd in 1920 in Tsjecho-Slowakije geboren en begon na zijn middelbare school medicijnen te studeren, maar werd in 1940 bij de Duitse luchtmacht gerekruteerd, nadat hij uit de troepen was verwijderd en naar een Duits bewakingsbedrijf werd gestuurd. , en vervolgens gevangen genomen door de Amerikanen in 1944. Hij verhuisde naar het Poolse leger in ballingschap. Nadat het was opgelost, mislukte zijn plan om medisch officier te worden, op welk moment hij deed alsof hij medicijnen had gestudeerd en in Britse ziekenhuizen werkte na een station in het Britse leger.

In 1952 ontweek hij de alimentatieplicht jegens zijn Engelse vrouw en hun kind in Nederland, maar behield hij haar naam – Grant -. Nadat hij had geprobeerd door de CIA te worden gerekruteerd, werkte hij uiterlijk sinds 1955 voor haar Tsjechoslowaakse tegenhanger.

Bij het uitspreken van het vonnis hield BGH er – na een hard oordeel over zijn enthousiaste, wrede en onethische aanpak – rekening mee dat hij “opgroeide in een verwarde tijd” en dat hij op jonge leeftijd “het contact met zijn ouders verloor”. Hij zei: “Zonder menselijke steun viel hij in de klauwen van de Tsjechoslowaakse inlichtingendienst, die hem nooit in de steek liet en herhaaldelijk zijn neiging tot vermomming voedde.”

Sociale en psychologische aspecten van de fraudeur

In een rustig onderzoek, beschreef de literaire criticusBurkard Muller (1959-) in Merkur 2015 onder het kopje “Postel. De eenheid van de bedrieger”) De basiskenmerken van deze sociale persoonlijkheid.

Het is niet ongebruikelijk om vroegtijdig familiebanden te verliezen en te ervaren dat die delen van de samenleving die over het algemeen kwetsbaar zijn voor professioneel gezag, gemakkelijk worden misleid door actief en intelligent gedrag: ex-geneeskunde in het algemeen, daarna psychiatrie, pedagogiek en gerechtigheid. Bedriegers worden vaak omschreven als buitengewoon slim, en ze beginnen met kleine verhalen over misleiding.

Aan de hand van het voorbeeld van Geert Postel (1958–) beschrijft Mueller het goede psychologische vermogen van een fraudeur om gemakkelijk te herkennen welk bedrog er aan het werk is en wie er geen slachtoffer van zal worden. Het feit dat de poging om Mary Tomlishova naar Tsjecho-Slowakije te ontvoeren in 1956 escaleerde tot een daad van geweld, lijkt heel toepasselijk: de fraudeur Grant zocht lange tijd naar de dame, observeerde haar gedrag en aarzelde herhaaldelijk om de ontvoering actief aan te pakken. Hij moet zich hebben gerealiseerd dat de oude vrouwenrechtenactiviste met ervaring in academische en politieke strijd geen slachtoffer was.

Een fraudeur in de tijd van de vroege Bondsrepubliek

De fraudeur is sinds de jaren zeventig zeldzaam in de Duitse rechterlijke macht. Over de oorzaken kan gespeculeerd worden.

Muller legt uit dat type het beste gedijt in de late fase van ‘bevoorrechte klassenmaatschappijen’ wanneer sociale verschillen ‘in mode en stijl’ weer ‘in kracht’ verschijnen, ondanks het onbewuste gevoel dat ze verouderd zijn; en dat de nieuwe klassen er klaar voor zijn. .

Joschka Fischer (1948–1948-Joschka Fischer (1948 -) geeft een goed voorbeeld van hoeveel ‘mode en stijl’ er is in de federale republiek – behalve eilanden met een gevestigde en objectief gezien kwetsbare macht, zoals psychiatrie en strafrecht), zoals een volkomen vertegenwoordiger van deze nieuwe sociale klasse kan ontstaan.: Een politieke klimmer zonder formele kwalificaties, die op dat moment nog uitgerust was met een sterk verlangen naar zelfstudie.

In de jaren vijftig en zestig was er echter nog genoeg decor in de oudere Duitse klassenmaatschappij – niet per se om verliefd te worden op fraudeurs in sociale relaties, maar genoeg voor een zekere minachting.

Om er maar een paar te noemen: in een uitspraak van 22 februari 1957 verwierp de BGH een nogal bescheiden verzoek van een joodse vrouw om haar voorrecht om de “Zigeuner-Keller” -vakbond in Frankfurt am Main te runnen, te herstellen door het nationale bedrijf schadeloos te stellen. Socialistische onrechtvaardigheid werd eraan onttrokken in 1934)A tot Z IV ZR 288/56​

Vreemdgaan, doelloos, paranoia

De BGH was niet alleen van mening dat het intrekken van de vergunning niets te maken had met haar Joodse afkomst, maar verklaarde ook streng en intens over de echtgenoot van de huisbaas, die inmiddels is overleden: Hij was ‘geestelijk ziek, ongegrond en had een voorliefde voor briljante oplichting. “, Onverschilligheid, obsessie met grootsheid, gebrek aan seksuele beperkingen” gedomineerd door een passie voor gokken en extravagantie “,” met bekendheid over zijn privéleven en onbetrouwbaar door belastingautoriteiten en leveranciers “- en ook een” frauduleuze man “.

De beschuldiging dat ze zich gedroeg als een stroman, zou discreter onder de horecawet kunnen worden ingekaderd – maar dat was het wel Ten vierde: de burgerlijke senaat onder leiding van Guido Schmidt (1890-1971) is niet bepaald voor literatuur een gunst.

naar mij Sectie 361 nr. 3 van de StGBVolgens welke de overtreding die ‘hij die zich beweegt als een landloper’ begaat, in 1953 nog steeds werd beoefend door de BGH in de subtiele verschillen tussen de oude absolutistische samenleving: terwijl de zwerver ‘enige primitieve zwerver’ belangrijk is, voor het geval er twijfel is van doorzettingsvermogen Preventief, als er een werkplek is gevestigd, zal de “fraudeur of hotelrover die tussen verschillende plaatsen reist” niet vaak een zwerver zijn (BGH, Urt. Vijfde. 1953/02/13, Az. 2 Straat 876/52​

Het grafische beeld van de fraudeur was wazig, maar is soms met grote minachting goed voor het identificeren van minder ernstige “soorten daders”. In zijn vonnis van 15 mei 1956 vernietigde de BGH een vonnis van de regionale rechtbank van Berlijn (West). De beschuldigde, een 70-jarige zakenman ‘met een prachtige economische theorie’ – misschien onder het voorwendsel van een valse kredietgarantie – sloot grote sommen leningen af ​​en mislukte met zijn bedrijf – hij handelde in weerbestendige berenschoenen. De rechtbank noemde de fraudeur geen ‘pure fraudeur’ maar eerder een freak, en BGH, de daaruit voortvloeiende plaatsing in de psychiatrie was te ver weg (Az. 5 StR 100/56​

Misleiding en gerechtigheid vandaag

Als retorisch en sociaal karakter maakt de fraudeur zich zeldzaam, maar blijft vooral een provocatie voor de rechterlijke macht. Volgens Burkard Muller moeten specialistische certificeringen en forensische rapporten die teruggaan naar de Change Postel geldig blijven – In het licht van de gebruikelijke voorzichtigheid klinkt het een beetje raar​

Toen hem werd gevraagd naar de sociale sfeer waarin hij nog steeds actief zou kunnen zijn ‘zonder gespecialiseerde kennis’, zei Postel, ‘met name het strafrecht (ware kennis is essentieel voor het burgerlijk recht)’. Hij gelooft dat hij op een geloofwaardige manier een opperrechter kan presenteren aan de regionale rechtbank. “.

De vraag is of hij er alleen mee is. Zo nee, waarom dan wel?