Het lange wachten op het einde
Zes jaar later was het nog spannender tegen grote namen als Ronald Koeman (Barcelona), Marco van Basten, Frank Rijkaard en Ruud Gullit (allen Milaan). De Europees kampioen uit 1988 (de enige titel in de geschiedenis van de federatie tot nu toe) verscheen vrijwel onveranderd ten opzichte van de finale in het Weense Praterstadion, maar viel al snel onder de wielen. Robert Bikel en Tony Fifer scoorden hun enige internationale doelpunten na Herzog Eken, en Manfred Zsak droeg er nog een bij – na 49 minuten was de stand 3-0 in het voordeel van de Oostenrijkse FA. De ‘Oranje’ waren één doelpunt verwijderd, maar moesten uiteindelijk de nederlaag toegeven. Het is stom dat de vriendschappelijke wedstrijd nergens over ging.
Dat is het
Terugkomend op de ramp die na de nederlaag van Oostenrijk in 1978 steeds meer uit de hand liep. Een vriendschappelijke wedstrijd in Sittard in 1992 werd ternauwernood met 3-2 verloren, en sindsdien is de ploeg uit 1988 versterkt door de toevoeging van Dennis Bergkamp. Frenkie Schenkels scoorde voor de enige keer in zijn carrière voor ÖFB. Ernst Happel, die nu ernstig ziek was en kanker had, zat op de trainingsbanken van de Oostenrijkers; Zijn tegenhanger was de niet minder legendarische Rinus Michels, wiens carrière een paar weken later eindigde – waarbij de carrières van beide coaches elkaar op verschillende punten kruisten – voor de laatste keer in 1992.
Ruim 10 jaar later ontmoetten ze elkaar opnieuw in Wenen en even later in Amsterdam, waarbij de Oostenrijkse federatie beide duels verloor in de EK-kwalificatiewedstrijden van 2004 tegen de volgende generatie sterren rond Clarence Seedorf, Patrick Kluivert, Philipp Cocu, Edgar Davids en Edwin van der Sar Oostenrijk had niets te winnen. De volgende talenten stonden al klaar: Arjen Robben speelde zijn tweede interland tegen Rood-Wit-Rood in 2002 en Rafael van der Vaart scoorde zijn eerste doelpunt voor de ploeg tegen Thomas Mandl in 2003. ÖFB eindigde de kwalificatie kansloos op de derde plaats .
Foto: Onder teambaas Hans Krankl had ÖFB in 2002/03 grotendeels pech
“Vriendelijke twitter-junkie. Totale zombiemaker. Toegewijde spekenthousiast. Voorstander van sociale media. Tv-liefhebber. Woedend bescheiden internetbeoefenaar.”