Göring en technische vervalser • NEWS.AT

Op 9 mei 1945, kort na de overgave van het naziregime, pakte Rijksmaarschalk Hermann Göring haastig zijn bagage in en reed verschillende vrachtwagens richting de Oostenrijkse grens, waar hij zich persoonlijk wilde overgeven aan generaal Eisenhower. Hij wist dat alles verloren was, niet alleen de oorlog, zijn machtige positie, zijn ongebreidelde heerschappij over leven en dood, maar ook een van de grootste particuliere kunstcollecties die hij in de zoutmijnen van Beieren had verborgen.

Voor deze waardevolle collectie wilde hij één afbeelding bewaren. Geallieerde soldaten, mooi verpakt en verstopt tussen meubels, vastgemaakt aan een kantoor, vonden werk van de Nederlandse kunstenaar Jan Vermeer van Delft, die met “Het meisje met de parel” een van de mooiste en beroemdste schilderijen maakte.

Twee jaar eerder had Göring via een clandestiene makelaar het schilderij “Christus en de overspelige” gekocht, een werk van Vermeer dat door deskundigen was onderzocht en vermoedelijk “verloren” was gegaan, voor een bedrag dat nog nooit eerder aan een schilderij was uitgegeven. De echte waarde was echter nulpunt, en het werd getekend en voorbereid voor het ‘oude’ door een van de slimste vervalsers, die in de komende weken een nieuwe film over zijn leven en zijn bedrog vertoont, getiteld ‘The Last Vermeer “.

Het genie achter de slag van genie was de schilder Han Van Megeren, die in 1889 in een kleine Nederlandse stad werd geboren. Zijn vader dwong hem architectuur te studeren, maar na korte tijd onderbrak hij zijn studie en schreef zich in aan de kunstacademie in Delft. . Hij was gepassioneerd door de “oude meesters”, het mengen van hun kleuren en technieken, en werkte in deze traditie. Maar ondanks het financiële succes van zijn portretten en landschapsschilderkunst, bespotten critici zijn foto’s als “visionless”.

Neem wraak op het technische establishment

Meegeren reageerde met woede en teleurstelling en besloot wraak te nemen op de kunstwereld. In de jaren dertig begon hij de “oude meesters” nauwkeurig te bestuderen, hun biografieën te lezen en in bibliotheken te zoeken naar documenten over schilder- en kleurtechnieken. Hij was vooral gefascineerd door Vermeer, het genie van Holland, waarvan er slechts 37 schilderijen zijn overgebleven, en veel werken zijn genoemd in brieven en documenten, maar nooit gevonden. Hij huurde een huis in het zuiden van Frankrijk en begon te experimenteren met kunstmatige verouderingsprocessen.

READ  Cave and Lions Hearts - quotemeter.de

De octagonist beschreef later zijn methode: “Hij droogde de platen bij temperaturen van 100 tot 120 graden, waarbij hij het canvas rond een cilinder rekte en zo tot een ongewoon realistische scheur kwam; met grote zorg kleurde hij elke scheur en zelfs de fijnste De barst in zwarte inkt Ten slotte gaf de bruine vernis het schilderij zijn donkere kleur. Meegeren werkte met roest en oud papier om het verouderingsproces te simuleren, bouwde verhalen op van oude weduwen die de schilderijen ontdekten en werkte samen met een netwerk van criminelen om de werken op de kunstmarkt te tonen.

Met de verkoop van eerder “nieuw ontdekte” meesterwerken van onder meer Frans Hals en Peter de Houch is het dagelijkse leven van de vervalsing veranderd. Geniet van verrassende luxe en huur een villa aan de Cote d’Azur met een heerlijke tuin en zeezicht. Daar nam hij de methoden over die destijds tegen imitatie werden gebruikt. De oude kleuren mochten niet oplossen in alcohol en er moesten zogeheten “craquelé” – een scheur of een scheur – gevormd worden zoals te vinden op de foto’s van Vermeer.

In de jaren 1936 en 1937 begon hij met het schilderen van “Christus en de discipelen in Emmaüs”. Als model koos hij portretten van Michelangelo, voor het beeld van de hospita die een portret van Greta Garbo zou moeten zijn, die zichzelf vereeuwigde in het beeld van Christus. Hij kopieerde de techniek en de schilderkunst zo perfect dat beroemde experts dachten dat het schilderij origineel was van de Nederlandse schilder Vermeer. In oktober 1937 verscheen een artikel van de beroemde kunstcriticus Abraham Pridius, waarin hij de herontdekking van het schilderij verklaarde als “een grote verrijking van het Nederlandse kunstbezit”. Het Rotterdams Museum Boijmans Van Beuningen kocht de foto voor 500.000 gulden en liet deze als “herontdekt gevoel” enkele maanden zien. Zeitschrift für Kunstgeschichte schreef destijds: “In de kamer waarin Vermeers foto ietwat afgelegen hing, was het even stil als in een kleine kapel. Het gevoel van toewijding stroomt over de bezoekers, ook al bevat de foto niets ritueels. allemaal of een kerk erover. “

READ  SAT.1 heeft de rechten verworven op de strategiewedstrijdshow “The Floor” van John De Moles Talpa...

Door smeedoperaties werd Van Miguen een rijk man. In Nice kocht hij een weelderig herenhuis met uitgestrekte rozentuinen en een olijfboomgaard, twaalf slaapkamers, een werkplaats en een atelier, produceerde tientallen namaakproducten, verkocht ze aan privéklanten en genoot van het luxueuze leven van een bedrieglijke met toverspreuken en veel liefdesrelaties. Tot het begin van de oorlog in 1939 moest hij terugkeren naar Nederland.

Goering betaalde in Britse ponden

In Amsterdam concentreerde hij zich weer op Vermeer, aangezien de legende van de “verloren” portretten van de meester nog steeds enorme belangstelling wekte. Het bezitten van een van de weinige “Vermeiers” was een bron van trots voor particuliere verzamelaars en musea. Zelfs het beroemde Rijksmuseum in Amsterdam viel uit bedrog en kocht het schilderij “voeten wassen” voor 1,2 miljoen museumguldens die werd bevestigd als “een echte Vermeer”. Tussen 1936 en 1943 verkocht hij zes “nieuw ontdekte” Vermeer. Meegeren heeft in de loop der jaren een ongelooflijke rijkdom vergaard. Aan het einde van de oorlog bezat hij 52 woningen in Amsterdam, 15 villa’s in de omgeving en een waardevolle kunstcollectie.

De meest spectaculaire misleiding waar hij in slaagde, was in 1942 de verkoop van het schilderij “Christus en de overspelige vrouw” voor 1,65 miljoen gulden aan Reichsmarschall Göring, die bereid was het bedrag contant in ponden te betalen. Göring, een fervent kunstverzamelaar, heeft hem via zijn eigen netwerk van agenten ingehuurd om kunstwerken te verwerven of in beslag te nemen. De deal kwam tot stand door Alois Miedl, een Duitse kunsthandelaar die rijk werd door geroofde bezittingen te verkopen aan nazi-giganten. Göring toonde trots Vermeer nep aan zijn gasten in zijn weelderige residentie “Karenhall”, waar hij zijn eigen museum opzette met kunstwerken, die bijna allemaal in beslag waren genomen of ontdaan van het arianisme. Alleen Vermeer heeft er daadwerkelijk voor betaald.

READ  Waar verbleef prins Harry in Den Haag?

Na de oorlog werd Meegeren gearresteerd als medewerker en sympathisant van de nationaal-socialisten. Beschuldigd van het verkopen van “nationaal cultureel bezit van Nederland” aan de nationaal-socialisten, werd hij veroordeeld tot een lange gevangenisstraf. Hij probeerde zichzelf te redden door toe te geven dat hij de foto’s had vervalst en dat hij Göring had bedrogen en bedrogen, maar de rechtbank geloofde hem niet. Als bewijs bood Meegeren aan om in detentie een andere Vermeer aan te bieden. De rechter stemde toe en Migrin tekende een foto van “Jezus tussen de schriftgeleerden” die in de rechtszaal werd geobserveerd. De beschuldiging van collaboratie werd ingetrokken, maar in 1947 veroordeelde een rechtbank hem tot twee jaar gevangenisstraf wegens fraude en valsheid in geschrifte. Hij ging niet verder en stierf aan hartfalen op 58-jarige leeftijd, een paar dagen voordat zijn straf begon.

In januari 1951 legde zijn zoon Han Van Mejeren een verklaring af. Afbeeldingen

  • “De jonge man met de buis” in het Groninger Museum
  • “The Laughing Cavalier” in de groep Cornelis Hofstede de Groot
  • “Lady in the Blue Hat” bij de Thyssen Group
  • “Girl’s Head” in het Moricho Museum in Den Haag

Allemaal gesmeed van zijn vader.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *