Geslachtsverschillen: de gelijkheidsparadox

“De meesten van ons weten niet van tevoren wat we leuk zullen vinden. Dus het is makkelijker om terug te vallen op stereotypen.”Maria Charles, socioloog

In het eigenlijke onderzoek gaven ze de enquête aan bijna 80.000 mannen en vrouwen uit in totaal 76 landen. Elk van de nationale steekproeven omvatte 1.000 goede deelnemers. Deze werden gekozen om representatief te zijn voor alle inwoners van hun land. Het resultaat: vrouwelijke respondenten waren gemiddeld altruïstischer, zelfverzekerder, ongeduldiger en minder bereid om risico’s te nemen dan mannen. De grootte van de verschillen hangt af van twee factoren, het bruto nationaal product per hoofd van de bevolking en gendergelijkheid, aldus Falk. “Hoe rijker en rechtvaardiger een land is tussen de seksen, hoe minder de voorkeuren van mannen en vrouwen op elkaar lijken.”

Meer gelijkheid betekent niet dat mannen en vrouwen meer op elkaar gaan lijken – integendeel. Deze link is inmiddels in een aantal onderzoeken bewezen. Gewoon waarom? Op dit punt verschillen de meningen. Gijsbert Stoet en David Geary stellen dat vrouwen hun ‘zelf’-belangen vrijer kunnen ontwikkelen wanneer sociale, politieke en economische beperkingen worden weggenomen. “endogeen” betekent “van binnenuit komen” – een enigszins dubbelzinnige term. Maar wat ze daarmee bedoelen is duidelijk: belangen die ontstaan ​​zonder invloeden van buitenaf. De twee psychologen vermijden het woord ‘aangeboren’ in hun publicatie zoals Satan wijwater vermijdt. Maar wat blijft er als oorzaak over, afgezien van genetische factoren?

Socioloog Julia Grolich, die zich bezighoudt met genderverschillen in de context van het werken aan de Universiteit van Paderborn, vindt deze opvatting erg eenzijdig. “Ik ben ervan overtuigd dat er op dit moment een wisselwerking is tussen biologie en maatschappelijke vraagstukken. En ik denk dat uiteindelijk het sociale aspect prevaleert. Ze beschuldigt Stowett en Jerry ervan dat ze geen alternatieve verklaringen voor hun bevindingen hebben bedacht. “Ik vind dit een beetje non-fictie.” Gruhlich suggereert een heel andere reden voor de verschillen in de keuze van de afstudeerrichtingen: het effect van genderstereotypen. “We hebben consistente ideeën over welke banen geschikt zijn voor elk geslacht”, legt ze uit. “En we internaliseren deze kwaliteiten in de loop van de tijd.” Stereotypen hebben bijvoorbeeld een enorme impact op onze beslissingen: we denken dat we vrij kiezen; Sterker nog, de samenleving stemt op ons.

De Amerikaanse sociologe Maria Charles betoogt in dezelfde richting. Ze schreef in een recente post in Solo Societies Today dat de mantra voor het kiezen van een carrière in een vakgebied waar je van houdt steeds meer waar wordt. Wetenschapsblog. “Maar de meesten van ons weten niet van tevoren wat we leuk zullen vinden of waar we goed in zullen zijn (vooral als tieners). Dus het is gemakkelijker om terug te vallen op stereotypen over wat mensen zoals wij leuk vinden.” Maatschappelijke ideeën benadrukken onze gedachten, verlangens en belangen zo subtiel dat we ze niet eens opmerken.

“De rassen definiëren zichzelf krachtig door hun verschillen. Als bijvoorbeeld de politieke gelijkheid toeneemt, dan moet de afbakening op een ander niveau plaatsvinden.”Julia Grolish, socioloog

Geslachtskenmerken hebben ook de neiging om te blijven bestaan. In de Verenigde Staten hebben ze bijvoorbeeld tussen 1974 en 1997 toegenomen in plaats van afgenomen. “Er is een fenomeen in genderonderzoek dat bekend staat als egalitaire taboes”, legt Paderborn-socioloog Julia Gruhlich uit. “De seksen definiëren zichzelf sterk door hun verschillen, volgens het motto: mannen zijn geen vrouwen. Als de gelijkheid op sommige terreinen toeneemt – als vrouwen bijvoorbeeld meer politieke rechten krijgen – dan moet de afbakening op een ander niveau plaatsvinden. “Het is mogelijk dat dit effect stereotypen in stand houdt. In landen waar gelijkheid heerst, zijn jongeren er bijvoorbeeld meer van overtuigd dat wiskunde meer voor mannen is dan voor vrouwen. Ze wijzen in ieder geval in die richting Gegevens van de Universiteit van Parijs. En hoe meer uitgesproken deze situatie is, hoe minder jonge vrouwen bereid zijn om wiskunde te studeren.

De Bonn-econoom Armin Falk waarschuwde ook tegen het interpreteren van zijn bevindingen als bewijs van de kracht van genetica. “Na onze publicatie werd vaak gezegd: als je mensen de ruimte geeft, ontwikkelen ze zich zoals de biologie hen vertelt. Maar dat kun je niet aflezen uit onze gegevens – dat is een groot misverstand. En dat kun je ook niet aflezen uit de gegevens uit andere onderzoeken. “Hij is ervan overtuigd dat genen de voorkeuren beïnvloeden. Bewijs dat tweelingstudiesDit, bijvoorbeeld, de wens om risico’s te nemen is deels aangeboren. Maar slechts ten dele: onze sociale omgeving beïnvloedt ook hoe bereid we zijn om risico’s te nemen.