George Floyd’s Trial: Wat betekent de aanklacht tegen Derek Chauvin voor de Verenigde Staten?

“Ik denk dat als ze snel terugkomen, we hem zullen redden”, zei een zwarte man op straat in een tv-interview. Ik denk dat als ze snel terugkomen, we hem zullen ontvangen. Hij verwees naar de twaalf juryleden in Hennepin County, Minnesota, waar Derek Chauvin terechtstond – de blanke agent die in mei, het jaar voor Floyds dood, negen minuten en 29 seconden om de nek van George Floyd knielde.

Jury – er zijn vijf mannen en zeven vrouwen; Zes blanken, vier zwarten en twee mensen die zichzelf ‘multiraciaal’ noemden – het duurde tien en een half uur om tot hun oordeel te komen. Is dit kort? Zoals iedereen die bekend is met het Amerikaanse rechtssysteem weet, is dit verrassend kort. Omdat de jury na hun terugtrekking opnieuw zal worden aangestuurd om te beraadslagen. Meestal hebben ze vragen over een proces van deze omvang. Vaak is er minstens één koppig jurylid; In dit geval moet de rechter een wettelijke schending gebruiken, de “Allen Charge” genaamd, om de jury te brutaliseren om tot een definitief vonnis te komen.

Deze keer waren er geen vragen. Niemand hoefde de jury iets te vragen. Het was dus niet verwonderlijk toen een jury de beklaagden schuldig bevond aan alle zaken. Schuldig aan het begaan van een “tweedegraads moord” waarbij een ander onbedoeld doodt. Schuldig aan “derde graads moord” – dit is Minnesota wanneer een persoon de dood van een andere persoon veroorzaakt door “een zeer gevaarlijke daad”, ongeacht zijn of haar leven. Ten slotte maakt hij zich ook schuldig aan “tweedegraads doodslag”, die plaatsvindt wanneer iemand de dood of zwaar lichamelijk letsel aan een andere persoon accepteert door “onredelijk gevaar”. Deze misdaden zijn: levenslang, 25 jaar, van 5 tot 15 jaar. Derek Chauvin zal waarschijnlijk de rest van zijn leven in de gevangenis doorbrengen.

Iedereen die de video heeft gezien waarin politieagent Chauvin – met zijn handen in zijn zakken – George Floyd vermoordt, kan dat oordeel aannemelijk of voorspelbaar vinden. De aanklager riep immers niet 45 maar 46 getuigen binnen, zoals hun vertegenwoordiger Keith Ellison in zijn slotverklaring vermeldde; De zesenveertigste getuige was gezond verstand. Tot slot herinnerde een negenjarig meisje zich onder de getuigen die eerder in het proces hadden getuigd, de ambulancebroeders die Derek Chauvin vroegen om zijn slachtoffer in de steek te laten. Maar zwarte Amerikanen bleven tot het laatste moment sceptisch.

Ze herinnerden zich het Rodney King-proces van 1991 in Los Angeles: destijds was op de video duidelijk te zien dat verschillende politieagenten degenen op de grond sloegen, en de rechtbank sprak hen vrij. Ze deden denken aan Walter Scott, die in 2015 door een politieagent in zijn rug werd geschoten toen hij probeerde te ontsnappen; Ook hier zijn geen daders schuldig bevonden. Dus zwarte Amerikanen wisten dat alles mogelijk was. Er moest op zijn minst een “in afwachting van de jury” worden verwacht – dat wil zeggen, een jury die het niet eens kon worden over een oordeel. In dit geval had rechter Peter Cahill geen andere keuze dan het proces als mislukt te verklaren.

Lees ook

Een deskundige drukt zich uit in het proces

Dus hield Amerika zijn adem in op 20 april 2021. De winkels in Minneapolis hadden ramen en deuren gesloten omdat er rellen te verwachten waren bij een vrijspraak. De familie van George Floyd, die de uitkomst van het proces in een hotel volgde, riep op tot afwijzing van geweld. Helikopters zweefden boven de stad en de Nationale Garde werd gescheiden. En natuurlijk beval de rechter de jury om hiermee geen indruk op hen te maken. Het was aan hen om te beslissen of ze wilden geloven dat de schuld van Derek Chauvin “boven redelijke twijfel” bewezen zou worden. Dat is alles. (Dan bepaalt de rechter het vonnis). Toen het vonnis werd uitgesproken in Minneapolis, net na 18.00 uur lokale tijd, slaakte heel Amerika een zucht van verlichting. Er klonk gejuich in de straten voor de rechtbank. Zelfs in het verre New York klonken uit de open ramen kreten van opluchting, misschien van vreugde.

Misschien was de schaal deze keer vol. Terwijl het proces nog op 11 april plaatsvond, werd de 20-jarige Black Donut Wright doodgeschoten door een blanke politieagente die later zei dat ze haar elektrische pistool had misbruikt. Kort daarvoor waren foto’s van de arrestatie van Karon Nazario de natie op zijn kop – een geüniformeerde zwarte luitenant die door politieagenten met hun getrokken geweren en gebrul op de grond werd gedwongen. Misschien is het nieuwe dat zwarte Amerikanen deze keer niet alleen geschokt zijn – en het zijn zeker niet alleen linksen. David French, een christelijke conservatieve columnist, tweette slechts één zin na het vonnis: “Moge gerechtigheid helpen deze aarde te genezen.” Moge gerechtigheid helpen deze aarde te genezen.

Misschien was de doorslaggevende factor in de uitspraak dat de ‘dunne blauwe lijn’ dit keer niet gold. Amerikaanse politieagenten kunnen in gerechtelijke procedures vaak vertrouwen op andere getuigen in blauwe uniformen – niemand wil een “medevarken” zijn die zich tegen zijn kameraden keert. Maar tijdens het proces van Derek Chauvin verklaarden verschillende politieagenten dat hij onprofessioneel en crimineel had gehandeld, waaronder een voormalige sheriff van Minneapolis. Uiteindelijk heeft het geen zin om erover te speculeren. Juryleden geven persoonlijk aan dat hun spreekkamer een “zwarte doos” is voor vreemden. Het belangrijkste is dat op 20 april 2021 zeven vrouwen en vijf mannen een man naar de gevangenis stuurden die negen minuten en 29 seconden lang op de nek van iemand anders knielde omdat hij gezag over hem had.

Lees ook

Komt alles nu goed? Hier hoor je meer sceptische woorden van zwarte Amerikanen dan van blanken. Politiebonden hebben nog steeds veel macht in de Verenigde Staten – meer macht dan nodig is. De uitspraak van het Hooggerechtshof verleent politieagenten nog steeds “beperkte immuniteit” – dat wil zeggen, het is onmogelijk om hen burgerlijk te houden tenzij er een precedent wordt genoemd dat precies van toepassing is op hun zaak. En voor veel blanke politieagenten zijn zwarte Amerikanen nog steeds het onderwerp van publieke verdenking, dus elke verkeerscontrole kan escaleren tot een dodelijk ongeval. Nee, het is geenszins gegarandeerd dat zwarten in Amerika politieagenten zullen testen als vrienden en toekomstige assistenten. De vrolijke, spontane straatdansen waren echter gerechtvaardigd. Moge gerechtigheid helpen deze aarde te genezen.