Fragment “Als literatuur komt”: gematigdheid als krijgskunst

In andere talen wordt het woord “animateur” gebruikt, wat een persoon kan betekenen die de vergadering stimuleert; Of men spreekt van ‘gastheer’, wat eigenlijk zoiets als ‘gastvrouw’ betekent, of nog ingewikkelder, het woord ‘facilitator’, een soort verloskundige opdracht. Een “poortwachter” zou ook op zijn plaats zijn, omdat de functie in kwestie feitelijk het pad uitzet en de deur naar productiviteit opent (of sluit uit domheid). Elk van deze termen vertegenwoordigt echter slechts fragmenten uit de hieronder besproken rol. Hoewel de mensen die het werk doen, op zijn best garant staan ​​voor succes. In het geval van een storing is dit echter fataal gebleken voor de productiviteit.

Ook gebruiken steeds meer managers misleidende termen. Het is altijd een teken van incompetentie als ze conflicten niet aankunnen. En degenen die dit niet kunnen, zoeken vaak naar de gemakkelijkste uitweg: in veel gevallen, helaas, noemen ze het tegelijkertijd “gematigdheid”. Zelfs als de term toen betekenisloos werd. Medewerker A voelt zich geïntimideerd door medewerker B, de baas vindt het allemaal erg ongemakkelijk en daarom wordt het creatieve idee uitgevoerd om een ​​bemiddelaar naar het bedrijf te halen die “het conflict beheert”. Dit gedrag maakt duidelijk genoeg dat hij als president geen verantwoordelijkheid neemt, dat hij een beetje een lafaard is en dat hij een kolossale technische achterstand heeft, kortom: als president is hij gewoon onbelangrijk. Dit taalgebruik heeft echter niets te maken met uitwisselbaarheid in groepen (en zou ons in dit boek slechts marginaal moeten bezighouden), zelfs als dit soort misplaatste woordkeuze erin slaagt een bijna progressief beeld te krijgen – alsof het gebruik een tussenproduct is aanwezigheid in Op zichzelf is een indicator van kalmte en niet-confrontatie. Het bedrijf betaalt zelfs voor een offshore-makelaar, geweldig, toch? In veel gevallen is het meer dan een indicatie van een afname van managementvaardigheden. Als we het in wat volgt over gematigdheid hebben, zou het in de eerste plaats moeten gaan over groepsproductiviteit, niet over geïsoleerde strijd tussen individuen.

Het belang van deze taak wint momenteel aan kracht naarmate bedrijven flexibeler proberen te worden. Je hoeft deze claim niet zo hoog te leggen als activisten doen (omdat succesvolle bedrijven altijd hebben geweten dat ze afhankelijk van de situatie flexibele structuren nodig hebben). Maar het is duidelijk dat de behoefte aan moderatievaardigheden juist toeneemt bij het ontmantelen van structurele hiërarchieën.

We moeten de terminologie uit de verlammende patstelling halen. Wat deze functies feitelijk doen qua inhoud, kan niet genoeg worden benadrukt in termen van hun belang voor organisaties. De meeste mensen ervaren eindeloze vergaderingen, conferenties en sessies in hun werkomgeving die alleen maar tijdverspilling zijn. In veel organisaties behoren ze tot de saaiste dingen die je kunt doen. Eindeloos dwalen over bijzaken, grillig discussiegedrag, constante onderbrekingen of onderbrekingen, lange monologen van steeds dezelfde mensen.

Er zijn echter ook bijeenkomsten waar de meeste mensen zich achteraf goed voelen, ook al zijn ze inspirerend, waar echt vooruitgang is geboekt. Poortwachters maken meestal het verschil tussen deze bijeenkomsten en die. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat de meest effectieve maatregel om een ​​exponentiële productiviteitsverhoging in onderzoek, het bedrijfsleven en alle organisaties te bereiken, niet zou zijn om te investeren in de een of andere technologie, maar in de professionele opleiding van supervisors. Want deze mensen bepalen uiteindelijk de prestaties van organisaties. Ze kunnen compatibel zijn met officiële managers, maar dit hoeft niet per se het geval te zijn. Zij zijn in ieder geval de poortwachters, die van strategisch belang zijn om iets mogelijk te maken dat in de meeste organisaties helemaal niet vanzelfsprekend is (ook al willen ze zich daarvan overtuigen): goede communicatie in een groep van heel verschillende wezens.

slet compliment

Dit boek gaat over de mensen die deze taak op zich nemen: wat moeten ze kunnen, en welk kader hebben ze nodig om hun effectiviteit te kunnen ontwikkelen in politiek en bedrijfsleven, bij een groot en klein publiek? De antwoorden op deze vragen zijn spannender dan je zou denken. Pas op voor makelaars die gewoon “aardig” willen zijn in hun rol of die hun baas (of feest) een plezier willen doen door deze taak op zich te nemen: uw werkelijke verantwoordelijkheid heeft niets te maken met de details. Door deze taak bevindt men zich al snel voor een gapende afgrond, men begint aan reële beroepsrisico’s, maar men kan ook zeer bevredigende ervaringen opdoen.