Filmrecensie – Hotel Sinistra – Filmisch

Het roekeloze verlangen van een meisje zorgt ervoor dat alle volwassenen in een Zwitsers berghotel kort voor Kerstmis verdwijnen. Die van Michelle Ten Hoorn De met een lichte toets geregisseerde film begint met een razernij van kinderlijk enthousiasme en eindigt met het wijze inzicht dat leven zonder ouders triest is. Een angstaanjagend mooie ‘Zwitserse’ kinderkomedie, verfilmd door een Nederlander.

De elfjarige Ava brengt Kerstmis door met haar ouders in het Engadin. Omdat ze ondeugend was, moest ze tijdens de fakkeltocht in het hotel overnachten. Ze begint het huis te verkennen en ontmoet een jonge jongen die haar een oude waterput laat zien en zegt dat ze één wens heeft. De volgende ochtend verdwenen alle volwassenen spoorloos. Kinderen vieren de vrijheid die ze hebben verworven. Maar als het voedsel schaars wordt en de elektriciteit uitvalt, beginnen ze hun ouders te missen.

Bergen, sneeuw en een oud hotel. Een brutaal meisje, een mysterieuze jongen en een legende: de film van Michiel Ten Horn heeft alles wat een goed spookverhaal maakt. De film speelt zich af in het Unterengadin en is opgenomen in en rond het in 1912 gebouwde kuuroord Val Sinestra, waarover al tientallen jaren wilde spookverhalen circuleren.

In ‘Hotel Sinistra’ komt de legende aan bod en vormt deze de basis voor een originele kinderfilm. Dit verwijst naar de verhalen van Peter Pan en Benjamin Button en naar de kerstfilm ‘Home Alone’. Het roept ook herinneringen op aan andere Zwitserse kinderfilms die zich in Graubünden afspelen, zoals “Schilene Orsoli” van Xavier Koller en “Heidi” van Alan Spooner.

Dat deze komedie, geregisseerd door Michel Ten Horn met veel gevoel voor kinderen, veel enthousiasme en een sympathieke Poppy Mulder als Ava, geen Zwitserse film is maar een Zwitsers-Nederlandse coproductie, is enigszins verontrustend. Het verschijnt in de Zwitsers-Duitse nagesynchroniseerde versie.