Dreigende verliezen voor centrale banken
drDe rentetarieven van de centrale banken blijven stijgen – niet zo agressief als ze tot dusver dit jaar zijn geweest, maar de rentestijgingen kunnen verder in de toekomst doorgaan dan veel experts eerder aannamen.
ook Europese centrale bank Donderdag verraste het veel waarnemers door te benadrukken dat er aanzienlijke inflatierisico’s blijven bestaan. De Europese Centrale Bank verwacht dat de inflatie in de eurozone zal dalen van 8,4 procent dit jaar naar 6,3 procent volgend jaar. Maar als de noodzakelijkerwijs onzekere projecties voor de volgende jaren van 3,4 procent voor 2024 en 2,3 procent voor 2025 werkelijkheid worden, zal het enige tijd duren voordat de inflatie weer de middellangetermijndoelstelling van 2 procent bereikt.
Monetair beleid kan nog niet alles signaleren; Dit resultaat geldt niet alleen voor Eurozone, maar ook voor andere landen en valutaregio’s. Daarom worden de renteverwachtingen bij financiële instellingen bijgesteld. Wat de Europese Centrale Bank betreft, verwacht Commerzbank dat de depositorente komend voorjaar zal stijgen van 2 procent naar 3,25 procent. In de Verenigde Staten kan de rente volgend jaar oplopen tot tussen de 5 en 5,25 procent.
Indicatie van aankomende vergoedingen
Stijgende beleidsrentes hebben invloed op de hele economie via de financiële sector – maar ook op de centrale banken zelf.De afgelopen maanden hebben verschillende centrale banken verliezen gemeld of dreigende stress aangegeven.
De Zwitserse centrale bank leed in de eerste negen maanden van dit jaar een verlies van 142,4 miljard Zwitserse frank. De RBA rapporteerde een boekverlies van A $ 36,7 miljard voor het lopende jaar, waardoor het eigen vermogen verder werd uitgehold, resulterend in een negatief eigen vermogen van A $ 12,4 miljard.
Het besloten bedrijf zal door een negatief eigen vermogen zwaar in de schulden komen te zitten, maar geldt dat ook voor centrale banken? “Deze negatieve standen hebben geen invloed op de activiteiten van de bank, noch beperken ze haar efficiëntie of vermogen om monetair beleid te voeren”, zei de Australische gouverneur Philip Lowe geruststellend.
Maar aangezien het onderwerp van verliezen van de centrale bank, dat niet ongebruikelijk is, hoewel het al lang in gespecialiseerde kringen wordt besproken, stof voor drama levert, zijn de mysterieuze stemmen natuurlijk ook te horen in de Duitse financiële wereld die waarschuwen voor de veronderstelde rampzalige gevolgen van de verliezen van de centrale banken in de eurozone. , lijkt het gepast om deze samenstelling petroleumlytisch te analyseren.
De eerste vraag is: waar komen centrale banken vandaan, wier zakelijke doel niet winstmaximalisatie is, maar vooral winst maken, misschien tot op het punt van uitputting van de reserves?
Op enkele uitzonderingen na ligt de reden hiervoor in het overwinnen van een lange periode van lage rentetarieven op de balansen van centrale banken, die aanzienlijk zijn gegroeid als gevolg van programma’s van effectenaankopen en kredietexpansie van commerciële banken. Op deze balansen worden aankopen van effecten en leningen aan commerciële banken aan de activazijde gecompenseerd door deposito’s van commerciële banken (en over het algemeen een kleine positie in het eigen vermogen) aan de passiefzijde. Want wanneer de centrale bank obligaties koopt van de banken of krediet verstrekt aan de commerciële banken, crediteert zij de bedragen aan de commerciële banken op hun depositorekeningen bij de centrale bank.
“Analist. Schepper. Zombiefanaat. Fervente reisjunkie. Popcultuurexpert. Alcoholfan.”