Domesticatie: genetische mutaties hebben honden vertrouwen gegeven

“Hoewel het nog niet duidelijk is of de cortisol-stressmarker bij honden daadwerkelijk lager is dan bij wolven, zou de aanwezigheid van twee mutaties op een enkel gen – waarvan er één verband houdt met veranderingen in de intracellulaire cortisolproductie – ons kunnen vertellen hoe het vermogen van honden aanpassing aan de menselijke samenleving is geëvolueerd”, zegt Nagasawa. Zij en haar collega’s willen nu kijken of de cortisolspiegels daadwerkelijk verschillen tussen de twee groepen hondenrassen.

Kunnen genetische gegevens van de huidige honden worden doorgegeven aan hun prehistorische voorouders?

De studie, gepubliceerd in Scientific Reports, levert opwindend nieuw bewijs dat het uitzonderlijke vermogen van honden om samen te werken en met ons te communiceren het resultaat is van natuurlijke selectie op wolven, die mensen benaderen en uiteindelijk vriendelijk gedrag vertonen”, zegt Brian Hare, evolutionair antropoloog van Duke University. die niet aan het onderzoek hebben deelgenomen.

Maria Lattinen, een gastonderzoeker bij het Finse natuurhistorisch museum, die ook niet betrokken was bij de nieuwe studie, vermoedt dat de nieuwe bevindingen noodzakelijkerwijs van toepassing zijn op voorouders van honden. “Het probleem met dit werk is dat moderne honden zijn bestudeerd om meer over het verleden te weten te komen”, zegt Latinen. “Ik zal de resultaten van het onderzoek in deze kwestie niet gebruiken, maar ze beschouwen als indicatief voor het gedrag van moderne honden.”

Om dit probleem te omzeilen, stelt Hare voor om toekomstig onderzoek uit te breiden naar andere oude hondenrasgroepen. Hare zegt dat als de mutaties die in de nieuwe studie zijn geïdentificeerd inderdaad een belangrijke rol speelden bij het toestaan ​​van honden om anders met mensen te communiceren, “zou het mogelijk moeten zijn voor zowel de dingo als de Nieuw-Guinea dingo om dezelfde relatie te hebben tussen het begrijpen van menselijke gebaren en die met genen. «