De overwinning van de Nederlandse Boerenpartij is een waarschuwing aan de Europese Unie – de as van het goede. ACHGUT.COM

Geschreven door Peter Kleppy.

Al 20 jaar is er in Nederland anti-establishment sentiment. De opkomst bij de Nederlandse verkiezingen deze week was met meer dan 60 procent de hoogste in 30 jaar. Het succes van de Boerenpartij laat zien hoe er wordt gebrouwen tegen het vaderschap in de EU – niet alleen in Nederland.

De overwinning van de Nederlandse “boerenpartij” BoerBurgerBeweging (BBB) ​​bij de provincieraadsverkiezingen was groter dan verwacht. volgens de laatste prognoses Hij was De partij won 17 van de 75 zetels in de Eerste Kamer.

De definitieve samenstelling van het House of Lords weten we pas eind mei. Tot slot zijn het de leden van Provinciale Staten die vervolgens de samenstelling bepalen. Soms stemmen ze strategisch op hun mede-alliantieleden om een ​​meerderheid te krijgen, en die meerderheid zal zich nu vormen.

Hoewel de Senaat minder macht heeft dan het Huis van Afgevaardigden en bijvoorbeeld geen rekeningen kan wijzigen, moet de Corporation nog steeds wetten goedkeuren. Het vierde kabinet van Rutte – bestaande uit de centrumrechtse VVD van premier Mark Rutte, centrumlinkse Sigrid Kaag, CDA en ChristenUnie – had sowieso geen meerderheid in de Eerste Kamer, maar miste met 32. Slechts zes zetels voor de vereiste meerderheid van 38. Het was niet zo moeilijk om een ​​paar tegenstemmen te vinden.

Het einde van de vierde roti?

sommige inductie Volgens het rapport zakt de regering nu naar 22-23 zetels, waarbij de Sociaal-Democratische Rally en de Groenen samen 14-15 zetels krijgen. Beide partijen – die binnenkort mogelijk fuseren – hebben Rutte al voorgesteld om hem in het House of Lords te steunen, op voorwaarde dat er concessies worden gedaan.

Politieke ruilhandel met provinciale allianties zou Rutte een of twee extra zetels kunnen opleveren, en wie weet zou hij ook kunnen profiteren van de twee zetels van de Europese Federale Partij van Volt, maar zoveel verliezers in de regering hebben is geen gezonde situatie. Zelf had Mark Rutte voor de verkiezingen twijfels geuit over het overleven van zijn coalitie, en dat achten veel waarnemers onwaarschijnlijk.

Het anti-establishment sentiment is in ieder geval duidelijk aanwezig in Nederland sinds 20 jaar groeien. In 2002 bereikte de formatie van Pim Fortuyn 17 procent, Geert Wilders won in 2010 15 procent van de kiezers en in 2019 stemde meer dan 20 procent van de Nederlanders op de partij van Wilders of Thierry Baudet. Die laatste had in 2019 echter een gematigder, centrumrechts profiel en heeft inmiddels veel kiezers verloren.

Als we de resultaten van de laatste twee partijen op 15 maart optellen bij die van de Boerenpartij en de centrumrechtse partij JA21, blijkt dat een derde van de kiezers bij deze verkiezingen stemde voor anti-establishment partijen die een radicaal standpunt innamen. Tegen het soort technocratie dat vaak uitgaat van de Europese Unie, met haar stikstofbeleid, massale subsidies voor boerderijsluitingen en beperkte nieuwe energieorders voor huisvesting, om nog maar te zwijgen van het bijzonder restrictieve regelgevingskader voor asielbeleid dat altijd meer Verlies van populaire steun.

In een interview zegt de leider van de Boerenpartij, oud-landbouwjournalist Caroline van der Plas – ook wel bekend als “produceren– Dat haar partij niet alleen is gekozen vanwege verzet tegen het stikstofbeleid, maar vooral vanwege verzet tegen allerlei ’technocratische politiek’, waarmee duidelijk het bovengenoemde milieu- en immigratiebeleid wordt bedoeld.

Wat is de belangrijke aard?

het zal van zijn foutEenzijdig de EU de schuld geven van het stikstofdebacle – er zijn veel fouten gemaakt op nationaal niveau – maar in principe is een verandering op EU-beleidsniveau een noodzakelijke voorwaarde om een ​​einde te maken aan de zeer strenge stikstofregelgeving.

Want door de lidstaten vastgestelde natuurgebieden, wat een eis is van de Europese Unie, zijn “definitief en onherroepelijk”. moeilijkOm de Natura 2000-status voor de regio te annuleren. Het Europese Hof van Justitie staat schrapping van natuurgebieden alleen toe onder twee voorwaarden: als er een wetenschappelijke fout is gemaakt bij de aanwijzing van een gebied of als het gebied niet meer kan bijdragen aan de doelstellingen van de Vogel- en Habitatrichtlijn, bijvoorbeeld omdat het is verzwolgen door de zee.

In 2020 nodigde oud-minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen, toen leider van de Nederlandse bouwsector, premier Rutte uit om naar Brussel te komen om te praten over de Natura 2000-gebieden: “Natuurgebieden moeten robuuster en minder kwetsbaar” en “veto”” .

Iets in die richting werd afgelopen zomer ook voorgesteld door ‘stikstofprofessor’ Jan Willem Erismann van de Universiteit Leiden. “Op korte termijn”, zei hij, “moet je gewoon je Europese verplichtingen nakomen om de natuur te beschermen, en daar hoort een streng stikstofbeleid bij. doet de natuur er toe? Als het om de Waddenzee gaat, zal hij niet twijfelen.’ ”

Zeg niet te snel “ja” tegen de EU-politiek in Brussel

lauw Poging Het pleidooi van de Nederlandse regering voor meer flexibiliteit bij de Europese Commissie in Brussel werd afgelopen najaar met ‘nee’ beantwoord. Maar er is ook het politieke feit dat Mark Rota absoluut geen zin heeft om in Brussel te debatteren. Niet alleen omdat de steeds linkser wordende D66 dat niet wil, maar omdat Nederland dan ook op andere punten concessies zal moeten doen aan andere EU-lidstaten, die natuurlijk heel graag gebruik zullen maken van deze Nederlandse eisen in een onderhandelingsspel.

Het zou een goede les moeten zijn om niet te snel ‘ja’ te zeggen tegen EU-beleid in Brussel, en ambtenaren en politici goed in de gaten te houden als ze het met collega’s uit andere EU-lidstaten eens zijn over van alles en nog wat gladgestreken en voor de komende jaren ‘vast’ in het kader van de Europese Unie.

Bovenal moet de hele stikstofkwestie nu voor eens en voor altijd worden opgelost, en dat kan alleen door de koe bij de horens te vatten en desnoods een grote crisis op EU-niveau uit te lokken. Nederland en België, waar stikstofbeperkingen in het Vlaamse deel ook op veel weerstand stuiten, zijn nettobetalers aan de EU-begroting en de kosten van het stikstofbeleid zijn zeer hoog.

Om de kosten in te schatten moet men niet alleen kijken naar de kolossale 25 miljard die Nederland al heeft overgehouden, of de 5 miljard euro die de Vlaamse belastingbetaler op de proppen moet komen. Algemeen Dagblad volgens

“Uiteindelijk zal de schade veel groter zijn. Dat komt omdat [25 Milliarden Euro] Het transitiefonds is niet het enige geld dat aan een onderneming kan worden besteed. Daarnaast zullen de kosten voor de Nederlandse economie, bijvoorbeeld door vertraagde woningbouw, verder oplopen.

Als u nu niet handelt op het niveau van de Europese Unie, moet u het nooit doen.

De opkomst bij de Nederlandse verkiezingen deze week bedroeg meer dan 60 procent, het hoogste in 30 jaar, wat de Nederlandse kiezers een bijzonder sterk democratisch mandaat geeft om de zaken recht te zetten. Mark Rutte zou natuurlijk kunnen proberen zichzelf naar het einde van zijn carrière te slepen door extra steun te krijgen van linkse partijen, maar uiteindelijk zal het waarschuwingssignaal van de Nederlandse kiezers moeilijk te negeren zijn.

Peter Kleppie Hij is hoofd van het Brusselse kantoor van de denktank Open Europe. Hij schrijft regelmatig voor omroep- en gedrukte media in heel Europa en bespreekt regelmatig de hervorming van de EU, de vluchtelingencrisis en de eurocrisis.