De Netflix-serie “Tribes of Europa” – een mix van “Mad Max” en het scoutkamp

Jenny Zilka in gesprek met Max Opel

Luister naar het bericht

Abonneer u op de podcast

Voor journalist Jenny Zelka is acteur Oliver Masucci een groot lichtpuntje in de Netflix-serie “Tribes of Europe”. (Gordon Tembin)

Europa als een wild dystopieland met plunderende stammen: Blijkbaar blijft Netflix rekenen op het succes van fictieve series met de Duitse productie “Tribes of Europa”. Journalist Jenny Zilka vindt het resultaat niet succesvol – en enigszins hilarisch.

Eind 2029 zal een wereldwijde stroomuitval de wereld in chaos storten. Na bijna 50 jaar is het leven in Europa ook drastisch veranderd. Naties bestaan ​​niet meer, en in plaats daarvan vechten verschillende stammen, zoals kraaien of kraaien, om de heerschappij over het continent.

Broers en zussen Keanu (Emilio Scraya), Lev (Henriette Konferios) en Ella (David Ali Rashid), leden van een hippie-achtige stam, worden op een dag verwikkeld in bloedige strijd: ze willen allemaal een mysterieuze kubus beheersen.

Dit alles is nu te zien in de Duitse Netflix-productie “Tribes of Europa” van Philip Koch, die het ellendige Europa oproept en zich ook afspeelt in delen waar Duitsland, afhankelijk van het scenario, vroeger was.

Cultuurjournaliste Jenny Zilka bekeek de zes afleveringen van seizoen 1 en denkt dat de tribale locatie en kostuums ervoor zorgen dat de serie eruitziet als een mix van “Mad Max, Search en Scout”. De Australische actiefilm “Mad Max” uit de late jaren 70 gaat over de strijd tussen rockbende en agent Max Rokatansky.

In “Tribes of Europa” spreken alle karakters, inclusief extreem wilde stammen, Duits of Engels zonder dialecten, benadrukt Zylka. ‘Ik moest mezelf dwingen om dit niet belachelijk te vinden.’

Dystopie voor de deur

Ze houdt van het idee om een ​​grimmige realiteit niet in een ver land te vinden, maar direct voor de deur. Maar “ik had moeite het ellendige door te slikken”, zegt de cultuurjournalist. Bovendien wordt ze gestoord door bloedige uitbarstingen van geweld – terwijl seksscènes worden opgevoerd “vrij van jonge mannen met bedekte borsten.”

Bovendien mist de serie humor. Het enige lichtpuntje naast enkele van de andere goede acteurs is Oliver Masucci als Moses, verantwoordelijk voor de lichtheid van de serie. ‘De rest leek boos, slogans reciterend en gemeen lachend als een andere slaaf op de landingsbaan voor zijn leven vecht.’

Voor liefhebbers van de hongerspelen

Een probleem voor haar was het gebrek aan spanning, vervolgt Zelka: “Als ik niet bang ben omdat ik het echt niet geloof, ben ik niet opgewonden of betrokken bij het verhaal.”

Zelka zei dat hij waarschijnlijk een tienerpubliek is dat dol is op fictieve series als The Hunger Games, maar dat hij meer opgewonden zou zijn om de serie te zien.

(M.K.)