De meest populaire vice-president in de Verenigde Staten

Wat doet Kamala Harris eigenlijk? Deze vraag is urgenter dan ooit voor de eens zo veelbelovende vice-president, Joe Biden. Velen zien het nu als gewoon een slechte cast.

Wat heeft de vice-president van Amerika? Kamala Harris met sterren als Michael JacksonEn Nelson Mandela En Mohammed Ali samen? Het beroemde Amerikaanse tijdschrift “Time” heeft de afgelopen jaren een zogenaamde “commemorative edition” aan hen allemaal gewijd.

Kamala Harris Memorial ‘Time’-editie (Bron: Power Media Group)

Maar er is één opmerkelijk verschil: de speciale edities van de zanger, vrijheidsstrijder en bokser zijn gepubliceerd om de levenslange erfenis en vervulling van de overleden personages te eren. De speciale uitgave van de vitaliteit van Kamala Harris Met als ondertitel “The Wonderful Story of Our Nation’s First Woman as Vice President” werd een paar weken na haar inauguratie uitgebracht.

Debutant en dilettant?

Te vroeg om te evalueren, zo lijkt het. Of net op tijd. Omdat de scheiding met Kamala veel eerder dan verwacht abrupt kan eindigen. Hun reputatie is beschadigd en Harris’ populariteit is gedaald tot het slechtste record in 50 jaar voor een Amerikaanse vice-president. Slechts 37,9 procent van de ondervraagden Het was volgens enquêtes zijn tevreden over hun dienstverlening. 52,7% is ontevreden. Dit is recentelijk nog nooit gebeurd. Een ramp voor een beginner.

Daarnaast komen er steeds meer berichten over haar zogenaamd chaotisch gedrag op het werk, over medewerkers die bij ontslag voor haar zouden moeten vluchten en geruchten over een ruzie met haar. Joe Biden. Artikelen over haar politieke mislukkingen verschijnen de hele tijd als het gaat om de taken die haar zijn opgedragen: het oplossen van immigratieproblemen en het hervormen van de kieswet, die gericht is op het beschermen van het stemrecht van met name minderheden.

In politieke kringen in Washington zijn sommige mensen hier niet door verrast. Hoe kunnen we zien hoe de vice-president fundamenteel ongeobsedeerd is toen Kamala Harris haar pre-verkiezingscampagne moest verpletteren om slechts elf maanden later in 2019 president te worden vanwege financiële problemen, wordt op veel plaatsen gezegd. Joe Biden heeft haar zojuist genomineerd voor publicatie als kandidaat Barack Obama En Hillary Clinton Beter scoren bij vrouwen en minderheden. Zijn kant moet echter de blanke beroepsbevolking zijn.

Sterft met Kamala Harris een ster boven de Amerikaanse hoofdstad die niet echt schitterde? Was het of werd het te veel verwacht?

Historisch, maar zonder prestaties

De verwachtingen van de Californische man, die vaak charmant, warm en sexy is, waren hooggespannen en zijn dat nog steeds. Misschien wel de grootste ooit voor de tweede plaats in de Verenigde Staten.

Harris is de positie in het verleden drie keer begonnen, wat hij vaak belachelijk heeft gemaakt als slechts een extra rol. Maar ze is de eerste vrouw in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Ze is het eerste “gekleurde personage”. Voor het eerst is ze de vice-president van Joe Biden, de oudste Amerikaanse president die ooit het ambt bekleedde.

Zogenaamde “kandidaten” voor vice-presidentiële posities worden vaak strategisch ingevuld in Amerikaanse verkiezingscampagnes. Bijvoorbeeld om de wankele toestanden van het hoofd te winnen. Of wijs in een vroeg stadium potentiële opvolgers aan. George H.W. Bush is bijvoorbeeld acht jaar vice-president geweest Ronald Reaganvoordat hij zelf president werd.

In het geval van Kamala Harris lijkt het echter waarschijnlijker dan ooit dat ze eerder dan verwacht de nummer één zal zijn en dus ook de eerste vrouw in die staatspositie zal worden. Ofwel omdat Joe Biden tijdens zijn ambtstermijn om gezondheidsredenen kon aftreden. Of uiterlijk bij de volgende verkiezingen in 2024, als de president, in tegenstelling tot zijn altijd noodzakelijke toezeggingen, op 82-jarige leeftijd besluit zich niet voor de tweede keer kandidaat te stellen.

onder speciaal toezicht

Het is dus logisch dat de media en politieke tegenstanders… republikeins Net als de Democraten – kijk goed en veel eerder om te zien wie van de ene op de andere dag de machtigste persoon kan worden of hoe hun prestaties er tot nu toe uitzien. Maar is dit oneerlijk?

In een recent interview met Politico zei Jen Psaki, woordvoerder van de regering van Joe Biden, dat het “uit den boze” is dat de vele aanhoudende aanvallen op Kamala Harris op zijn minst gedeeltelijk te wijten zijn aan het feit dat ze een vrouw en een minderheid is. “Het weegt echt op haar schouders,” zei Psaki. Het is een lezing die Harris’ critici fel ontkennen.

De vergelijking is moeilijk, maar met Condoleezza Rice Het was al op tijd George W. Bush Ze was een vrouw van Afro-Amerikaanse afkomst en was aanvankelijk veiligheidsadviseur van de president van de Verenigde Staten en vervolgens van staatssecretaris. De populariteitsclassificaties zijn altijd redelijk stabiel gebleven.

In die tijd, na 11 september 2001, was het land niet zo verdeeld en politiek militant als nu. In 2021 zal Kamala Harris, althans vanuit het oogpunt van veel Republikeinen, de vertegenwoordiger zijn van de gehate progressieven die het probleem van illegale immigratie aan de Amerikaanse zuidgrens met Mexico niet kunnen en echt willen oplossen. Dit betekent: na 20 jaar mag je Racisme Het chauvinisme speelt weer een grotere rol dan tijdens de regering-Bush.

Met progressieven in hun kamp wordt Harris echter gezien als een onwelkome hardliner, vooral als het gaat om immigratiekwesties. “Kom niet!” De vice-president kreeg veel berispingen uit het links-liberale spectrum van Democraten voor deze straf, die gericht was op potentiële vluchtelingen, maar klonk ook onhandig op haar reis naar Guatemala dit jaar. Tegelijkertijd was het aantal illegale immigranten in juni van dit jaar twee keer zo hoog als in de hele periode van 2020.

Harris vecht altijd op twee fronten. De manier waarop ze omgaat met de immigratiekwestie die haar is toevertrouwd, keert beide kampen tegen haar – zowel rechts als links. Het is waar dat haar populariteit sinds haar aantreden gestaag is afgenomen. Maar met het begin van het publieke debat over immigratie ging het pas in de zomer bergafwaarts. Uw aanpak om de economie in de thuislanden te stimuleren met de hulp van Amerikaanse bedrijven kan duurzaam zijn. Met deze strategie alleen kan ze echter niet snel resultaat boeken.

Harris kan niet leveren

Hoewel retorisch fantasieloos als Don’t Come, lijkt Harris op dit moment bijna elke poging om een ​​politiek verschil te maken. Vaccin-sceptici en tegenstanders van vaccins kunnen niet worden overgehaald door de zin “Get a booster” te herhalen. De enorme toename van de vaccinatiegraad in de Verenigde Staten is ook een sleutel om dit te overwinnen pandemie kijk. Harris’ charme en vitaliteit lijken te zijn verdampt. Ze lijkt vervelend, overstuur en soms ongelukkig.

Geen wonder, zelfs met hun tweede grote onderwerp, electorale hervormingen, gaat er niets echt vooruit. De zogenaamde “John Lewis Voting Rights Advancement Act” en de “Freedom of Voting Act” zijn bedoeld om te voorkomen dat het stemmen voor minderheden, met name in republikeinse staten, moeilijker wordt. Maar in de Amerikaanse senaat kreeg Harris nog steeds te maken met tegenstand van twee democraten, van alle mensen, Joe Mansion en Kirsten Cinema. In het geval van een impasse kan de vice-president met haar stem de verloren meerderheid veiligstellen. Maar alleen als alle 50 democratisch georiënteerde senatoren daadwerkelijk meedoen.

Harris is tenslotte niet de veelgeprezen kingmaker. Jij en president Joe Biden zijn afhankelijk van Mansion en Cinema. Harris kan nauwelijks de schuld krijgen van het feit dat deze twee senatoren een side drift ontwikkelden naar de kern van hun merk. Maar uiteindelijk verdwijnen de redenen voor het falen naar de achtergrond. De beslissende factor is of de vice-president erin slaagt te leveren. Harris weet het zelf, en in één zei ze: ‘Ik heb werk te doen. Ik zal dit werk doen.’ Een interview uitgezonden op 26 december met CBS.

Slecht leiderschap of de verkeerde adviseur?

Een favoriet onderwerp, in ieder geval een waarover in de politiek in Washington fel werd gedebatteerd, kwam niet ter sprake: de administratie van de vice-president. Een ongewoon groot aantal medewerkers van Kamala Harris stopte in hun eerste jaar. Volgens de rapporten van de Washington Post en CNN en de daarin opgenomen verklaringen van Harris-medewerkers, is wat aan het einde van de termijn gebruikelijk lijkt te zijn te wijten aan de leiderschapsstijl van de vice-president. Er is sprake van ‘subversieve gedragspatronen’ en het feit dat ze haar medewerkers soms selecteert alsof ze nog steeds procureur-generaal van Californië is of voorzitter van een onderzoekscommissie.

Dergelijke eigenschappen zijn niet ongewoon onder de machthebbers, vooral mannen. Het feit dat Harris hen op deze manier aansprak, zou een aanwijzing kunnen zijn voor de verborgen personen Discriminatie op basis van geslacht Wezen. Aan de andere kant zijn Kamala Harris en Joe Biden ook expliciet gestart met als doel om na het Trump-tijdperk een andere stijl van leidinggeven te introduceren.

Naar aanleiding van de rapporten tweette een medewerker van Kamala Harris in december haastig: “Hallo. Mijn naam is David Gein. Ik werk voor vice-president Harris namens het Amerikaanse volk als assistent-directeur operaties, en ik hou van mijn werk.” Dit maakte de zaken er niet beter op – integendeel, ze leek hulpeloos en marcherend.

Van de kringen van Democraten in Washington, die met het team van Harris samenwerken, zou volgens informatie van t-online vooral Hartina Flournoy, de stafchef van Harris, een probleem zijn. De 65-jarige werkt sinds 2013 als stafchef in het kantoor van de voormalige president Bill Clinton. Daarvoor organiseerde ze vanaf 2007 pre-verkiezingscampagnedonaties voor Hillary Clinton. Vooral medewerkers van Bernie Sanders zouden hebben gevoeld dat Flournoy vervelende collega’s onder Democraten kon bijten. Kortom: Hartina Flornoy wordt in de wachtkamer van Kamala Harris gezien als een echte draak, en daarmee een ondraaglijke superieur aan het personeel. Ook omdat ze uit het Clinton-kamp komt, wordt er gezegd dat het niet Harris maar Bill en vooral Hillary is die de eigenlijke draden op de achtergrond houdt.

wat zal er overblijven?

Je kunt Kamala Harris zelf niet de schuld geven. De populariteitscijfers van een afgevaardigde in de Verenigde Staten zijn altijd gekoppeld aan de waarden van de president. En Joe Biden is momenteel niet zo overtuigend als de volledig impopulaire Amerikaanse president, Donald Trump.

In zijn autobiografie over Kamala Harris schrijft journalist Dan Morin over haar grootse ambities uit de pre-verkiezingscampagne van 2019: “Zelfs als je campagne tot stilstand kwam voordat de eerste stemmen waren uitgebracht, maakte Harris een geweldige indruk. Iets bleef altijd over haar. In de geheugen. Zo werkt ze samen met Kamala Harris.’. Het moet niet worden onderschat.

De vraag in aanloop naar 2022, het jaar van de belangrijke tussentijdse verkiezingen, is dan ook: wat gaan we ons precies herinneren? Wordt het meer dan een zeer vroege herdenkingseditie van Time magazine? De Republikeinen hebben in ieder geval al gekozen voor immigratie en de zuidgrens met Mexico als het belangrijkste campagnethema. Als de Democraten een tussentijdse crash verliezen, moet niet alleen Joe Biden de schuld krijgen, maar moet ook Kamala Harris de schuld krijgen.

De nummer twee is misschien nooit beschouwd als de volgende nummer één met een veelbelovende toekomst. Maar hoezeer de kansen en ambities van Kamala Harris ook verband houden met de vergrijzing van de huidige president van de Verenigde Staten, haar lot is ook duidelijk verbonden met het mogelijke politieke verval van Joe Biden. Maar Kamala Harris is een vechter. Hoe dan ook, ze herhaalde een zin tegen haar moeder Shyamala keer op keer op weg naar de top: “In veel dingen ben je misschien de eerste, maar zorg ervoor dat je nooit de laatste bent.”