De beslissing ligt op de vleugel

Basisconfiguratie: Nederlanders spelen in een eenvoudige 4-2-3-1-formatie, met en tegen de bal, en geven de voorkeur aan balbezit, waardoor de middenvelders kunnen variëren in hun basisformatie.

Spelen tegen de bal: Nederland probeert keer op keer druk uit te oefenen. De ploeg van Koeman heeft er echter geen moeite mee om wat dieper in het blok te staan. Ze zijn erg sterk in hun overgangsmomenten na het winnen van de bal, en met hun tempo, vooral aan de rechterkant, maar ook via Xavi Simons, een zeer sterke overgangsspeler, zien ze veelbelovende kansen. De achterste vier met Denzel Dumfries, Virgil van Dijk, Stefan de Vrij en Nathan Aké zijn fysiek indrukwekkend. Lange ballen zijn dus geen goed recept tegen hen. Verrassend genoeg raakten ze vanwege de recordsituatie op achterstand ten opzichte van Polen. Jerdy Schouten neemt de meer defensieve rol op het middenveld op zich. Ook is het mogelijk dat Joey Firman tegen Oostenrijk start gezien zijn kracht in duels.

Spelen met de bal: De structuur van de viermansverdedigingsketen is erg goed. Omdat Aké op clubniveau meer als centrale verdediger speelt, komt een groot deel van zijn spel over de rechterflank. Veel van de aanvallen vinden plaats via Dumfries en Jeremy Frimpong. De rechtervleugel is daarom de ultieme kracht. Zodra de tegenstander naar die kant is verhuisd, gaat de speler snel naar de andere kant en met slechts een paar verbindingen naar het laatste derde deel van de tegenstander, vaak via Simons. Daar dribbelt Cody Jacobo snel op de laatste ketting, schuift naar binnen en finisht het liefst met rechts. Dit patroon is gedurende het hele spel zichtbaar. Met Memphis Depay vooraan heeft de Nederlander een speler die de bal graag met zijn voeten in het spel brengt, terwijl Foote-Weghorst, die waarschijnlijk weer van de bank zal spelen, met zijn fysieke aanwezigheid de doelspeler is voor hoge lange ballen. . Dit element zorgt ervoor dat Nederlanders verticaler worden naarmate het spel vordert. Jacobo en Simons rennen dan snel naar het voorste gedeelte achter de verdedigingslinie.

Belangrijkste spelers: Van Dijk is de baas van de verdediging en een van de beste centrale verdedigers van Europa. Dumfries is aanwezig in alle fases van het spel en maakt indruk met zijn uitstekende fysieke vaardigheden. Simmons is een toekomstige wereldster, als hij dat nog niet is. Hij kan de bal dragen, is snel, speelt de laatste pass en heeft een uitstekende finishing touch. Er is ook Jacobo, die bij Liverpool weer een stap vooruit heeft gezet en wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste aanvallende spelers.

Netherlands Preferred Passport Network: Velen passeren aan de rechterkant

© StrikerLabs

Het favoriete paspoortraster van Oostenrijk: veel passeren aan de linkerkant

© StrikerLabs

Conclusie: Oostenrijk moet gewaarschuwd worden voor de diverse en leuke Nederlanders. ÖFB moet een goede benaderingshoogte vinden en deze goed aanpassen naarmate het spel vordert. Anders kunnen de Nederlanders, dankzij hun hoge snelheid en enorme kwaliteit, het laatste derde deel vaak en gevaarlijk aanvallen. Deze en vele andere standaardsituaties moeten voorkomen worden, want Al-Fatal is met zijn grote spelers als Van Dijk, De Vrij en Weghorst een voortdurend gevaar als de bal stil ligt.