Dames fietsen in Nederland – een voordeel van fietslengte

De nieuwe editie van de Tour de France van dit jaar had het “Festival van de Nederlandse Vrouwen” kunnen heten. “Op de een of andere manier verwachtte ik dit succes omdat ik mijn meisjes heb voorbereid op de sprint en we weten allemaal dat Marianne Voss behoorlijk sterk is”, zegt Lorena Webbs. Voor haar en haar landgenoten, naast alle evaluatiebeperkingen.

10 Gyros, twee Vuelta’s, eindeloze klassiekers

Dit is geen alleenstaand geval in het vrouwenwielrennen. De Nederlanders wonnen bijna alles. Tien van de laatste twaalf zijn in Italië, de meest recente twee in Spanje, vijf keer het klassieke Luik-Bastenaken-Luik en twaalf keer uit Wallon Arrow – in de afgelopen 16 jaar.

Op het WK is de Nederlandse dominantie vergelijkbaar. Met anime Van Vleuten die in 2022 wint, heeft een Nederlandse vrouw voor de vijfde keer in zes jaar een regenboogshirt gedragen – net als ten tijde van het proces.

De hoeksteen van dit succes ligt in de jeugd – en in het feit dat bijna iedereen in Nederland fietst.

Meer meisjes dan jongens in clubs

“In Nederland is het normaal om op een fiets of racefiets te rijden. Er zijn veel geslachten. Jaren geleden was het normaal dat meisjes lid werden van een club en op een racefiets reden”, zegt Anna van der Bregen, die het succes telefonisch uitlegt op weg naar de Ronde van Spanje.

De Nederlander is Olympisch kampioen en meervoudig wereldkampioen. Sinds ze in de winter met pensioen ging, is ze de sportief directeur van het Nederlandse sdWorx, een van de beste ter wereld: “Toen ik jong was, waren er meer meisjes in clubs dan jongens. Toen ik erover sprak met ruiters uit andere landen, ze zeiden gewoon: ‘We hadden niets’.

Zo werden later meer talenten die races wonnen ontdekt. Een argument waar Vera Holfield het mee eens is: “Dit is een rekenkundig probleem. Als ik 1000 meisjes had, zouden er 10 enorm getalenteerd zijn. Als ik er hier in Duitsland maar 100 had, of 30 of 20, zou er in het slechtste geval niemand uitkomen.”

Vrouwenwielrennen in Duitsland ’te laat’

Hohlfeld organiseert de Lotto Thüringen Women’s Tour, de enige professionele wielerwedstrijd voor vrouwen in Duitsland. In een internationale vergelijking is het Duitse vrouwenwielrennen iets voor haar “dusver. Ik richt me gewoon tot de media, verenigingen, clubs, op veel gebieden waar vrouwen echt worden verwaarloosd.

Vrouwenfietsvisie: ook een belangrijke factor voor het succes van de Roos Hoogeboom. De Nederlander deelt met The Cyclists’ Alliance, een vrouwenwielerorganisatie die werkt aan de professionalisering van het vrouwenwielrennen: “In de afgelopen drie à vier jaar is de belangstelling voor het vrouwenwielrennen sterk toegenomen, ook in Nederland. Dat zie je aan de clubniveau. , maar het skelet groeit ook in lagere competitiewedstrijden.”

Macht als luxeprobleem

Onder andere door de sterren van hun thuisland. Omdat rolmodellen belangrijk zijn: “Sterren als Marianne Voss zijn erg belangrijk voor onze sport omdat ze zo zichtbaar zijn voor kinderen en jongvolwassenen. Als de nodige infrastructuur en wielerclub lokaal aanwezig zijn, zijn de obstakels in deze sport erg laag. “Er zijn ook goede middenklasseteams die de weg vrijmaken voor de profs.

Maar hun kracht stelt ook welzijnsproblemen voor Nederlandse vrouwen. Lorena Webbs, tenslotte de beste vrouwelijke sprinter ter wereld en Europees kampioene, had geen plaats in het WK-team: “Dat is het probleem met Nederlander zijn. We hebben veel sterke fietsen die de race kunnen winnen. En jij kunt’ t gaan naar het WK met drie leiders” .

Daar kan men in Duitsland alleen maar van dromen. Vera Holfield gelooft dat er de komende jaren niets zal veranderen in deze machtsverhouding. Ze is echter voorzichtig optimistisch: “Misschien is dit nu een kans, ik zie dat de interesse groeit, vooral in het vrouwenwielrennen. De kans is nu groter dan ooit om te duren. We merken ook dat met de Lotto Thüringen Women’s Tour, in de komende jaren We willen aanvallen en groeien. De kans is groot, dus ik heb een goed humeur!”

Andere landen halen hun achterstand in

De toekomst van de Thüringen Tour is lange tijd open gebleven. Holfield zegt dat de komende twee of drie jaar zal uitwijzen of het vrouwenwielrennen in Duitsland de achterstand kan inhalen.

Andere landen hebben al een lange weg afgelegd: “Bijvoorbeeld Italië of Engeland inhalen. “Er zijn ook goede structuren en goede modellen”, zegt Ross Hogeboom. Anna van der Bregen denkt ook dat andere landen een inhaalslag maken. De enige vraag die overblijft is wanneer het Nederlands dameskampioenschap zal verdwijnen: “Damesfietsen worden in steeds meer landen steeds populairder en professioneler. Maar we hebben al de infrastructuur in Nederland en goed jong talent. in de toekomst elk jaar goede chauffeurs.”

De komende jaren zijn er dus wellicht één of twee wielerfestivals in Nederland.