Cloud en copyright

Digitale bedrijfsmodellen en juridische trucs Cloud en copyright

02/05/2022Commentaar door Konrad Buck

Onlangs wierp een ietwat onduidelijke uitspraak van het Europese Hof van Justitie (HvJ) licht op auteursrechtelijke kwesties en productiekosten in de cloud. De vraag was of clouddienstverleners voor online opslag van beschermde documenten ook auteursrechten zouden moeten betalen.

De rechters oordeelden dat opslag in de cloud van een kopie van een beschermd werk bestemd voor privégebruik onderworpen is aan een zogenaamde “private copying exception” op grond van Richtlijn 2001/29/EG (Auteursrechtrichtlijn). Volgens het besluit zouden de rechthebbenden een billijke vergoeding moeten krijgen, aangezien de cloudprovider daar niet per se voor hoeft te betalen.

De Austro-Mechana Mechanical and Musical Copyright Realization Association GmbH uit Wenen heeft een zogenaamd prejudicieel verzoekschrift ingediend. Haar doel was om de juridische basis te verduidelijken waarop haar juridische aanvraag ooit zou kunnen worden beslist. Austro-Mechana heeft een rechtszaak aangespannen tegen Berlin Strato AG. Hiermee wilde zij het auteursrecht doen gelden voor het geval Strato op haar servers kopieën zou maken van de inhoud van haar klanten, die in meerdere EU-landen actief waren. De vraag was of het intern kopiëren van content, noodzakelijk in het kader van de bedrijfsvoering van de exploitant, daadwerkelijk inbreuk maakt op of inbreuk maakt op het auteursrecht. Daartoe moest de tweede Senaat van het Europese Hof van Justitie niet alleen rekening houden met de wetten van de Oostenrijkse en Duitse media, maar ook met de wetten van Denemarken, Frankrijk, Nederland en de Europese Unie.

Het intrinsieke structuurdilemma roept veel vragen op

De uitspraak van de rechter verschafte slechts op een klein onderdeel duidelijkheid. Hij maakte echter duidelijk dat er een structureel dilemma is dat moet worden overwonnen bij de bescherming van het auteursrecht: juridische, technische en economische relaties zijn bijna ondoordringbaar met elkaar verweven, zodat alleen functionele of zelfs prijstransparantie voor insiders kan worden vastgesteld. In het arrest werd in de eerste plaats bepaald dat de verwijzing naar een voorlopig besluit betrekking had op de uitlegging van artikel 5, lid 2, onder b), van Richtlijn 2001/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 betreffende de coördinatie van bepaalde aspecten. Auteursrechten en naburige rechten in de informatiemaatschappij (PB 2001, L 167, blz. 10). Ten tweede is het ontstaan ​​in het kader van een geschil tussen Austro-Mechana en Strato AG over de auteursrechten die laatstgenoemde verschuldigd was voor de door hen geleverde diensten.

Er kwamen meteen een hele reeks vragen op: hoe je bepaalde aspecten van het auteursrecht en de naburige rechten in de informatiemaatschappij op elkaar afstemt. Welke uitzondering kan gelden voor privékopieën. Hoe de term “op elke drager” te interpreteren. Hoe servers die eigendom zijn van derden worden geëvalueerd en beschikbaar worden gesteld aan individuen voor privégebruik. Wat zijn de nationale regelgeving om rekening mee te houden op grond waarvan cloud computing-serviceproviders niet zijn onderworpen aan de speciale kopieerbelasting. En last but not least, hoe een eerlijk evenwicht kan worden bereikt.

Claim je opslagmedia-beloning

Austro-Mechana daagde de Rechtbank van Koophandel van Wenen (Oostenrijk) uit om de vergoeding voor “opslagmedia van welke aard dan ook” te verantwoorden en te betalen, omdat Strato een dienst aan zijn zakelijke en particuliere klanten verleende onder de naam “HiDrive”, die hen in de context van cloud computing ruimtebesparende opslag.

Strato betwistte deze bewering omdat er geen opslagmediakosten in rekening werden gebracht voor cloudcomputingdiensten. Het heeft al auteursrechten betaald in Duitsland, het land dat zijn servers host, zoals de fabrikant of importeur van de servers heeft geprijsd. Gebruikers in Oostenrijk hebben al auteursrechten betaald om privékopieën te maken op de randapparatuur die nodig is om inhoud naar de cloud te uploaden. Strato levert onder de naam “HiDrive” een dienst aan zijn zakelijke en particuliere klanten die hen voorziet van opslagruimte als onderdeel van hun cloud computing.

Opslag of opslagruimte?

In een uitspraak van 25 februari 2020 heeft de Weense rechtbank van koophandel de rechtszaak van Austro-Mechana afgewezen, aangezien Strato geen opslagmedia aan zijn klanten verkoopt, maar hen eerder een online opslagservice levert. Austro-Mechana heeft tegen deze uitspraak beroep aangetekend bij de Weense Hogere Regionale Rechtbank. Deze rechtbank verwijst naar het arrest van 29 november 2017, VCAST (C‑265/16, EU:C:2017:913) en merkt op dat niet geheel duidelijk is of artikel 5, lid 2, onder b), van richtlijn 2001/29 covers Inhoud opslaan in de context van cloud computing.

Kort gezegd rechtvaardigde het Europese Hof van Justitie zijn beslissing met het feit dat “om artikel 5(2)(b) van Richtlijn 2001/29 toe te passen, er geen functioneel onderscheid gemaakt hoeft te worden met betrekking tot het al dan niet kopiëren van een beschermd werk wordt gemaakt op een server die wordt geleverd door een cloud computing-serviceprovider, opslagruimte voor de gebruiker, of dat deze verdubbeling plaatsvindt op een fysiek opslagmedium dat aan de gebruiker toebehoort.” De server waarop de CSP opslagruimte aan de gebruiker ter beschikking stelt, wordt dus beschouwd als vrijgesteld van het concept “op elk medium” in de zin van artikel 5(2)(b) van Richtlijn 2001/29.

Ten slotte moet artikel 5, lid 2, onder b), van richtlijn 2001/29 aldus worden uitgelegd dat de implementatie van de in deze bepaling bedoelde uitzondering door nationale wetgeving, die volgens aanbieders van opslagdiensten in het kader van cloud computing niet geldt. Naleving van Back-upcompensatie, die natuurlijke personen die deze diensten gebruiken niet belet om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermde werken te maken voor privégebruik en niet voor directe of indirecte commerciële doeleinden, op voorwaarde dat deze verordening voorziet in een billijke vergoeding voor rechthebbenden. Voor lezers die zich niet laten afschrikken door omkaderde zinnen zoals de vorige, hier is het Link naar de tekst van het arrest.

Virtuele bedrijfsmodellen – Juridisch bos

Om licht te werpen op de relatie tussen jurisprudentie over netwerkmedia en het bedrijfsbeleid van dienstverleners in de clouddienstensector, is het de moeite waard om naar de tekst van het arrest zelf te kijken, evenals naar de economie in het algemeen. Bedrijfsmodellen zijn altijd bijzonder goed als ze aanzienlijke tot goede inkomsten genereren voor degenen die ze uitvoeren. Het is bijna ideaal als het klanten ook het gevoel geeft dat ze aan de veilige kant zitten met de aankoop van de bijbehorende producten of diensten en je geld bespaart voor de nabije toekomst. Om bedrijfswinsten en klantvoordelen te behalen, zijn er zowel bedrijfsmodellen als zakelijke voorwaarden. Dit laatste is opgesteld op basis van de nationale wetgeving van de importerende en gebruikende landen. De discrepantie in juridische opinie die hier optreedt, is net zo complex als hoe Kubernetes of machine learning-algoritmen werken.

Wat Adam Selipsky (AWS) of Scott Guthrie (Microsoft) vanuit de cloud doet, en Max Shrems (metajager en privacyactivist) of Thomas Horen (mediaadvocaat) van buitenaf is ook moeilijk te doorgronden ondanks hun kwaliteit. De redenen binnen de cloud liggen in het hybride virtueel en willekeurig gemengd, en daarbuiten is de juridische term. Beide wissen is handig. Want controverses over bijvoorbeeld Privacy Shield voorspellen weinig goeds. Begin april kondigden de Europese Unie en de Verenigde Staten van Amerika het nieuwe Privacy Shield aan. Het valt echter te betwijfelen of dit bestand is tegen het Europese Hof van Justitie en de expertise van Max Schrems. Volgens deskundigen duurt het nog maanden voordat er rechtszekerheid is over de doorgifte van persoonsgegevens tussen de EU en de VS. Tot die tijd opereren bedrijven op dit gebied in een juridisch vacuüm.

Professor Hoeren, die van de Universiteit van Münster altijd een ongemakkelijke expert in IT- en mediarecht is geweest omdat hij de geschillen heel genuanceerd heeft bekeken, benadrukte onlangs de uitspraak in zijn ‘infolaw-th’-nieuwsbrief, die het lezen waard is deze argumenten komen hier op neer: Geld. En daarmee de vraag wie de inhoud ervan mag verspreiden, reproduceren of anderszins gebruiken om geld te verdienen.

De uit het arrest geciteerde tekstpassages tonen het in de aanhef genoemde dilemma omtrent het gebrek aan transparantie, hier aan de kant van de jurisprudentie: in juridische vraagstukken in het algemeen, maar in het bijzonder in de sector mediarecht, is een syntaxis ontwikkeld die komt overeen met de code van de cloud en de systemen en algoritmen die er op geen enkele manier zijn. Het is inferieur in complexiteit en onbegrijpelijke taal voor gewone mensen.

(Nr.: 48257294)