Celtic die het overnam van Pontius Pilatus

De Romeinse bestuurders en heersers van Judea mochten ook hun kleine bronzen muntjes slaan in naam van de keizer. Deze munten zijn bewaard gebleven sinds de tijd van Pontius Pilatus, maar niet van het bewind van Claudius Paternus Clementianus. Afgezien hiervan wordt de administratieve activiteit van Paternes in Judea niet gedocumenteerd door lokale inscripties.

De laatste fasen van Paternos’ carrière

Hetzelfde geldt voor zijn latere staten in de provincies Sardinië en Corsica – van 115 tot 119 – en Afrika – van 119 tot 122. Afrika betekende de provincie die voortkwam uit het verwoeste rijk van Carthago. Oost-Algerije en Tunesië en West-Libië (Tripoli) liggen er vandaag. Voor de laatste stop in de carrière van Paternos ziet de bronsituatie er veel beter uit. Dat hij van ca. 122 tot 125 procurator was in Norikum is niet meer in de “steen van zijn loopbaan” bewaard gebleven, maar in dit graafschap zijn bewijzen van zijn werk gevonden.

Net als Judea was Noricum aanvankelijk een regio met beperkte autonomie, een zijrivier van het Romeinse rijk – behalve dat de romanisering hier waarschijnlijk vreedzamer was en werd gesteund door de lokale bevolking. Keizer Claudius verklaarde Noricum tot een Romeinse provincie, waarvan de regio’s tegenwoordig bijna het zuidoosten van Beieren (Shimgau), delen van Tirol en alle huidige Oostenrijkse staten Salzburg, Karinthië, Stiermarken en Neder- en Opper-Oostenrijk omvatten. De provincie was ondergeschikt aan ruiteragenten, zoals Paternus Kahn.

Het is mogelijk dat zijn afkomst uit de naburige provincie Raetia en zijn Keltische wortels nuttig waren voor zijn benoeming tot heerser van Noric. Want veel van de ongeveer 30 eigenaren van dit kantoor die tot nu toe bij naam bekend zijn, kunnen worden toegewezen aan de regio’s van herkomst, met name in Noord-Italië en de Alpenprovincies. Wellicht komen goede relaties met de lokale bevolking van pas in deze post.

Paternos sponsorde de tempel van Nuria

Keizer Claudius had Veronum in het huidige Karinthië tot provinciehoofdstad en zetel van de gouverneur gemaakt. Tijdens zijn dienst aan Paternus werden er ook gebouwen opgetrokken. We kennen in ieder geval een fragmentarische bouwinscriptie van de tempel van de Romeins-Keltische godin Nuria. Volgens talrijke standbeelden en votiefoffers was zij waarschijnlijk de belangrijkste godheid in het gebied. Inscriptionists ontcijferden en vulden de volgende tekst op de Paternus-inscriptie aan:

[Noreia Au]g (ustae) heiligbeen
sabi[nius … b(ene)f(iciarius) … Cl]Audi (i) Paterni Clementiani proc (uratoris) Augustus (usti)
a [solo restituit cel]L wervelkolom Pavimenta porticum.

Dienovereenkomstig verschijnt een “begunstigde”, d.w.z. een prominente figuur genaamd Sabi, belast met politietaken en ondergeschikt aan gouverneur Paternos.[nius] Het Heilige der Heiligen (cella), de zuilen (zuilen), het stucwerk (Pavimenta) en de ingang (porticus) van het heiligdom renoveren met een toewijding aan het werk. De complementaire naam Sabinius kan als vrij zeker worden beschouwd, aangezien de familie Sabinii herhaaldelijk wordt bezet als burgemeester van Virunum.

Daarnaast vonden archeologen in de Tempel van Noreia een levensgrote buste, waarschijnlijk niemand minder dan Paternus zelf. Stilistisch gezien dateren experts het uit de tijd van keizer Hadrianus, die regeerde van 117 tot 138. De foto toont een oude man met een gerimpeld gezicht en een baard. Over de linkerschouder van het blote bovenlichaam wordt een jas geplaatst, die bij elkaar wordt gehouden door een schijfbroche. Het goed uitgevoerde schilderij is waarschijnlijk het werk van een Italiaanse beeldhouwer.

Het is niet mogelijk om vast te stellen hoe lang Paternos leefde nadat hij zijn prachtige portret van ouderdom naar voren bracht. In ieder geval keerde hij na zijn dienst in Noricum als veteraan terug naar zijn huis van de Ritus in Abodecum, waar hij waarschijnlijk rond het jaar 130 stierf. Paterence was in het Romeinse Rijk onderweg als militair en ambtenaar voor decennia – de man met Keltische roots die, net als Pontius Pilatus, het onwelkome Judea gebood om een ​​nieuwe carrière te beginnen. In ieder geval vanuit het oogpunt van de Romeinen was het waarschijnlijk geen plaats in het Heilige Land.