CDU en CSU: waarom valsspelen besmettelijk kan zijn – The Column

Eind jaren tachtig verpakten medewerkers van het Amerikaanse bedrijf Miniscribe stenen in dozen, verklaarden de pakketten als harde schijven en stuurden ze naar de groothandel. Tot op de dag van vandaag is het onduidelijk of deze maatregel de oorsprong is van het slangwoord “bricked” voor defecte elektronische apparaten. Eén ding is zeker: het personeel van Miniscribe had het gevoel van wel Wat werd er van hen gevraagd​ Het bedrijf had dringend geld nodig en de stapels stenen brachten geld in kluizen.

Je kunt op geen enkele manier wat er gebeurde kort voor het definitieve faillissement van het bedrijf, vergelijken met wat nu zichtbaar is in de Bondsdagfractie van de Unie. Ten eerste is het verzenden van bouwmaterialen in plaats van micro-elektronica absoluut een strafbaar feit. Het blijft onduidelijk of dit ook het geval is met de nevenactiviteiten van de EU-parlementsleden. Ten tweede handelden de werknemers van Miniscribe vanuit hun standpunt in het belang van hun werkgevers.

Wat er momenteel in de vakbond gebeurt, kan niet worden verklaard door druk van bovenaf of door onbereikbare institutionele doelen: parlementsleden die commissies bijeenbrachten en autoritaire regimes aanmoedigden of corrupte buitenlandse politici handelden allemaal voor eigen rekening.

Maar ook al doen ze dat niet voor de partij maar voor hen, de partij speelt daarbij een rol: omdat het een interne cultuur is. Iemand zegt dat groepen binnen organisaties soms een ‘sociale cocon’ creëren. Hoofdstukoverzicht Arthur Brave en Christine Smith Crowe: “Een kleine cultuur waarin de normen duidelijk verschillen van die van de organisatie als geheel of de samenleving als geheel.”

In het geval van de federatie rijst nu de vraag welke van de twee variabelen van toepassing is: is er een “kleine cultuur” binnen de partij waartoe deze jongeren behoren, dit zijn vaak zeer avonturiers (we zullen zien Wie er ook langskomtWiens activiteiten worden nu langzamerhand openbaar? Of heeft deze “cultuur” invloed op de partij als geheel?

Micro- of macrocultuur?

Er zijn veel aanwijzingen dat wat er lang geleden gebeurde over sociaal psychologen Blake Ashforth en Anand Vikas in een openbare studie, in de vakbond was gebeurd. “Corruptie in organisaties normaliseren” bellen. Ik citeer eigenlijk uit deze zeer informatieve studie in deze column, destijds met betrekking tot de zaak Philip Amthur. Het onderzoek identificeert drie factoren die leiden tot normalisatie van corrupt gedrag in organisaties, namelijk:

• “Institutionalisering, waarbij een corrupte beslissing inherent een integraal onderdeel is van structuren en processen en dus routine wordt”,

• “Rationalisatie, waarbij egoïstische ideologieën evolueren om corruptie te rechtvaardigen of zelfs te versterken.” (Mensen hadden alleen maskers nodig!),

• “Socialisatie, waarbij naïeve nieuwkomers wordt geleerd corruptie te beschouwen als toelaatbaar, zo niet zelfs wenselijk.” (Zie Amthur).

Na Amthor’s liefdesdiensten aan Augustus Intelligence (weet je nog?) Met de opkomst van de positie van directeur en aandelenopties, bekritiseerde Friedrich “Blackrock” Merz hem, maar voegde eraan toe dat hij hoopte dat Amthor “daarna zijn politieke carrière kan voortzetten.” Andere commentatoren van de vakbond leken destijds ook meer medelijden te hebben met de arme Amthur dan met het probleem van zijn activiteiten.

Wanneer corruptie wordt beloond met hogere posities

Vanuit het standpunt van een parlementaire fractie of partijleiding zouden dergelijke beoordelingen eigenlijk vreemd moeten lijken. Amthur stuurde geen stenen in dienst van de partij: hij profiteerde alleen van zijn eigen gedrag, maar dit lijkt de norm te zijn in de unie waaraan sommigen zich liever niet overgeven. Het is vermeldenswaard dat de “verklaring op erewoord” die zal worden ondertekend door de vertegenwoordigers van de Unie expliciet alleen betrekking heeft op wangedrag in verband met Corona.

Amthur zet zijn werk nu voort, bijna negen maanden na het augustusschandaal, dat niets met Corona te maken had. Hij werd gekozen door afgevaardigden in de deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren Met meer dan 90 procent van de beste kandidaten Voor de federale verkiezingen. Dit proces geeft aan dat “geld aannemen om je politieke invloed uit te buiten” niet zomaar een “kleine cultuur” in de vakbond is. Het is een gedrag dat niet alleen wordt getolereerd, zelfs onder de partijbasis, maar wordt beloond met hogere posities.

Vraag over het shirt

Het tweede bewijs voor deze lezing is het verzet dat al binnen de vakbondsfractie plaatsvindt tegen de geplande nieuwe regels voor transparantie en naleving. Zoals SPIEGEL deze week meldde, sprak een parlementslid dat niet genoemd wilde worden over een “Stasi-factie”. Laat ons met rust met uw moraal – dat is de aankondiging.

Er is in deze context iets heel interessants Experiment Van sociale psychologie. In 2009 vroegen Francesca Gino en haar klasgenoten studenten om eenvoudige wiskundeproblemen op te lossen. Hoe eerder ze klaar zijn, hoe meer geld ze moeten hebben.

Laat je gewoon niet betrappen

In een van de testopstellingen was een andere testpersoon, die duidelijk aannam dat hij had bedrogen, heel snel gedaan en verliet toen de kamer met de maximale beloning. Als de bedrieger een neutraal T-shirt draagt, gaan andere mensen die in de kamer zijn getest later vaker vreemd – onderzoekers spreken openlijk over ‘besmetting’. Maar als een bedrieger een rivaliserend universiteitsshirt draagt, wordt het aantal proefpersonen verminderd.

De auteurs concludeerden dat onethisch gedrag “afhangt van sociale normen die kunnen worden afgeleid uit oneerlijkheid van anderen”. Als een cheater uit dezelfde groep komt als jij, dan is valsspelen besmettelijk. Als het tot de concurrentie behoort, kan het je eerlijkheid een boost geven.

In de Federatie lijkt de sociale regel om niet gearresteerd te worden momenteel wijdverbreid te zijn. De eerste stap voor de partij en het parlementaire blok zou moeten zijn om eindelijk duidelijk te maken dat dit geen deel uitmaakt van de organisatiecultuur. Maar het zal een lange weg zijn.

Opmerking: een ondertitel is na publicatie uit deze tekst verwijderd.