Astrofysica: een gekanteld zwart gat
Wanneer een massieve ster sterft in een gewelddadige supernova, vormt zich waarschijnlijk het vreemdste object in het universum: een zwart gat. Het lijkt er echter op dat er nog steeds inconsistenties zijn met dit verhaal, Als publicatie verschijnt nu in het tijdschrift «Science».
Een groep astronomen onder leiding van Guri Potanin van het Institute of Space Research van de Russian Academy of Sciences en KTH Royal Institute of Technology in Stockholm heeft een monster op ongeveer 10.000 lichtjaar van de aarde gemeten dat zich niet gedraagt zoals men zou verwachten te hebben aanvaard. ver. Dus de nieuwe waarneming roept vragen op over het huidige begrip van de vorming van zwarte gaten, Schrijf Ferdinando Patate en Michela Mapelli in een begeleidende recensie.
Zwarte gaten hebben geen oppervlak zoals een planeet of ster, maar eerder een gebied waar materie op zichzelf instortte en zich verdichtte tot een ongelooflijk klein volume. Maar net als alle andere hemellichamen roteren ook zwarte gaten om hun as; Het kan dus voornamelijk worden onderscheiden door twee parameters: massa en rotatiesnelheid. Soms maken zwaartekrachtmonsters – zoals planeten en sterren – deel uit van een compositie van veel dingen die door zwaartekracht met elkaar verbonden zijn.
In ons zonnestelsel bewegen de planeten bijvoorbeeld rond de centrale ster, of in een dubbelstersysteem draaien twee sterren om elkaar heen. Evenzo heeft het waargenomen object een bewegend partnerschap met een ster. Dit sterrenbeeld is een van die röntgendubbelsterren, waarin één ster meestal rond een compactere ster draait – vandaar de naam. De gemeenschappelijke noemer van deze systemen is dat een massiever object materiaal van zijn lichtere metgezel trekt. Dit resulteert in een zogenaamde accretieschijf van materie die de ster of het zwarte gat omringt en röntgenstraling uitzendt.
“Analist. Schepper. Zombiefanaat. Fervente reisjunkie. Popcultuurexpert. Alcoholfan.”