“Gek frequent vliegen”: Duitse onderzoekers zijn geschokt over zichzelf

Wetenschap oefent druk uit op het klimaat. Afhankelijk van het specialisme is de individuele ‘CO2-voetafdruk’ van onderzoekers soms veel groter dan die van de gemiddelde Duitse burger, die het Federale Bureau voor de Statistiek schat op ongeveer acht ton per jaar (cijfer voor 2020). Vooral vliegreizen hebben impact, maar ook het hoge energieverbruik van datacenters, modellering en het werken met kunstmatige intelligentiesystemen. Daarnaast zijn er grote infrastructuren die veel staal en beton vergen, wat ook gevolgen heeft voor de klimaatvoetafdruk.

Een team onder leiding van Jürgen Knudelseder van de Universiteit van Toulouse heeft dit berekend met behulp van astronomen als voorbeeld. De bouw en werking van telescopen zoals ALMA of La Silla, maar ook van ruimteobservatoria zoals Hubble, veroorzaken een broeikasgasemissie van 37 ton per jaar per onderzoeker, hoewel de fluctuaties met 14 ton groot zijn.

Het grote dilemma

Klimaatbescherming en duurzaamheid worden steeds belangrijker voor de wetenschap. Grote onderzoeksorganisaties hebben overeenkomstige doelen gesteld. Zo wil de Fraunhofer Society de uitstoot van haar organisatie tegen 2030 met 55% terugdringen ten opzichte van 2020, en moet Fraunhofer in 2045 klimaatneutraal opereren. De Max Planck Society heeft onlangs toegezegd de uitstoot van broeikasgassen tegen 2029 te halveren ten opzichte van 2029. 2019. Veel Helmholtz-centra hebben een tijdshorizon vastgesteld waarbinnen zij klimaatneutraliteit willen bereiken, die varieert van 2030 tot 2040.

De op verzoek van de tafel genoemde maatregelen zijn vergelijkbaar:

• Koop groene stroom en het uitbreiden van onze energievoorziening, vooral fotovoltaïsche zonne-energie

advertentie

• Compensatiebetalingen Ter compensatie van de uitstoot veroorzaakt door zakenreizen

• Efficiënt gebruik van warmte Maar ook restwarmte uit bijvoorbeeld datacenters

• Energiezuinige renovatie van gebouwenEn duurzaamheid in de bouw

De doelstellingen van organisaties zijn ambitieus, en dat horen we steeds weer van instituten. Ze staan ​​soms voor een dilemma: ze zoeken zelf naar oplossingen voor een duurzame samenleving, zoals zonne-energiesystemen, verbeterde batterijen of een klimaatvriendelijke luchtvaart. Maar juist dit onderzoek vergt nog steeds een energie-intensieve infrastructuur.

Verantwoordelijkheid jegens het individu

De Fraunhofer Society legt uit dat effectieve kortetermijnmaatregelen grotendeels zijn geïmplementeerd. De volgende stappen vormen een bijzondere uitdaging; Ze hebben vooral betrekking op vastgoedtransformatie, d.w.z. energiezuinige renovaties, duurzaamheid in het bouwproces en nieuwe financieringsmechanismen. “Voor veel van deze projecten hebben we externe steun nodig om onze randvoorwaarden te verbeteren. We zijn bezig met constructieve discussies met politici en donoren om de herstructureringsprocessen te versnellen en de relevante regels te vereenvoudigen Onze routekaart op tijd voltooien.” En het tijdig realiseren van de klimaatdoelstelling.

Hoewel hoofden van instituten en organisaties zich bezighouden met de grote lijnen van klimaatbescherming, ontslaat dit individuele werknemers niet van hun verantwoordelijkheid, zegt Jürgen Gerhards, macrosocioloog aan de Vrije Universiteit van Berlijn. Hij was vooral geïnteresseerd in reisgerelateerde CO2-uitstoot. Onder zijn leiding publiceerden de Berlin-Brandenburg Academy of Sciences en de Youth Academy in 2022 een onderzoekspaper met de titel “Klimaatbescherming en zakenreizen: aanbevelingen voor milieuvriendelijk reisgedrag in de wetenschap.”

60 procent van de vliegactiviteiten kan worden vermeden

In een interview met Table.Briefings maakt hij onderscheid tussen de motivaties en argumenten achter het ‘krankzinnige’ veelvuldig vliegen. De motivatie is volgens Gerhards de wens om te reizen. Tenslotte nodigt een conferentie in Istanbul je uit voor een weekend vol privéverkenning. “Dit wordt gepromoot door aanbieders die geld verdienen aan conferenties. Feit is dat de individuele onderzoeker het niet zelf hoeft te betalen, maar het via fondsen van derden bekostigt.

Maar het argument is dat communicatie en uitwisseling belangrijk zijn. “En dat is maar ten dele waar. “Je kunt gemakkelijk 60 procent van de luchtvaartactiviteit terugdringen zonder schade aan te richten”, zegt Gerhards. Ook virtuele bijeenkomsten zullen grote voordelen hebben: ouders van jonge kinderen zullen niet lang weg zijn, en collega’s Vooral uit het Mondiale Zuiden kunnen worden geïntegreerd, die soms grote problemen ondervinden bij het verkrijgen van visa, en het beter doen in gezamenlijke projecten.

“Als we dit op de universiteit niet doen…”

Aan de Universiteit van Konstanz wordt een speciale stimulans uitgeoefend om vliegen te vermijden. Het is vrijwillig voor alle werkgroepen die willen deelnemen. Per rit wordt een vergoeding berekend, die in één pot wordt gedaan. Aan het einde van het jaar wordt de “winst” uitgekeerd, waarvan de helft naar alle deelnemende bedrijfsgroepen gaat, en de tweede gebaseerd is op de verlaging ten opzichte van een referentiejaar in individuele groepen.

Ongeveer tweederde van de werkgroepen is erbij betrokken, zegt Claudia Diehl, een microsocioloog in Konstanz, die nauw bij het project betrokken is. Zij ziet dit als een goed teken. Voor hen is het belangrijk dat het model aan de universiteit is ontwikkeld en niet door het bestuur is voorgeschreven. Haar motivatie: “Als we op de universiteit niet duurzamer kunnen opereren, hoe zal de samenleving dan slagen?”

“Transport is een ramp”

Astronoom Jörn Wilms van de Universiteit van Erlangen-Neurenberg legt het op dezelfde manier uit. Hij ziet zijn onderwerp, met zijn duidelijke internationalisering en grote infrastructuur, als een geschikt studieonderwerp waarmee je kunt laten zien hoe wetenschap nog duurzaam kan worden bedreven. “Veel bijeenkomsten worden nu virtueel of hybride aangeboden”, zegt hij. Ook kijken we waar deelnemers vandaan komen en zoeken we naar een geschikte geografische locatie. Maar Wilms ziet ook belemmeringen door administratieve eisen. “Bij het kopen van tools linken we naar de goedkoopste aanbieders, maar die zitten meestal in het Verre Oosten”, zegt hij. “Transport is een milieuramp.”

Wilms werkt momenteel mee aan een nieuwe editie van de Nota Sterrenkunde, waarin de professionele gemeenschap het eens wordt over belangrijke doelstellingen. Als dit lukt, moet er een duidelijke eis komen om de CO2-impact van projecten te berekenen. De onderzoeker hoopt dat het ook het bewustzijn bij politici en donoren zal vergroten over opties voor klimaatbescherming: van klimaatvriendelijk beton onder telescopen tot softwareverbeteringen die dataverwerking efficiënter maken en zo energie besparen.

De originele tekst van dit artikel “Gekke frequent flyers”: Duitse onderzoekers schrikken van zichzelf” komt uit schema. De media.