60 jaar na het proces van Eichmann: aanklager Gabriel Bach herinnert het zich

Zelfs 60 jaar nadat de nazi-crimineel Adolf Eichmann in Jeruzalem werd berecht, kon geen enkele aanklager ooit een bepaalde getuigenis vergeten. Dit is informatie van een overlevende van Auschwitz, Martin Folder, die de 94-jarige Gabriel Bach herinnert zich hem in de keuken van zijn appartement in Jeruzalem. Een vrouw, zoon en dochter werden bij aankomst in het vernietigingskamp naar hun dood gestuurd.

Al snel verloor Fuldy hun gezichtsvermogen. Hij zag alleen het tweeënhalfjarige dochtertje – omdat ze een rode jas droeg. “Deze rode stip, die nu aan het afnemen was: zo verdween mijn familie uit mijn leven”, zei Folder over de gruwelijke momenten van de scheiding. De dochter van Bachs plaatsvervangend procureur-generaal, Orly, was ten tijde van 1961 ook tweeënhalf jaar oud. Hij had net een rode jas voor haar gekocht.

Bach, geboren in Halberstadt, Duitsland, in 1927, vertelde ons dat hij door martelaarschap zijn stem verloor. ‘Plots kreeg ik geen stem meer.’ Het kostte me een paar minuten om het onder controle te krijgen.

Het dramatische wereldwijde proces tegen Eichmann, Hitlers “drager van de dood” bij de systematische uitroeiing van Joden in Europa, duurde acht maanden nadat het begon op 11 april 1961 – en eindigde met zijn executie. Meer dan 100 getuigen werden geïnterviewd in het “Volkshuis”, een speciaal omgebouwde theaterzaal. Terwijl beklaagde Eichmann in een vitrine zat, vertelden de joodse slachtoffers over hun gruwelijke ervaringen.

Dit proces is de belangrijkste motivatie voor verzoening met nazi-misdaden. ‘Er waren veel momenten waarop je je hart voelde bonzen’, zei de majestueuze Bach met wit haar in het Duits. Maar geen van zijn uitspraken raakte hem persoonlijk, zoals die van Folder.

READ  Hedendaagse getuige: er is geen dag zonder herinneringen aan het Eichmann-proces

SS-Obersturmbannführer Eichmann liet tijdens het nazi-tijdperk miljoenen joden naar Duitse vernietigingskampen deporteren. Na de oorlog wist het voormalige hoofd van de joodse afdeling van het Reichs Security Main Office te vluchten naar Argentinië. Op 11 mei 1960 overmeesterden Israëlische agenten hem echter en ontvoerden hem naar de Joodse staat voor berechting.

Bach herinnert zich nog levendig de eerste ontmoeting met Eichmann in een gevangenis in Haifa. Hij had net de biografie gelezen van de commandant van Auschwitz, Rudolf Hoys, die in 1947 werd geëxecuteerd door ophanging. Daarin beschreef Höss hoe hij soms ‘kniertrillingen’ had als hij ongeveer 1.000 joodse kinderen per dag doodde.

Maar Eichmann vertelde hem dat het belangrijk was om vooral Joodse kinderen te doden om een ​​toekomstige generatie wrekers te voorkomen. Tien minuten later kreeg ik te horen: ‘Adolf Eichmann zou graag met je willen praten.’ Toen had hij een gesprek met de nazi-crimineel: “Ik heb hem niet laten zien dat ik erg boos was op wat ik las.”

Eichmann pleitte niet schuldig en verzekerde gedurende het hele proces dat hij alleen had gehandeld op bevel van anderen. Desalniettemin zegt Bach dat er voldoende bewijs was dat Eichmann een man was die er zo van overtuigd was dat hij zijn mandaat ‘voltooide’.

In een interview met een Nederlandse fascist elf jaar na het einde van de oorlog zei Eichmann dat hij naar zijn mening niet genoeg had opgetreden tegen de joden. Bach zegt dat Eichmann er tijdens de Holocaust alles aan heeft gedaan om zoveel mogelijk Joden te vermoorden. “Het was mijn taak om zoiets in de toekomst te voorkomen.”

READ  Podiumongeval: zorgen om Helen Fisher na annulering van concert - Entertainment

Bach zelf was elf jaar oud toen zijn familie Duitsland ontvluchtte. Kort voor de Reichspogromnacht in november 1938 reisde het gezin, dat in Berlijn aan antisemitisme had geleden, voor het eerst naar Nederland. De 94-jarige herinnert zich dat hij opnieuw door een Duitse SS-officier in de trein werd getrapt nadat hij bij de grens was gestopt.

Opnieuw wist de familie, kort voor de Duitse inval in Nederland in 1940, per schip te vluchten naar het toenmalige Palestina. Bach studeerde rechten in Londen en begon zijn carrière bij de Israëlische procureur-generaal in 1953.

Veel van zijn jeugdherinneringen aan zijn Duitse vaderland zijn opmerkelijk pijnlijk voor Bach. De houder van het Federale Kruis van Verdienste beschouwt Duitsland vandaag, vooral de jongere generatie, als positiever. “Als ik vandaag kom, zie ik vriendschap en waardering – je kunt een enorm verschil zien tussen de sfeer van toen en nu.” Op zijn 94e verjaardag ontving hij talloze felicitaties en telefoontjes uit Duitsland.

Een speciaal plekje in zijn hart heeft Schalke 04. Tijdens een van zijn bezoeken aan Duitsland verraste het team Bach en schonk hem twee ondersteunende shirts die erop waren geschreven. Bach is een fan van de club sinds hij een kind was in Berlijn, vanwege zijn leuke vaardigheden en omdat zijn kleuren hem doen denken aan het blauw en wit van de JJM. De gepensioneerde pakt voorzichtig het blauw-witte overhemd voor zijn borst en glimlacht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *