Voyager 2: Back-upstroom is afgetapt en de missie is met jaren verlengd

Blijkbaar heeft NASA een manier gevonden om de wetenschappelijke instrumenten van het Voyager 2-ruimtevaartuig een paar jaar langer te behouden dan verwacht. Om dit te doen, put de sonde nu uit een kleine reservestroom, die de instrumenten zou moeten helpen beschermen in het geval van mogelijke spanningsschommelingen. Hoewel de spanning niet meer zo zorgvuldig wordt bewaakt als vroeger, is er geen behoefte meer aan een extra vangnet omdat het elektrische systeem de afgelopen decennia zo stabiel is geweest. Aangezien wetenschappelijke gegevens nog jaren kunnen worden verzameld, is het risico bovendien aanvaardbaar.

stunt oplossing

Net als zijn zusterruimtevaartuig Voyager 1, wordt Voyager 2 aangedreven door twee radionuclide (RTG) batterijen. De energie die wordt verkregen uit de radioactieve ontleding van plutonium neemt echter van jaar tot jaar af, daarom zijn verwarming en niet-kernsystemen al uitgeschakeld. De volgende zijn de resterende onderzoekstools, schreef NASA’s Jet Propulsion Laboratory. Toen ze nadachten over hoe dit te voorkomen, ontdekten ze het alternatief waarvoor nu gekozen was.

Zoals de ambtenaren uitleggenDe twee sondes hebben een ingebouwd beveiligingsmechanisme dat moet ingrijpen als de spanning aan boord plotseling dramatisch verandert. Hiervoor wordt een spanningsregelaar geïnstalleerd, die vervolgens het noodstroomcircuit activeert. Hiervoor heeft hij toegang tot een kleine hoeveelheid ongebruikte energie uit de batterijen waarvoor hij bedoeld is. Dit wordt nu gebruikt om gereedschappen voor een langere periode actief te houden. Als de spanning in de toekomst meer fluctueert, kan men nog reageren vanaf de grond. Als het gekozen traject nu werkt, kan het later ook worden overgezet naar Voyager 1.

Twee Voyager-sondes werden in 1977 met een tussenpoos van 16 dagen gelanceerd en profiteerden van een zeldzame constellatie waarin de vier grootste planeten in het zonnestelsel bijzonder dichtbij kwamen. Beiden bezochten Jupiter voor het eerst en kwamen in een stroomversnelling naar Saturnus, waar ze uit elkaar gingen: Voyager 1 zelf sprong daar uit het vlak van het zonnestelsel, Voyager 2 naar Uranus en Neptunus. Oorspronkelijk gepland voor slechts een missie van vier jaar, zijn ze nu 45 jaar onderweg en nog steeds actief. Het Voyager-programma is al lang een van NASA’s grootste successen. Vorig jaar deed zich nog een technisch probleem voor aan de Voyager 1, maar dat is opgelost. Het einde van de standaardmissie is nog niet in zicht.

(mo)