Vergelijking met landen van de Europese Unie: waar werk per uur weinig kost – en waar het veel kost
Hoeveel kost een gemiddeld uur werk? Volgens één onderzoek bedroeg het in Duitsland in 2023 41,90 euro. In een vergelijking tussen de 27 landen van de Europese Unie betekent dit de vijfde plaats – wat de auteurs van het onderzoek als ‘relatief onproblematisch’ beschouwen.
De arbeidskosten in Duitsland zijn vorig jaar opnieuw aanzienlijk gestegen, maar niet in dezelfde mate als in 2022. De belangrijkste reden hiervoor waren hogere lonen als gevolg van de gestegen energie- en voedselkosten, aldus de Hans Böckler Foundation van vakbonden. Verwijzing naar een onderzoek uitgevoerd door uw macro-economisch instituut en Economisch Onderzoek (IMK).
In Duitsland bedroeg de stijging in de particuliere sector gemiddeld vijf procent. In de hele EU zijn de arbeidskosten in 2023 echter met 5,6% gestegen, en met dubbele cijfers in bijna alle EU-landen in Oost-Europa. Hongarije en Roemenië liepen voorop, met een stijging van 17,3 procent.
9,20 euro in Bulgarije – 53,60 euro in Luxemburg
Ondanks deze stijging zijn de individuele werkuren in de particuliere sector nog steeds veel goedkoper dan het EU-gemiddelde. Dit is 31,60 euro, en in Hongarije bedragen de gemiddelde kosten van een uur werk 13,30 euro en in Roemenië 10,80 euro. De goedkoopste was in Bulgarije voor € 9,20.
Maar in Duitsland kost het 41,90 euro. Daarmee staat de Bondsrepubliek op de vijfde plaats in de Europese Unie. Luxemburg ging aan de leiding met 53,60 euro en Denemarken met 50 euro.
“Het bereik dat wordt gebruikt om de koopkracht te stabiliseren”
In het onderzoek omvatten de arbeidskosten, naast het brutoloon, het werkgeversaandeel in de sociale premies, scholings- en aanvullende opleidingskosten, en belastingen die als arbeidskosten worden beschouwd. Het instituut maakte gebruik van de meest recente cijfers van Eurostat, het Europese statistiekbureau.
IMK beoordeelt de Duitse stijgingspercentages als “relatief onproblematisch”. Zonder significante loonstijgingen zou de hoge inflatie in 2022 en 2023 de koopkracht gedurende een lange periode ernstig hebben geschaad, zegt Sebastian Dulian, wetenschappelijk directeur van IMK. Er worden nog grotere loonstijgingen verwacht. Deze zijn nodig om de vraag op een duurzame manier weer te stimuleren.
“Er zijn geen tekenen van een neerwaartse spiraal in de lonen en prijzen.”
De mogelijkheden voor het stabiliseren van de koopkracht werden tijdens de crisis uitgebuit ‘zonder elders onevenwichtigheden te veroorzaken’. Dulian zegt dat de concurrentiekracht van de Duitse economie in termen van loonkosten stabiel is. “Wat de arbeidskosten betreft, zitten we in het hogere gemiddelde van West-Europa, net als vóór de crises van de afgelopen jaren, en zien we bijvoorbeeld weer een opwaartse trend in de export.”
Volgens de studie was er ook een aanzienlijke stijging van de arbeidskosten per eenheid product, die de arbeidskosten aan de productiviteit koppelen, tot 6,6% in 2023, als gevolg van de hoge inflatie en de zwakke productiviteitsontwikkeling. De auteurs van het onderzoek, Ulrike Stein en Alexander Herzog Stein, legden uit dat kortetermijnstijgingen het prijsconcurrentievermogen van de economie niet in gevaar brengen. Tot nu toe zijn er geen tekenen van een loon- en prijsspiraal.