Fundamentele krachten in het standaardmodel – Wetenschapsspectrum

Aan het begin van de twintigste eeuw begon de natuurkunde te haperen. Principes die onschendbaar leken, werden weggegooid en de traditionele kijk op de wereld kreeg geheel nieuwe kenmerken: aan de ene kant schokte Albert Einstein zijn relativiteitstheorieën, volgens welke ruimte en tijd op geen enkele manier vastliggen, maar zich laten uitrekken en buigen . . Ongeveer tegelijkertijd, met de komst van de kwantummechanica, veranderde ook het concept van de microkosmos. De grenzen tussen deeltjes en golven vervagen en de natuur lijkt niet langer deterministisch, maar bepaald door toeval. Tastbare waarnemingsvariabelen zoals snelheid of locatie van een object moeten wijken voor de kansverdeling.