EU-verkiezingscampagne in Frankrijk: Macrons partij in een tanggreep

De Europese verkiezingen lijken in alle opzichten een afrekening met de machtige Europese Macron: extreemrechts ligt in Frankrijk met een ruime marge voor – en zelfs de socialisten zouden zijn partij kunnen inhalen.

De Europese partij bij uitstek, de Franse president Emmanuel Macron, wordt bij de Europese verkiezingen met een ramp bedreigd.

De belangrijkste kandidaat van de extreemrechtse National Rally-partij, Jordan Bardella, breidt zijn voorsprong al maanden uit. In opiniepeilingen kreeg hij ongeveer 32% van de stemmen, terwijl de eerste kandidaat voor de Ennahdha-partij onder leiding van Macron, Valérie Heyer, slechts de helft van het aantal stemmen kreeg, met ongeveer 16%. De verschuiving van Frankrijk naar rechts is niet langer een vergezocht scenario, maar eerder een realiteit.

Aan de linkerkant probeert de socialistische kandidaat Raphael Glucksmann de partij van Macron te omzeilen. Campagnestrategen hebben hem lang onderschat, maar nu lijkt hij een figuur van hoop te zijn geworden voor veel gedesillusioneerde linkse Macron-kiezers.

Macron is een visionair zonder sterke kandidaat

Dat de partij van Macron zich ook in deze situatie bevindt, heeft vooral te maken met de president zelf. Als Europese visionair had hij niet de vooruitziende blik om te beseffen dat hij al vroeg een sterke kandidaat moest voordragen die zich met alle macht kon verzetten tegen de intelligente jonge Bardella.

In plaats daarvan nomineerde Macron, na grote aarzeling en te laat, Valerie Haire, die volkomen onbekend was in het land en onveilig leek. Toen de boerendochter en fractievoorzitter van de liberale Renew Europe-fractie in het EU-Parlement eindelijk campagne ging voeren, reisde Bardella al maanden door het land.

Tegelijkertijd maakte hij slim gebruik van alle crises waarmee de regering te maken kreeg om zijn opmars uit te breiden: energieprijzen, jeugdgeweld, boerenprotesten. Bardella was in staat de regering op al deze kwesties bij hem aan te spreken.

Stijl als redder van de “ziel van Frankrijk”

De topkandidaat van de RN beschrijft besluiten over het gemeenschappelijk Europees landbouwbeleid als een ‘strafklimaat’. Door buitensporige eisen aan boeren zorgt het landbouwbeleid van de EU ervoor dat boerderijen in Frankrijk verdwijnen; Uitgerekend in het land waar eten een cultureel bezit is. Dus “de strijd die we op 9 juni voeren is een strijd om de ziel van Frankrijk” – Bardella koppelt de Europese politiek aan identiteitspolitiek.

Het Europees Migratiepact vormt ook een aanval op de Franse geest. Bardella is van mening dat massamigratie voor de architecten van deze overeenkomst, waarin de partij van Macron een belangrijke rol speelde bij het opstellen ervan, een ‘project’ is. Het handvest “roept op tot immigratie”, zegt de machtige en knappe kandidaat, gevierd door jong en oud, mannen en vrouwen, als een popster.

Het werkte met groepen kiezers waar het Front National voorheen moeite mee had: vrouwen, hoger opgeleiden en gepensioneerden. Waar Bardella ook verschijnt, hij geeft zich stralend over aan de hectische selfiegekte van zijn volgers. Zijn Instagram-account wordt gevolgd door meer dan 500.000 mensen.

Bardella omschreef de Europese verkiezingen als een anti-Macron-referendum en een test voor de presidentsverkiezingen van 2027, die het startpunt zouden moeten zijn voor de National Rally to the Elysee. Daarna wordt Marine Le Pen president en krijgt Bardella de functie van premier.

Verkeerde strategie

De presidentiële partij Ennahdha reageert op het succes van Bardella met dezelfde strategie die zij in recente verkiezingscampagnes volgde. Het maakt de RN tot de belangrijkste vijand en eert hem dus onvrijwillig. De media – inclusief de algemene media – zijn manipulatief.

Macron stuurde zelfs zijn premier Gabriel Attal naar een televisieduel met Bardella, ook al zal hij niet meedoen. De 35-jarige premier kon punten scoren tegen de 28-jarige Bardella en hem ervaring bezorgen. Maar uiteindelijk bezorgde dit duel Bardella alleen maar een groter podium.

Macron doet het beter: hij heeft er onlangs mee ingestemd om het op te nemen tegen de Grand National Front Lady en drievoudig presidentskandidaat Le Pen in een televisieduel – alsof dit feitelijk vervroegde presidentsverkiezingen waren.

Zal Glucksmann op de tweede plaats komen?

Dit is niet goed voor de democratie in het land – en andere concurrenten klagen bitter over dit duel, dat sterk antipluralistisch is. Vooral Raphael Glucksmann veroordeelt deze reductie tot twee uitersten.

De socialistische kandidaat zou Heyer in de laatste meters kunnen inhalen en de tweede plaats kunnen veroveren. In de loop van het duel tussen de RN en de Renaissance bleef zijn lijst groeien. Hij vecht voor meer solidariteit en meer bescherming van het milieu, en heeft de migratieovereenkomst afgewezen als te hard.

Maar in andere opzichten is het niet ver verwijderd van de Renaissance. Ook wil hij Europa defensiever maken en het Europese voordeel verdedigen bij het toekennen van contracten. Ook wil hij het veto binnen de Europese Unie afschaffen. Als je kiezers vraagt ​​waarom ze voor Glucksmann hebben gekozen in plaats van voor de Haier-lijst, wordt het duidelijk: er staat een Macron-straf op.

Macrons straf

Veel voormalige Macron-kiezers keren zich af. Stephane Mosin, die midden dertig is, uit bijvoorbeeld zijn teleurstelling aan de zijlijn van een Glucksmann-campagnebijeenkomst in het noorden van Parijs. Hij heeft nu een echte afkeer van Macron ontwikkeld. Nu wil hij op Glucksmann stemmen.

De president gedroeg zich cynisch op nationaal niveau, vooral op sociaal gebied, bijvoorbeeld op het gebied van pensioenhervormingen. “Op Europees niveau deed hij wat hij kon, vooral in het conflict met Duitsland. Maar wat hij in Frankrijk deed, is niet mogelijk.”

Het lijkt erop dat vooral de Europese verkiezingen een afrekening met Macron worden. Hij heeft het versterken van de Europese Unie altijd tot de kern van zijn beleid gemaakt.