Detectie van niet-genetische immuunstoornissen bij multiple sclerose
In een dubbelblinde studie ontdekten onderzoekers onder leiding van de Universiteit van Zürich ontstekingsmarkers die mogelijk verantwoordelijk zijn voor ziektegerelateerde immuunveranderingen bij multiple sclerose. Ze schrijven erover in het gespecialiseerde tijdschrift de natuur temperen.
Multiple sclerose is de meest voorkomende ontstekingsziekte van het centrale zenuwstelsel. Er wordt aangenomen dat wereldwijd 2,5 miljoen mensen worden getroffen. De oorzaak van het ontstaan van een auto-immuunziekte is een combinatie van genetische en omgevingsfactoren zoals vitamine D-tekort, roken, ploegenarbeid en infectieuze of bijkomende ziekten.
Misverstand in het immuunsysteem
Het team, geleid door Burkard Becher, een professor aan het Instituut voor Experimentele Immunologie van de Universiteit van Zürich, voerde “immunotypering” uit van 61 identieke tweelingen, van wie er één MS had. Aangezien eeneiige tweelingen genetisch niet verschillend zijn, kan de invloed van genen volledig worden uitgesloten.
Zoals de onderzoekers meldden, waren ze in staat om een duidelijk signaal van ziektegerelateerde immuunveranderingen in bloedmonsters te identificeren: bij tweelingen met MS nam het niveau van bepaalde communicatiemoleculen in de immuuncellen aanzienlijk toe – en hoe hoger het was, hoe groter de Ernst. Van de ziekte.
Dit zijn ruwweg ‘maagdelijke’ of ‘naïeve’ helper-T-cellen in de overgang naar geactiveerde helpercellen waarin ontregeling is waargenomen. Ontregeling – of miscommunicatie in het immuunsysteem – leidt tot een overmatige ontstekingsreactie in het lichaam. Het is mogelijk dat de mega-explosie van MS werd gedetecteerd met behulp van deze slecht gedifferentieerde helper-T-cellen, zei Beecher in een verklaring van zijn universiteit.
De omgevingsfactoren die leiden tot de ontwikkeling van MS bij getroffen tweelingen kunnen niet direct uit het onderzoek worden afgeleid. Beecher zei dat hiervoor meer studies nodig zijn. Desalniettemin omschrijft hij de bevindingen als een gigantische stap naar een beter begrip van de ontwikkeling van multiple sclerose: “We hebben talloze gegevens kunnen verzamelen van een unieke onderzoeksgroep, die nu ook als basis dient voor onderzoek naar nieuwe behandelingen.”
Hij hoopt ook dat de nu geïdentificeerde T-cellen en mogelijk andere immuunmarkers ooit kunnen worden gebruikt als biomarkers om ziekte in een vroeg stadium te diagnosticeren bij het eerste teken van gevoelloosheid of symptomen van verlamming. Omdat MS vroeg werd ontdekt, had het beter kunnen worden behandeld.