De ruimtesonde Voyager 1 is weer volledig operationeel
Reparatie op afstand: De ruimtesonde Voyager 1 is weer volledig operationeel
NASA’s Voyager 1-ruimtevaartuig heeft de normale wetenschappelijke activiteiten hervat na een onderbreking van zes maanden. Het feit dat alle vier de overige tools werken, is niets minder dan een wonder.
De sonde heeft nu ons zonnestelsel verlaten en bevindt zich op 24 miljard kilometer van de aarde, wat verder is dan enig ander door de mens gemaakt object.
NASA’s Voyager 1-missie heeft voor het eerst in meer dan zes maanden de normale wetenschappelijke activiteiten hervat. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie bekendgemaakt Nu op haar blog. De aankondiging kwam nadat was bevestigd dat de vier resterende wetenschappelijke instrumenten van het ruimtevaartuig bruikbare onderzoeksgegevens naar de aarde stuurden. Toen de activiteiten ruim veertig jaar geleden begonnen, waren er elf systemen.
Onlangs had Voyager 1 een communicatieprobleem. Het begon in november 2023. “De enen en nullen die Voyager 1 ons heeft gestuurd, bevatten niet langer wetenschappelijke gegevens, alleen een pieptoon”, zegt Linda Spilker, projectwetenschapper bij het Jet Propulsion Laboratory (JPL). In een interview met Scientific American in maart.
Dat de ruimtesonde nog steeds intact is, is niets minder dan een wonder. Toen het in 1977 op reis werd gestuurd, was Helmut Schmidt kanselier van Duitsland en was de eerste ‘Star Wars’-film in de bioscoop. De sonde heeft nu ons zonnestelsel verlaten, waardoor hij verder van de aarde verwijderd is dan enig ander door de mens gemaakt object: een onvoorstelbare 24 miljard kilometer, oftewel 160 maal de afstand van de aarde tot de zon. Elk signaal van de aarde duurt momenteel 22,5 uur. Voyager 1 en zijn tweelingbroer, Voyager 2, zijn twee van de langste missies van NASA. Ze waren oorspronkelijk ontworpen voor een gebruiksduur van slechts vier jaar. Maar langzaamaan begonnen ze de eerste tekenen van veroudering te vertonen: hun kernenergiebronnen werden minder productief, ze moesten een aantal instrumenten stilleggen en storingen kwamen steeds vaker voor.
De technologie aan boord dateert uit de jaren zeventig
Na ruim zes maanden probleemoplossing over enorme afstanden is het de technici eindelijk gelukt: de verbinding met Voyager 1 is tot stand gebracht en de data bevatten weer bruikbare informatie. Om het probleem op te lossen zijn maanden van analyse nodig om het probleem te herleiden tot een specifieke chip in het vluchtgegevenssubsysteem van het ruimtevaartuig. Omdat de chip uiteraard niet op afstand kan worden gerepareerd, Het team besloot de getroffen code elders in het interne geheugen te plaatsen. Het systeem dateert echter uit de jaren zeventig. Er is geen enkele ruimte op de sonde die groot genoeg is om alle code te bevatten. Daarom moest het in secties worden verdeeld en over de boordcomputer worden verspreid.
NASA begon in april met de implementatie van de nieuwe orders. In mei gaf het bureau de oude sonde opdracht om het verzamelen en verzenden van wetenschappelijke gegevens te hervatten. Het plasmagolf- en magnetometersubsysteem van Voyager 1 werkten onmiddellijk weer. De kosmische stralingsdetector en het hoogenergetische geladen deeltjesinstrument vereisen verdere probleemoplossing, maar volgens NASA werken beide nu normaal. Het missiepersoneel moet nu echter de timingsoftware van de drie computers van Voyager 1 opnieuw synchroniseren, het instrument onderhouden dat gegevens van het plasmagolfinstrument van het ruimtevaartuig registreert, en andere eenvoudige taken uitvoeren.
Over het geheel genomen bieden de vier instrumenten van Voyager 1 wetenschappers waardevol inzicht in de interstellaire ruimte. Voyager 1 en 2 zijn het enige operationele ruimtevaartuig dat de heliosfeer heeft doorkruist, de bel van geladen deeltjes die het effect van de zonnewind op het zonnestelsel bepaalt. Deze zeepbel groeit en krimpt terwijl de zon haar 11-jarige activiteitscyclus doorloopt.
Aan het begin van de missie hadden wetenschappers nooit gedacht dat Voyager 1 ooit deze exotische deeltjes zou kunnen bestuderen. De belangrijkste wetenschappelijke doelen waren Jupiter, Saturnus, de ringen van Saturnus en Titan, de grootste maan van Saturnus, waar de sonde allemaal binnen een paar jaar na de lancering voorbij vloog. Sindsdien heeft Voyager 1 alle uitdagingen overwonnen. De reis van de sonde door het zonnestelsel en de interstellaire ruimte is nog niet voorbij.
Sta Javascript toe om de volledige functionaliteit van Spektrum.de te behouden.