Apen die de gesprekken van anderen interpreteren – Wissenschaft.de
Wanneer de gewone zijdeaapjes geluidsopnamen van bepaalde dingen horen, kunnen ze duidelijk onderscheiden of dit eenstemmige of onderling verbonden gesprekken zijn. Bovendien lijken ze de inhoud van het gesprek te beoordelen en hun gedrag aan te passen op basis van hoe coöperatief ze zijn bij het evalueren van wat ze horen – vergelijkbaar met mensen. Dat lieten de onderzoekers zien in een studie waarin ze op basis van temperatuurmetingen de emotionele toestand van apen afleiden en hun gedrag observeerden.
Apen leven in coöperatieve groepen waarin ze samen hun nakomelingen grootbrengen. Sociale interacties zijn dus essentieel voor jonge apen. Welke aanwijzingen gebruiken ze om hun specifieke kenmerken te evalueren? Kunt u de hoorbare interacties van andere apen begrijpen en interpreteren? Voor ons mensen is dit een onderdeel van het dagelijks leven, maar of onze verwante primaten dit ook kunnen, was tot nu toe moeilijk te beantwoorden. Dit komt onder meer doordat klassieke gedragsstudies weinig informatie geven over de emotionele toestanden van dieren en dat hun gedrag slechts in beperkte mate laat zien waarmee ze precies omgaan.
Opwinding maakt de neus koud
Onderzoekers die samenwerken met Rachel Brueger van de Universiteit van Zürich, hebben nu voor een nieuwe aanpak gekozen: terwijl ze opgenomen oproepen van bepaalde soorten naar apen voeren, maten ze de temperatuur van de gezichten van de dieren om informatie te krijgen over hun emotionele reacties. Net als bij mensen verandert de bloedcirculatie in de huid bij apen, bijvoorbeeld als ze opgewonden zijn. Deze veranderingen zijn vooral duidelijk in blootgestelde gebieden zoals de neus en kunnen met behulp van thermische beeldvorming in een infraroodbeeld worden vastgelegd. Als stimuli speelden de onderzoekers apen in termen van interacties tussen een klein dier dat om voedsel bedelde en een volwassen persoon die gehoor gaf aan het verzoek van het jonge dier of negatieve geluiden maakte. Aan de andere kant speelden ze de klanken individueel, zonder context.
“Het toonde aan dat de reactie op oproepinteracties significant verschilde van de reactie op de som van de individuele individuele oproepen”, zegt Brügger. “De aap-aap kan de dialoog tussen wat specifiek is, onderscheiden van louter een monoloog.” Individuele reacties op de stimuli verschilden afhankelijk van het feit of het luisteren naar de aap nakomelingen had of dat het anderen hielp het op te voeden. Ook het geslacht van de luisteraar en het publiek speelde een rol.
Vertoonde een bijzonder sterke emotionele reactie – wat duidt op een daling van de temperatuur bij de neus – door vrouwtjes zonder eigen nakomelingen toen ze interacties hoorden tussen een mannelijk individu en een apenbaby. Aan de andere kant, als mannetjes zonder nakomelingen eenzame geluiden horen van vrouwtjes die de jonge dieren hebben gevoerd, stijgt hun neustemperatuur – een teken van verminderde opwinding. De apen met hun nakomelingen reageerden het minst op verschillende prikkels.
De kwalitatieve coöperatie heeft de voorkeur
In de volgende stap onderzochten de onderzoekers of gewone zijdeaapjes conclusies trokken over de aard van hun kenmerken uit de oproepen die werden gehoord en of ze zich dienovereenkomstig gedragen. Om dit te doen, gaven ze de apen de gelegenheid om dicht bij de bron van het geluid te komen nadat ze de audio-opnamen hadden afgespeeld. Zoals verwacht gaven de dieren de voorkeur aan die vermeende organismen die eerder een gunstige interactie hadden gehad met de bedelaar-nakomelingen. “Dit geeft aan dat de apen niet alleen vocale reacties uitvoerig verwerkten, maar deze informatie ook gebruikten om de interacties te evalueren”, aldus de onderzoekers.
Om de resultaten met interpersoonlijke relaties tussen individuen niet te verstoren, speelden de onderzoekers de apen in het onderzoek met geluiden gemaakt door bepaalde dingen die ze niet wisten. “Over het algemeen draagt de studie bij aan het toenemende bewijs dat veel dieren niet alleen passieve waarnemers zijn van interacties tussen hun specifieke organismen, maar ze ook aan zichzelf uitleggen”, zegt Brueger-collega Judith Burkart. “Bovendien leggen we in onze studie uit wat thermische beeldvorming kan bijdragen als een manier om te onthullen hoe sociale uitwisseling non-verbale onderwerpen waarneemt.”
Bron: Rahel Brügger (Universiteit van Zürich) et al., Science Advances, Doi: 10.1126 / sciadv.abc8790