Activiteit in de hersenstam duidt op tinnitus
Stel je voor dat je een constant gefluit, gezoem, gesis of gefluit in je oor hoort – zelfs ’s nachts wanneer je wilt slapen. Met stilte worden fantoomgeluiden nog vervelender. Bijna elke vierde persoon zal tijdens zijn leven de informele “oorsuizen” ervaren. Dat is althans wat ze meldden, en hierin schuilt het probleem: een objectieve meetmethode ontbrak tot nu toe. Want op enkele uitzonderingen na, waar zelfs vreemden het gefluit kunnen horen, zijn alleen de getroffenen zich bewust van het geluid. Een objectief criterium zal niet alleen van belang zijn om het lijden vast te stellen, maar ook om betere behandelingen voor tinnitus te kunnen ontwikkelen. Dit is de enige manier om het succes van de behandeling te meten.
Dat hebben wetenschappers van onder meer het Karolinska Institutet in Stockholm nu kunnen aantonenDe zogenaamde auditieve hersenstamrespons (ABR) is een beproefde methode om chronische tinnitus te diagnosticeren. Net als bij een EEG worden de elektroden op het voorhoofd bevestigd. De elektrische activiteit in de hersenstamgebieden van het gehoorpad wordt vervolgens gemeten terwijl de proefpersonen de geluiden waarnemen.
In het geval van tinnitus wordt aangenomen dat de op deze manier gemeten potentialen zijn veranderd – in termen van sterkte en/of tijdstip van optreden. Deze procedure is echter niet nieuw. Tot nu toe waren onderzoekers het echter oneens over de vraag of chronische oorruis op deze manier echt betrouwbaar kan worden gedetecteerd en welke golven die in de hersenstam worden gegenereerd, nuttig zijn als biomarkers: zijn de elektrische signalen van de gehoorzenuw, olijf? Kernen of misschien van de onderste dikke darm?
Het team van Christopher Sedruth voerde de grootste studie tot nu toe uit. De onderzoekers rekruteerden in totaal meer dan 400 geteste mensen – van wie de helft verschillende graden van tinnitus rapporteerde, terwijl de andere helft dergelijke symptomen niet meldde. Met behulp van de ABR konden de wetenschappers aantonen dat het hersenstampotentieel van degenen die klaagden over constant piepen in hun oren verschilde van degenen die slechts af en toe geluiden hoorden of helemaal niet.