Commentaar op Nederland – Met Rutte is er geen land meer te creëren
De Nederlandse politiek staat bekend om haar verwaarlozing in het buitenland. Er is nauwelijks een andere manier om verslaggevers daar toe te laten, hooguit als een gekke rechtse populist opnieuw de macht dreigt te grijpen. Jammer, want er gebeurt iets vreselijks in Den Haag. De politieke grondslagen trillen, alles is plotseling in twijfel getrokken, en een overheidscrisis die maanden aanhoudt, zo niet een staat, de crisis is op handen.
Het land wordt constant opgeschrikt door nieuwe zaken: premier Mark Rutte is betrapt op liegen en het kabinet is bedekt. Beide houden verband met de kwestie van de kinderbijslag, wat een akelige mislukking van de staat is: de belastingautoriteiten hebben jarenlang ten onrechte teruggave geëist van 30.000 gezinnen. Veel van de getroffenen, van wie de meesten een immigrantenachtergrond hebben, zijn in nood geraakt, niet de minste, en zijn op de ergst mogelijke manier gediscrimineerd. Maar in plaats van de slachtoffers te helpen en te vergoeden, was de overheid vooral bezig met het vermijden van schade aan zichzelf. Net zoals de kabinetsnotulen na een uitgelekte presentatie werden vrijgegeven, denken Rutte en zijn ministers al maanden bijna uitsluitend na over hoe ze gênante informatie onder het tapijt kunnen verstoppen en vervelende verkenners van het parlement het zwijgen op kunnen leggen.
Rutte beweerde dat sociale fraude rigoureus werd bestreden
Het proces en de zwakke en zwakke reacties daarop onthullen tot dusver een politieke crisis die misschien dieper gaat dan velen in Den Haag beseffen. Het is een vertrouwenscrisis die alle pijlers van de samenleving ondermijnt: de uitvoerende macht, de rechterlijke macht en de wetgevende macht – en helaas ook de media.
Roti loopt zelf voorop in het probleem. Zelfs voordat hij in 2010 aantrad, had hij, toen hij nog steeds minister van staat was, de slogan van de bestrijding van sociale fraude die door immigranten wordt vermoed, de strengste middelen gegeven. Het Parlement nam deel, de administratie voerde meedogenloos de vereisten uit; Pas jaren later protesteerde een officier – en hij werd onmiddellijk ontslagen. De slachtoffers kregen geen bijstand van de rechterlijke macht, maar verwezen naar de wet die op de hoogste niveaus van toepassing was. De regerende partijen steunden de acties van Rute bijna blindelings en boden hun excuses aan voor duidelijke overtredingen van de wet en, meer recentelijk, zelfs flagrante leugens door de premier.
Hoe zit het met de media? Het maakt deel uit van het probleem. Zeker, ze graven veel. Maar er was geen kreet. Niemand durft de zaak tot op de bodem uit te zoeken en de ambtenaren heftig aan te vallen. Iedereen kent elkaar in Den Haag, en ook in Nederland heerst een chronische consensusverslaving. Doe gewoon niemand pijn.
De angst voor nieuwe verkiezingen en politieke onrust heerst
Vanwege het kinderbijslagschandaal nam de regering van Roti in januari ontslag; Ze is alleen in haar leidinggevende functie. Maar Roti zelf bleef niet onder de indruk. In maart, vóór de actualiteitenreeks, won hij de algemene verkiezingen. Vier weken geleden overleefde hij de motie van wantrouwen ternauwernood. De laatste tijd is de hele chaos opnieuw onderwerp van verhitte discussies in het Parlement. Rota handelde voorbeeldig: hij toonde wroeging, medeleven en beloofde alles in de toekomst beter te doen. Er wordt echter niet van hem verwacht dat hij iets aan zichzelf en zijn manier van regeren verandert.
Toch lijkt hij er opnieuw in te zijn geslaagd de grootste verontwaardiging te stillen. Angst voor nieuwe verkiezingen en grote politieke onrust regeert, ruzies worden gesloten en centristische partijen zoals de Groenen en de sociaal-democraten willen hun weg naar de macht niet blokkeren door de aanhoudende opstand.
Deze toegeeflijkheid is fataal voor de politieke cultuur in Nederland. Op een grote wond werd niet meer dan een klein verband aangebracht. Op deze manier is het niet mogelijk om het verloren gegane vertrouwen van de burger terug te winnen. De politiek in Den Haag heeft een nieuwe start nodig. Zonder staaf.
Heeft u een bug gevonden? Meld het nu.
Nederlandse aangelegenheden schudden hun grondvesten en onthullen een catastrofaal falen van de staat. De premier zelf loopt voorop in het probleem, en de vraag is nu: wanneer hebben alle Nederlanders het uiteindelijk gemerkt?
MeningThomas Kirchner