Olympische Spelen 2024: hockeyschandaal in Parijs

de Een dramatische nederlaag voor de Duitse hockeymannen En in het Olympische strafdrama volgde een afrekening met Nederland, de ‘slechte winnaar’. “Er is geen grotere schande dan uitgejouwd te worden tijdens een prijsuitreiking na een Olympische overwinning, onze grote condoleances daarvoor”, verwees de Duitse doelman Jean-Paul Danneberg, verwijzend naar Doku Telgenkamp, ​​de doelpuntenmaker van de club. de beslissende penalty’s 3-1, die de Duitse doelman, die op zijn knieën lag te huilen, provoceerde met een ‘Zwijg’-teken.

Niklas Wielen stormde meteen het juichende Nederlandse publiek binnen, en er volgden verhitte discussies en debatten. “Dit is het meest onsportieve gedrag dat ik ooit heb gezien. Het zijn eigenlijk aardige jongens, maar dit is absoluut onaanvaardbaar”, legde Willen uit de Duitse hockeymannen hebben hun vijfde Olympische overwinning behaald na 1972, 1992, 2008 en 2012.

“We zijn heel ontevreden. Dit is niet de kwaliteit waarmee we kunnen presteren in de penalty shootout. Ik kan Nederland alleen maar feliciteren”, aldus bondscoach Andre Henning. Na een 1-1 gelijkspel in de reguliere speeltijd verloren de Duitsers met 3-3. 1 in de penalty shootout omdat ze slechts één van de vier strafschoppen konden scoren en de Duitse vrouwen ook de medaille misten waar ze op hoopten nadat ze in de kwartfinales van Argentinië hadden verloren na strafschoppen.

Van de vier Duitse schutters scoorde alleen Justus Wiegand een doelpunt, en zelfs Hannes Müller faalde tweemaal na het succes van het videobewijs. Het had dus geen nut dat doelman Danneberg twee Nederlandse strafschoppen redde. Slechts een paar minuten later waren de Duitse hockeymannen weer kalm en bedankten het publiek. Het Olympisch zilver is immers het grootste succes sinds de Olympische overwinning van 2012.

Kanselier Olaf Scholz keek ook naar de hockeywedstrijd.

Bron: Rolf Wenenbernd / Duits persbureau

Voordat de wedstrijd begon, hing er al een huiveringwekkende sfeer

Nog voordat de wedstrijd begon was de sfeer huiveringwekkend op de plek van het Olympisch Stadion waar in 1924 de eerste Olympische Zomerspelen in Parijs werden gehouden. Veel van de 15.000 fans in de uitverkochte arena zongen het Duitse volkslied, maar het stadion was gedomineerd door de oranje kleur van de tegenstander. In de voorronde won Duitsland met 1-0 van zijn aartsrivaal. Maar in de nieuwe versie van de Olympische finale van 2012 was het respect van beide kanten merkbaar. De Duitse verdediging, waar hoofdrolspeler Tom Grambusch terugkeerde na een gebroken vinger, was aanvankelijk onder controle.

De oninteressante finale werd lange tijd gekenmerkt door tactiek, nervositeit en veel slechte passes. Het werd voor het eerst echt interessant toen de sprinklerinstallatie halverwege de wedstrijd in de 34e minuut plotseling aanging. De koude regen maakte Nederland wakker, dat via Thierry Brinkmann (46) aan het begin van het laatste kwart na een wedstrijd op voorsprong kwam. aanvankelijk gebrek aan belangstelling van de Duitse verdediging. En nu is het spel echt begonnen. Drie minuten na 0:1 maakte Gonzalo Belat een verbluffende redding op 0:2 op de doellijn.

Na minuut 50 werd het nog gekker. De Duitsers kregen een tweede strafschop toegekend, waarbij de bal aanvankelijk werd geblokkeerd, maar Thies Prinz schoof vervolgens naar de schietcirkel en schoof de bal in het net om gelijk te maken. Nu domineerden gezangen van ‘Duitsland’ de arena. Maar Nederland was de meest actieve ploeg en kreeg in de laatste minuut van de wedstrijd een strafschop, maar het schot ging naast uit de linkerhoek. Toen kwam het drama van de strafschop en de slechte gevolgen. “Het was een zeer pijnlijke nederlaag”, gaf Wilen toe. “Misschien kan ik over een paar weken blij zijn met zilver.”