Vrees niet, want de wetenschap wordt wijzer!

Onderzoek is het proces van het leren van wetenschap. Wat achteraf gezien redelijk leek, wordt soms in perspectief geplaatst.

Dit gebeurt niet elke dag: Oostenrijk en Zwitserland ondertekenen een internationaal verdrag – en de focus ligt op “Reisi”. Het is de bedoeling dat de Rijn in de Alpen uit de streng gereguleerde rivierbedding wordt geloosd in vrijer water. Dit project zal zorgen voor meer veiligheid bij overstromingen en een enorme verbetering van de milieutoestand. Dezelfde universitaire instituten die tientallen jaren geleden, op basis van de stand van de kennis van die tijd, het temmen van de rivier in een betonnen korset als de voorkeursmethode erkenden, pleiten nu (tegen de achtergrond van tientallen jaren ervaring en met de steun van moderne simulatiemodellen ) voor complexere en flexibelere concepten, zoals “Rhesi”. Plantenfysiologen die onderzoek deden naar fotosynthese hadden eind jaren tachtig ook vertrouwen in het gebruik van biomassa de Wij zijn de sleutel tot het bestrijden van de menselijke bijdrage (zelfs de onbetwistbare) aan het aanwakkeren van de opwarming van de aarde.

Wat toen en nu natuurlijk waar was, is dit: fotosynthese gebruikt energie uit zonnestraling om koolstofdioxide te binden en vast te leggen in plantaardige biomassa. Bij gebruik – bijvoorbeeld door verbranding – ontstaat er geen extra kooldioxide₂-uitstoot. Zoals we nu weten, mag het milieuprofiel van deze hernieuwbare grondstoffen niet in gevaar worden gebracht. Als biomassa op landbouwgrond wordt geproduceerd, concurreert deze met de voedsel- en veevoerproductie en staat deze onder druk om de opbrengsten te maximaliseren, waardoor opnieuw een spanningsveld ontstaat met als doel de biodiversiteit te beschermen. Naast CO2 kunnen er tijdens de verbranding nog een aantal andere verontreinigende stoffen vrijkomen (afhankelijk van het systeem en de werking ervan) – en zou het uiteindelijk niet beter zijn om waardevolle biomassa te gebruiken in producten met een langere levensduur, en dus gebruik te maken van natuurlijke synthetische stoffen? energie? Dus op de lange termijn de verwijdering van de vervuiling uit de atmosfeer garanderen?

Word slimmer

Onderzoek is het proces van het leren van wetenschap. Wat plausibel en onweerlegbaar leek vanuit het perspectief van het verleden, wordt in perspectief geplaatst door nieuwe verbindingen te openen, rekening te houden met nieuw erkende invloeden en door nieuwe perspectieven en benaderingen aan te nemen die niet openstonden voor de wijzen uit het verleden. De waarheid is dat chloorvrije alternatieven voor CFK’s de ozonlaag beschermen, maar dat ze 10.000 keer schadelijker zijn voor het klimaat dan koolstofdioxide, en dat ze simpelweg niet bekend waren toen de mondiale transitie begon.

Als er nu een brede consensus bestaat dat beleidsbeslissingen moeten worden genomen op basis van de stand van de wetenschap – dat wil zeggen ‘op bewijs gebaseerd’ – moeten ze onvermijdelijk het pad van veranderende kennis volgen. Vervolgens wordt de rivier ontmanteld of wordt de alternatieve stof die het probleem zou moeten oplossen, maar nu als gevaarlijk wordt erkend, verboden. Hoe dynamischer een probleemgebied zich ontwikkelt, hoe intenser het begeleidende wetenschappelijk onderzoek wordt en hoe moeilijker het voor politici wordt om de betrouwbaarheid van continu verzamelde resultaten als basis voor besluitvorming te beoordelen. Zeker in een omgeving zoals we die tijdens de COVID-pandemie hebben meegemaakt, is de daarbij behorende transparante en open communicatie essentieel.

Zwem tegen de stroom in

Het centrale criterium is om duidelijk onderscheid te maken tussen de volgende zaken: wat is de veilige basis, wat is onbetwistbaar, wat is de basis waarop we staan, en aan de andere kant, wat zijn de onzekerheden die ruimte laten voor discretie? Daarom moet het eerste deel zeggen wat er bestaat en uitleggen wat niet in twijfel is getrokken. De boodschap hier (in overeenstemming met de titel van het uitstekende boek van Florian Aigner) zou moeten zijn: “Aantrekking is geen intern gevoel.” Ingedeeld naar Covid-situatie: Er bestaat geen twijfel dat het vermijden van contact, het kennen van de infectiestatus en de wijdverbreide vaccinatiedekking bescherming biedt. Alleen op deze – niet-controversiële – basis zou open communicatie over bestaande onzekerheden mogelijk moeten zijn, en dan kan het afzien of aanpassen van maatregelen verklaard worden.

Ja, er zijn wetenschappelijke onzekerheden en onderzoeksvragen – maar niet dezelfde of hun stevige fundamenten en veilige resultaten. Het is een echt bedrijfsmodel geworden om de fundamenten van de maatregelen die tijdens de pandemie zijn genomen in twijfel te trekken en te laten wankelen. Een model dat door geleerden vaak vreemd, versleten en/of duidelijk verkeerd bleek te zijn, maar dat op het eerste gezicht serieus lijkt te worden genomen en ongeduldig en vaak schaamteloos is gevolgd. Dit maakt het het publiek eigenlijk niet gemakkelijk (waarom zou je deze professor moeten geloven en niet die of die?), en hier moet er een verschil zijn tussen degene die de beslissing neemt en degene die over het bewijs beschikt. Vertegenwoordig het, het past op geen enkel papier. Alleen consistentie en transparantie zijn effectief tegen sensatiezoekers en complottheoretici. Beleidsmakers en onderzoekers moeten duidelijk maken waar de grenzen liggen tussen de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van dwazen als ze de vruchtbare bodem voor wetenschappelijk scepticisme willen wegnemen.

Als het gaat om het vormen van meningen in de samenleving, kan men de invloed van die instellingen die, naar hun beeld, moeten voldoen aan het principe dat politieke beslissingen moeten worden genomen op basis van betrouwbaar bewijsmateriaal, niet overschatten. Daarom zou een duidelijke erkenning van de scheidslijn tussen de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van dwazen van bijzonder belang moeten zijn voor belangengroepen en onderwijsinstellingen en ook tot uiting moeten komen in hun gedrag.

Diploma’s van de afdeling Falling Man

Het Artsensyndicaat geeft certificaten uit in “Moleculaire Geneeskunde” en “Homeopathie”. De Kamer van Koophandel geeft een ‘Opleidingsadvies voor commerciële astrologen’ uit. Of voor actieve mensen die – zoals je weet op de WKO-website: “… lichaamsinteracties en geschikte antennes (staaf, tensor, slinger) gebruiken om bijzondere verschijnselen zoals wateraders, breuken, etc. te bepalen.” Ik wil je ook niet blind maken voor het basis WiFi-seminar over “navigatie” of de daar aangeboden opleiding tot “Bachbloesemconsulent”. Hoe zit het met deze limieten? Deze scheidslijn? Als belangrijke instellingen in onze samenleving professionele eedcertificaten afgeven, is er iets mis. Begrijp je de verborgen boodschap achter deze show niet: “De wereld van mysterie en fantasie verdient ook een plaats in het sociale discours – wees sceptisch tegenover degenen die het weten. Ze weerleggen zichzelf voortdurend.” Het scepticisme over de wetenschap in ons land heeft zijn redenen, maar komt ook van binnenuit.

Stuur e-mails en antwoorden naar:
discussie@dieppress.Jammencom