Hoe heeft Minheer Groningen nog cooler gemaakt

Een bijzondere attractie van Groningen is dat de drukke straten en pleinen worden afgewisseld met rustige hofjes en tuinen zoals de Martinikirchhof. De Martinikerktoren is het symbool van de stad. Tegenover Prinsenhof, waar vroeger de Prinsen van Oranje woonden als ze in de stad waren. Het City Palace herbergt nu een elegant hotel met een goed restaurant. Daarachter ligt de vrij toegankelijke Renaissancetuin, Prinsentuin.

In de 17e en 18e eeuw vormden Groningen en omstreken een grotendeels zelfstandige minirepubliek, die op haar beurt deel uitmaakte van de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën. Het graafschap Groningen behoorde niet toe aan de koning, maar aan het landgoedbestuur “Staten van Groningen”. Voor de Age of Kings was dit relatief democratisch.

Andere oases en schuilplaatsen zijn voormalige woongemeenschappen zoals St. Wonen in een van deze magische “hovgi’s” is een bijzonder voorrecht. Schrijver Jaap Kroll geniet er al meer dan 20 jaar van. Woonachtig in Hofje uit de 15e eeuw, herberg Jacob en Anna. Je zou zijn poppenhuisachtige appartement meteen naar de Gouw kunnen verhuizen.

Zijn kleine koninkrijksdeur kraakt als hij hem opent. Boekenplanken langs de muren en er is een kitchenette aan de achterkant. Het uitzicht op de bloeiende tuin is prachtig. “Je woont hier in het centrum, maar het is erg rustig”, zegt hij. En de huur is laag omdat het nog steeds een co-op-appartement is, sociale huurwoningen zeg maar.” Dat hier wonen ook goed is voor je gezondheid is duidelijk: een ex-huurder stierf in 1899 op 107-jarige leeftijd – hij vocht met Napoleon in Rusland.

Vertaler Els Struiving is jaren geleden vanuit Amsterdam naar Groningen verhuisd. Haar partner komt uit Bremen, dus ze zochten iets tussen de twee steden. “Dus we kwamen naar Groningen.”

Maar voor haar is dat niet het enige waar de stad over praat: “In Groningen heb je alles wat Nederland zo bijzonder maakt. De cultuur is hier thuis, de universiteit. Je hebt grachten met geweldige landhuizen. Het is niet echt een metropool, maar het heeft het gevoel van een grote stad”.

Dan is er de mentaliteit van de Groningers, die ze vergelijken met de eenvoudige middeleeuwse kerken in de omgeving: “Van buiten zien ze er klein en onopvallend uit. Maar als je naar binnen gaat en ze beter leert kennen, besef je hoe mooi zij zijn.”