De illegale vogelhandel – het is ook een winstgevende onderneming in Duitsland

“Ik veronderstel dat er in Duitsland elk jaar een laag aantal dieren van zes cijfers uit het wild wordt gehaald om als vermeende nakomelingen te verkopen of om op een andere manier geld te verdienen, bijvoorbeeld als voorbereiding”, zegt Axel Hirschfeld.

Rechercheurs hebben weinig idee van milieucriminaliteit

Bovendien hebben ambtenaren bij de politie, het parket en in verantwoordelijke kantoren vaak heel weinig idee van welke wetten de natuur beschermen en hoe en met welke straffen voor eventuele misdaden worden gedreigd. De geldende beschermingsvoorschriften zijn van kracht sinds de invoering van de Europese Vogelbeschermingsrichtlijn in 1979.

Franz Boehmer meent echter: “Dit kun je je collega’s niet echt kwalijk nemen. De wet van de bescherming van soorten speelt noch in de cursus, noch in de training een rol.

Een stapel brieven ligt op het bureau van Axel Hirschfeld bij het Comité tegen het doden van vogels, waar dat ons leidt: de helft daarvan zijn berichten dat het kantoor van de procureur-generaal de zaak voortijdig heeft beëindigd. “We zien een sterke toename in situaties als deze”, zeggen natuurbeschermers. “De officier van justitie rechtvaardigt de meeste van hen door te zeggen dat er geen openbaar belang is bij strafrechtelijke procedures”, voegde hij eraan toe.

Er is geen milieupolitie in Duitsland

Volgens de bioloog zijn er in Duitsland geen politie-eenheden die gespecialiseerd zijn in het beschermen van de soort. Er zijn andere vergelijkbare landen in andere Europese landen waar het Comité tegen het slachten van vogels actief is – in Cyprus, Malta en Italië. Daar, speciale milieupolitieagenten Carabinieri-bos, Stropers en illegale handelaren. “Stroperij komt daar vaker voor, maar er is in ieder geval een effectieve toepassing van soortenbescherming.”

Terug in L. Bird Shop, op de ochtend van 3 maart 2016: Na een huisinspectie begon het harde werk van de rechercheurs. De vogelhandelaar argumenteert en ontkent en houdt zich bezig met tegenstrijdigheden. Daarom duurt bewijsverkrijging zo lang – alles moet immers waterdicht zijn in de rechtszaal. Om te bewijzen dat er met de beschermingsringen van de soort is geknoeid, kijken onderzoekers naar elke individuele vogel.